1. Proloog Stil meisje.
Hoofdstuk is van: XMissMarije
Daar zit ze. Eenzaam zit Amy op het vensterbank, in haar kamer. De tranen rollen over haar wangen van verdriet, pijn, wanhoop. Ze is het zat, zat om steeds te huilen, terwijl ze haar leven wil verbeteren en wil genieten van het leven, maar genieten kan ze niet. Ze voelt zicht ongelukkig en alleen. Ruw veegt ze haar tranen van haar wangen weg, terwijl ze haar dagboek opent. Haar trouwe bezit. Een boek die je een dagboek kan noemen. Een stuk papier waar je al je gevoelens op kan schrijven. Papier, wat je grootste vriend kan zijn als jij je eenzaam voelt. Het dagboek is haar dierbaarste bezit, wat niemand mag lezen. Wie zou het eigenlijk moeten lezen?
Ze wilt ergens haar woede, frustraties kwijt kunnen. Praten helpt haar niet, ze heeft zich zelf dat aangeleerd. Haar vertrouwen is geschaad door veel mensen. Nog steeds zittend op de vensterbank, pakt ze haar pen en begint ze te schrijven.
31 December 2012.
Lief dagboek,
Vandaag is het de laatste dag van 2012. De dag waarvan ik nu heb besloten dat ik wil veranderen. Ik wil veranderen en gelukkig zijn. Ik wil mij-zelf ontdekken, wie ik ben, want soms weet ik even niet meer wie ik ben. Ik weet dat ik Amy Louise Looi heet en dat ik op 15 September 1995 ben geboren. Momenteel ben ik 17, maar ik zie er jonger uit. Zo bent ik nou eenmaal geboren en eerlijk gezegd boeit het mij niet eens, dat ik er jonger uitzie. Ik doe alsof het mij geen pijn doet, maar diep van binnen, in mijn hart en ziel doet het wel pijn. Elke dag hoor ik mijn hart en ziel huilen. Huilen om de pijn. Vroeger was ik zo vaak boos, dat ik dingen kapot maakte, mezelf wat aan deed. En dat is al ongeveer drie jaar geleden. Ongeveer zes jaar geleden ben ik opgenomen in een kliniek, om aan mezelf te werken. Die tijd was verschrikkelijk ellendig en lang. Totaal heb ik daar een jaar gezeten en toen mocht ik naar huis. Eerst was er nog sprake van dat ik naar een pleeggezin moest. Ik ben er zelfs heen geweest, maar later wouden ze mij niet meer hebben, waarom zal ik nooit te weten komen. En op dat moment was ik heel blij dat ik naar mijn vertrouwde huis mocht gaan. Die die op de kliniek was raar, en eigenlijk heb ik geen zien om dat nu allemaal op de schrijven.
Wanneer beseffen mensen eigenlijk dat je meer nodig hebt dan als steun van je ouders? De steun van mijn ouders heb ik zeker. Een jaar kan snel voorbij gaan en dat terwijl ik de jaren niet zo geweldig vind. Vaak sleep ik mij zelfs door een jaar heen. Het eenzaam voelen, hou ik niet van, maar toch gebeurd dat. Na al die jaren heb ik nog steeds geen goede vrienden. En nee, ik wil niet op zoek gaan. Vrienden komen vast vanzelf wel, maar hoe lang duurt dat nog? Wat doe ik steeds verkeerd, waarom ik niet veel contact met anderen heb, buiten werk en school om. Ja, op internet heb ik wel_ eens contact, maar niet echt goede contact. Wist je dat als je bijna alles heb, je nog steeds ongelukkig kan gaan voelen? Niet iedereen voelt zich zo, maar ik wil. Ik ben de (het) stille meisje, maar ik wil veranderen.
Ik wil laten zien dat ik sterk ben en dat ik alles kan overwinnen. Alleen ik weet niet of dat zal lukken, maar ik moet mij-zelf ervoor dwingen. Lief dagboek, zal je mij helpen? Vast niet, want hoe kan een stuk papier mij helpen? Ergens vind ik het jammer dat je alleen maar een stuk papier bent. Weet je, als ik ga veranderen zullen mensen het dat beseffen of niet? Zullen ze zien dat ik ooit gelukkig zal worden? Of boeit het ze niks en kan ik net zo goed dood gaan? Ik wil je veel vertellen, maar niet nu. Mijn moeder roept mij om te komen eten en eerlijk gezegd heb ik veel trek. Ja, ik kan een eetwolf zijn.
Liefs, Amy.
Ze bergt haar spullen op en kijkt nog even naar buiten, vanuit haar raam. Ze slaapt op zolder in een niet kleine, maar ook geen grote kamer. De kamer bevalt haar goed, het voelt echt als haar plek. Buiten ziet ze verschillende mensen lopen. Ze voelt haar maag knorren, met een neppe glimlach loopt ze naar beneden toe. In haar hoofd herhaalt ze steeds de zin:
Ik wil veranderen.
Terwijl ze naar beneden loopt, hoort ze haar ouders met haar broertje praten. Even komt er een echte glimlach op haar gezicht, want haar familie is alles voor haar.
“Hallo!” roept ze zachtjes, terwijl ze de woonkamer binnen kom gelopen.
Rustig gaat ze aan tafel zitten en kan het open eten van het eten beginnen.
In de avond gaat Amy naar buiten, terwijl het twaalf uur is geweest. De knallen en vuurpijlen klinken haar in oren. Zwijgend kijkt ze naar de hemel. De hemel is donker en zwart. Af en toe zie je vuurwerk in de lucht, maar genieten kan ze niet. Veranderen is zo in haar hoofd gestamd dat het pijn doet. Ongemerkt rolt er een traan over wang, terwijl ze weer naar binnen loopt.
Een onzeker, kwetsbare meisje die niet vaak weet hoe zij zich moet voelen. Het is iemand die voor de anderen als een vrolijke meisje door het leven gaat, maar niks is minder waar. Ze ziet zich-zelf aftakelen naar de grond toe. Zal er iemand zijn die haar ziet lijden en haar wilt helpen om gelukkig te kunnen zijn?
Reageer (4)
Nice 😎
1 jaar geledenTops:
Gebruik Word om in te schrijven, dat kan al heel wat spelfouten voorkomen.
1 decennium geleden*Je schrijft erg leuk. Het is een best serieus onderwerp wat je aankaart, maar ook iets waardoor lezers met je meegaan en het willen lezen.
* Ik vind dat je aardig goed overweg kan met het vertellersperspectief. Blijf daar dan ook bij en probeer er geen hij/zij van te maken!
Tips:
*Je hebt er wel een aantal spelfouten in zitten, let daar op! Ik heb ze stiekem even verbetert in je hoofdstuk met rood, dat vond ik even makkelijk. En misschien kunnen andere daar ook gebruik van maken
-Goede, Kwetsbare en vrolijke zijn verkeerd, het moet goed, kwetsbaar en vrolijk zijn. (anders is het meervoud, goede contacten)
-Een laag streepje betekent dat er een spatie tussen moet en een gewoon streepje is dat het juist aan elkaar moet
-september moet zonder hoofdletter
* Maak je personage echter. Ik kon niet echt meevoelen met je personage, aangezien je alles een beetje oppervlakkig beschreef. Maak haar gevoelens echt, zorg ervoor dat het op de lezer overkomt dat ze echt huilt. Dat was nu in je tekst niet echt te vinden.
*Een aantal keer spring je van de hak op de tak. Het is niet een heel groot verschil, maar je merkt het wel als je je tekst aan het lezen ben, dan maak je voor jezelf onnodige pauzes.
Haaai (:
1 decennium geledenWat ik zou veranderen:
~Een boek dat je een dagboek kan noemen
(niet zeker) ~Papier, wat haar grootste vriend kan zijn als ze zich eenzaam voelt
~Zo ben
tik nou eenmaal geboren en eerlijk gezegd maakt het mij niet eens uit dat ik er jonger uitzie.~In de kliniek was het raar, en eerlijk gezegd heb ik geen zin om dat nu allemaal op te schrijven.
~Het eenzaam voelen is iets waar ik niet van hou, maar toch gebeurd
datEn nog wat andere typ fouten
Wat ik wel mooi vind is dat je veel emotie's weet te beschrijven, en dat je manier van schrijven anders is dan de meeste schijver-ster-ders ;p
Ik hoop dat je hier wat aan hebt! `x
Sorry, ik kan op deze computer niet kopieren maar ik zal het zo goed mogelijk proberen na te kijken:
1 decennium geledenTOPS
- Je hebt een fijne schrijfstijl en je kan heel goed bescrhijven wat er allemaal omgaat in het hoofd van Amy, mijn complimenten want het is leuk om te lezen
- Je slaat best serieuze onderwerpen aan soms, wat de lezer verder laat lezen, maar toch laat je ze precies zo overkomen dat het voor de lezer ook heel duidelijk is wat Amy zelf belangrijk vind, en wat veel door haar hoofd gaat
- Zo is het dus heel makkelijk om je in te leven in het personage en daardoor word het verhaal ook veel leuker, goed gedaan!
TIPS
- Ik ga niet al de spellingfouten corrigeren maar ik zou in ieder geval nog even naar de lidwoorden en verwijswoorden kijken ' die meisje' enz. leest niet so fijn
- Ik zou op bepaalde plekken minder nieuwe zinnen gebruiken en meer bijzinnen maken, door middel van komma's, dat maakt het namelijk fijner om te lezen. bijv. bij de eerste zin : 'Daar zit ze. Eenzaam zit Amy op het vensterbank, in haar kamer. De tranen rollen over haar wangen van verdriet, pijn, wanhoop.' zou ik veranderen in 'Daar zit ze, eenzaam zit Amy op de vensterbank in haar kamer. De tranen rollen over haar wangen van verdriet, pijn en wanhoop.' Dan loopt de zin wat beter, probeer ook bij de andere zinnen niet goed lopende zinnen eens voor jezelf voor te lezen en dan te kijken hoe je het misschien beter kan opschrijven.
- 'Papier, wat je grootste vriend kan zijn als jij je eenzaam voelt.' ik weet niet of het een speciale regel is of iets, maar ik gebruik altijd eerst jij en daarna je in een zin, dat kan je natuurlijk niet hier toepassen dus zou ik als ik jou was ' jij' veranderen in 'je'
- 'Ze wilt ergens haar woede, frustraties kwijt kunnen' ik zou even opletten dat bij een opsomming je de laatste twee woorden altijd verbind met 'en' en die daarvoor met komma's dus dan word het 'Ze wil ergens haar woede en frustraties kwijt kunnen.'
- 'Praten helpt haar niet, ze heeft haarzelf dat aangeleerd.' je begint hier behoorlijk veel zinnen en bijzinnen met 'ze' probeer te varieren daarin en hier dan ook bijv. dit van te maken: 'Praten helpt haar niet, dat heeft ze haarzelf aangeleerd.' op dit soort plekken zou ik ook nog een bepaling toevoegen en andere woorden (zoals dus voornamelijk pers. vnw'en) weglaten 'Praten helpt niet, dat heeft ze haarzelf al jong aangeleerd.' of iets in die zin.
ik heb er nu gewoon een paar dingen uitgepakt, ik zou zelf vooral nog even zelf door de tekst heen lopen en er kritisch naar kijken want ik ben op een aantal fouten niet ingegaan omdat ik denk dat je die er zelf ook wel uit kunt halen;)