O76. Elisa Romaine

Hoe kon iets dat zo verschrikkelijk fout was, zo verschrikkelijk goed voelen? Ik had geen idee.
Embry hield mijn pols nog steeds vast en trok me dichter tegen zich aan. De warmte die hij uitstraalde brandde zachtjes op mijn huid maar onaangenaam kon ik het zeker niet noemen. Zonder er bij na te denken liet ik me meeslepen in het moment. Ik liet mezelf verdrinken in zijn warmte, genoot van elke zachte aanraking. Helder denken zat er even niet in.
Toen ik hem een tel los liet om op adem te komen drong de waarheid tot me door, de ijzige kou bevroor me tot op mijn botten. De jongen begon te hoesten en ik kromp ineen. Bezorgd keek ik hem aan.
Hij was in orde.
Er stonden tranen in zijn ogen en hij leek even verward maar verder was hij in orde. ‘Sorry, als ik je bang heb gemaakt. Ik verslikte me.’ Opgelucht haalde ik adem.
‘Laat me nooit meer zo schrikken,’ fluisterde ik toen ik hem in mijn armen sloot. Hij legde zijn hand op mijn wang en grijnsde breed.
‘Als jij belooft nooit meer zoiets voor me te verzwijgen.’ Glimlachend keek ik hem aan. Tranen van geluk stroomden over mijn wangen. Gelukzalig knikte ik. Voorzichtig boog ik me naar hem toe.
Op het moment dat zijn lippen de mijne raakten, drong het pas echt tot me door. Embry was mijn ware liefde. Hij zou niet sterven, niemand zou ooit nog sterven door mijn schuld.
‘Uhm, ik wil niet storen, maar we moeten denk ik terug,’ zei Seth plots. Ik was helemaal vergeten dat hij er ook nog was, en Cecilia. Cecilia, mijn kleine zusje die ook haar ware liefde had gevonden. Zonder er verder nog over na te denken vloog ik haar om de hals. ‘Gefeliciteerd Cece,’ fluisterde ik in haar oor en ze lachte.
‘Jij ook.’ We deden nog net geen vreugdedansje.
‘Meiden, we moeten gaan.’ Ik keek mijn zusje aan en knikte toen naar de jongens, beiden slechts gekleed in een jas van een van ons. Een jas die nogal klein was voor hun en maar net genoeg bedekte.
‘Zouden jullie je eerst niet even fatsoenlijk aankleden? Het is en blijft een bruiloft.’ Lachend lieten mijn zusje en ik elkaar los, terwijl we keken naar de jongens.
Ik hield van Embry, met mijn hele hart.