Léatarr: Ogen der doorgang: Hoofdstuk 2, Luna Anderson - door blackXwhite
En je mag het net zoveel afkraken als nodig is, ik wil echt heel graag van mijn fouten leren!
Met veel moeite slikte ik de laatste hap van mijn boterham door. Het was vrijdagochtend en ik had weer eens een ochtendhumeur. Het zat ook niet bepaald mee vanochtend. Ik voelde me vanochtend nogal licht in mijn hoofd en het leek alsof de kamer ronddraaide, daardoor verloor ik mijn evenwicht en viel op de grond. Dit had me niet alleen een pijnlijk bonkende hoofdpijn opgeleverd, maar in mijn val had ik, in de hoop me vast kunnen grijpen aan mijn kastje, het hele kastje omgegooid. De inhoud had zich verspreid over de vloer en mijn moeder kwam geschrokken mijn kamer binnengestormd. Samengevat, een fantastische ochtend dus…
Ik schrok op uit mijn gedachten door mijn moeder die naar me riep dat ik op moest schieten. “Jaha, ik kom al!” Riep ik terug. Ik zette snel mijn bordje in de vaatwasser en rende naar boven. Op mijn tenen en de troep ontwijkend liep ik door de kamer om mijn tas in te pakken. Ik vloekte een keer toen ik ergens bovenop ging staan, maar ik had geen tijd om me daar zorgen om te maken. Snel haalde ik nog een borstel door me haren en stommelde daarna weer de trap af. Ik griste nog een flesje drinken mee en liep naar buiten. De zon scheen, het beloofde een mooie warme dag te worden. En natuurlijk moest ik dan altijd lang naar school.
Ik stapte de auto in en meteen reed mijn moeder de oprit af. Snel mompelde ik nog een “Sorry”, maar kreeg geen reactie. Dus pakte ik mijn Ipod maar uit mijn tas en deed de oortjes in, ik had geen zin om naar die vreselijke muziek van de radio te luisteren. Ik sloot nog even mijn ogen en genoot van het zonnetje dat op mijn gezicht scheen. Voor ik het wist waren we al op school. Snel zei ik mijn moeder nog gedag voordat ik me de school in haastte. Het schoolplein was al bijna leeg, alleen diegene die laat waren gingen nog snel naar binnen. Ik liep meteen door naar het lokaal, te laat komen was nu niet zo slim want ik had een proefwerk. Hijgend liep ik het lokaal in en op het moment dat ik me op de stoel, naast mijn vriendin Hannah, liet ploffen ging de bel.
School was voor mij echt een eitje, en zeker wiskunde waar ik nu een proefwerk voor had. Ik knipoogde nog even naar Hannah om haar succes te wensen. En zoals altijd vroeg ze dan nog even snel wat de datum was. “Dat weet je toch wel?” fluisterde ik beledigd terug om haar te plagen “Over twee dagen ben ik jarig!” Mijn mond vormde een glimlach toen ik dacht aan het feest dat ik over een paar dagen ging geven. Alles was geregeld en het beloofde een fantastische avond te worden. Hannah keek me verontschuldigd aan, waarschijnlijk was ze het vergeten. Ik was het ondertussen al wel gewend, het gebeurde vrijwel elk jaar. Ik wilde net aan het proefwerk beginnen toen de leraar zei dat iedereen stil moest zijn, daarbij keek hij ons waarschuwend aan. Dus Ik richtte mijn ogen weer op mijn proefwerkblaadje en begon. Ik las de eerste vraag, het antwoord kwam meteen in me op en ik begon driftig te schrijven. Zo ging het ook bij de volgende paar vragen. Maar halverwege het proefwerk werd ik afgeleid. Er kraakte een stoel, iemand haalde zijn neus op en de leraar zat met zijn vingers op het bureau te trommelen. Normaal zou dat mij niet eens opgevallen zijn omdat ik druk bezig was met het proefwerk, maar ik kon me op de een of andere manier gewoon niet concentreren op het proefwerk. De leraar zag me kijken en stopte onmiddellijk met trommelen. Ik probeerde me weer op het proefwerk te concentreren, wat maar half lukte, en schreef weer verder.
De rest van het proefwerk ging wel goed, maar ik was niet erg tevreden. En toen Hannah en ik naar de volgende les liepen vroeg ze er ook naar. “Wat was er met jou aan de hand, je leek zo afwezig?” “O niks hoor, ik kon me gewoon niet zo goed concentreren” zei ik terwijl we het lokaal in liepen. Hannah keek me aan. De blik in haar ogen vertelde me dat ze zag dat er meer was, maar gelukkig liet ze het zitten. Van deze les, maar ook de lessen daarna, had ik niet veel mee gekregen. En als iemand naar mijn afwezigheid vroeg zei ik maar dat ik moe was, dat deels waar was. Alleen Hannah liet het er niet bij zitten.
Na school treuzelde Hannah bij haar kluisje. Ik wachtte rustig op haar, vanbinnen toch lichtelijk geïrriteerd dat het zo lang duurde. Ik had het vermoeden dat ze iets van plan was, maar wat was voor mij ook de vraag. Eindelijk bij de fietsenstalling aangekomen zijn alle fietsen al weg. Ik liep mee naar Hannah’s fiets en wachtte terwijl ze het sleuteltje erin stak en langzaam omdraaide. De fiets klikte van het slot. “Luna” zei Hannah, terwijl ze me heel serieus aankeek “uhm, tja hoe ga ik dit zeggen…” Vanbinnen kreeg ik een raar gevoel, mijn vermoeden was juist geweest, dat gevoel voorspelde iets niet zo goeds. In mijn hoofd kwamen allerlei dingen op die ze zou kunnen zeggen, van erge dingen tot hele erge dingen. Hannah richtte haar blik weer op haar fiets en terwijl ze hem achteruit reed zei ze: “Ik durf het eigenlijk niet te vragen, maar ga je mee naar mijn huis” en terwijl ze dat laatste zei kwam er een plagerige grijns op haar gezicht te staan. Dit was echt een typische Hannah grap en die had ik aan moeten zien komen. “Natuurlijk wil ik dat niet” lachte ik, opgelucht dat het toch niks ergs is. Ik sprong achterop haar fiets en Hannah reed weg. Onderweg kletste Hannah erop los, gelukkig voor mij want ik had niet zo veel te vertellen.
Toen we bij haar huis aankwamen sprong ik ook weer van de fiets af, alleen verloor ik mijn evenwicht. Voordat ik het wist kwam ik op de grond terecht. Mijn hoofd klapte hard op de stenen en even zag ik sterretjes. Het pijnlijke bonkende gevoel van vanochtend kwam weer terug. Ik probeerde mezelf omhoog te duwen, maar een stekende pijn schoot door mijn hoofd. “Blijf liggen, Luna, ik ga ijs halen voor op je hoofd” zegt Hannah. Voor ik het weet is ze weer terug en voel ik het koude ijs tegen mijn hoofd. Ik sluit mijn ogen. Dit was echt gênant. Iemand die nu langs zou komen fietsen zou mij daar op de grond zien liggen met een doek op mijn hoofd. “Dat was niet bepaald een zachte landing” giechelt Hannah. Ik kijk haar boos aan. Hannah kon echt overal iets grappigs in zien. “Zo grappig vind ik het nou niet hoor” zeg ik bozer dan bedoeld. Maar Hannah giechelde vrolijk verder. “Ik heb je ook wel eens blijer zien kijken” En ik keek haar alweer boos aan. “Kom overeind, want volgens mij ligt de grond niet erg comfortabel” zei Hannah, nu gelukkig wel serieus. Ik voel haar arm mij ondersteunen en sta op. Ik voel me draaierig en heb het idee dat ik zo weer in elkaar kan zakken. Maar Hannah trekt me snel naar binnen en laat me gelukkig pas weer los als ik op de bank zit.
De hele middag ben ik niet meer van de bank afgekomen. Hannah had me gedwongen om te blijven zitten en me helemaal vertroeteld. Ze had thee gemaakt en daarbij hebben we samen een hele reep chocola opgegeten. Ondertussen kletsten we gezellig over van alles en nog wat. Over het weekend maar ook over school. Toen mijn moeder me sms'te dat ze eraan kwam, betrok mijn gezicht. “Ik moet gaan” zei ik. Hannah trok een pruillipje en ik knuffelde haar. “Doe je rustig aan?” Vroeg ze. “Natuurlijk, ik ga zo eerst een marathon lopen voordat ik ga slapen.” Zei ik met een plagerige grijns. Bij de deur knuffelden we nog een keer. “Tot morgen” zei Hannah. “Tot morgen” zei ik terwijl ik haar losliet en de deur opentrok. Ik liep naar de auto. “Hoi mams” zei ik zo vrolijk mogelijk, hopend dat de bult op mijn hoofd haar niet opvalt. “Wat is er met jou gebeurd?” vroeg mijn moeder met een blik op haar gezicht alsof ik dood ging. “Gevallen” zei ik droog. Ik had geen zin in dit gesprek, dus draaide me naar het raam. Mijn moeder begreep de hint en liet me met rust. Thuis aangekomen liep ik meteen naar boven, de badkamer in. Ik keek in de spiegel. Oh god, het was nog erger dan ik dacht. Op mijn voorhoofd, aan de linkerkant, zat een bult die zo groot was als een ei. En alsof het niet nog erger kon, de bult was paars. Dezelfde kleur paars als mijn ogen, een beetje eigenaardig dus. Sinds dat ik klein was maakten mensen al opmerkingen erover, ze hadden nog nooit iemand gezien met paarse ogen. En ik zelf eerlijk gezegd ook niet, op mijn eigen ogen na dan. Stiekem was ik ook wel blij met mijn ogen. Ik had al veel jongens naar mijn ogen zien staren en sommige stootte zelfs hun vrienden aan om daarna naar mij te wijzen. Ik was niet zo'n type dat steeds aandacht zocht, daar was ik ook te verlegen voor, maar op zo'n moment voelde ik me toch een beetje speciaal. Afwezig wreef ik met mijn vingers over de bult, het deed nog steeds veel pijn maar ik had ook niet anders verwacht. Dus nam ik snel een aspirine en liep de badkamer uit, alle spiegels ontwijkend. Bij mijn kamer aangekomen negeerde ik de troep op de grond van vanochtend en liet me op mijn bed vallen, voordat ik het wist vielen mijn ogen al dicht.
- - - - - - - - - - - - - - -
Door blackXwhite
Reageer (4)
Bedankt allemaal voor de tips en tops, ik ga er zeker wat mee doen!
1 decennium geledenTops:
)
1 decennium geledenJe schrijft erg leuk. Ik kan merken dat je heel graag je creativiteit kwijt wil in je verhaal. Dat komt niet alleen door hoe je het verhaal schrijft, maar ook de manier waarop je schrijft. Zo vind ik het bijvoorbeeld heel erg leuk dat je tussenzinnetjes gebruikt, bijvoorbeeld zoiets tussen komma's, waar dan weer de extra informatie staat! Zoiets leest heel prettig en je maakt ze niet te lang! Dat is echt een heel goed punt. Hou ze lekker kort, zoals je nu doet, anders gaat het afleiden en weet je op gegeven moment het begin van de zin niet meer! Netjes!
Daarnaast wil ik even zeggen dat je best leuk schrijft over een alledaagse dag. Ik vind het erg goed gedaan, waardoor je ook geloofwaardig overkwam. Nou zou ik je graag willen uitdagen door iets te schrijven, wat iets verder van je bed ligt.
(Ik ben het trouwens niet eens met onderstaande (van xMissMarije) Juist dat je ik weglaat, vind ik beter
Tips:
De bovenste twee tips zijn het belangrijkst! Niet schrikken trouwens dat dit langer is, ik heb gewoon een enorm lange uitleg in de hoop dat je me begrijpt
"Eindelijk bij de fietsenstalling aangekomen zijn alle fietsen al weg." - Deze zin.. Waarom is zijn ineens in tegenwoordige tijd? Het leest lekkerder als je gewoon aan één tijd blijft vasthouden, waardoor dit woordje zijn ineens verward. Het komt vooral aan het einde van de verhaal voor, dus let daar goed op! Het leest heel vervelend als je twee tijden door elkaar heen haalt. Het is of tegenwoordige tijd (waar af en toe verleden tijd mag als het echt niet anders kan) of alleen maar verleden tijd.
En als tweede grote tip: Zoek echt die uitdaging voor jezelf. Ik ben het een klein beetje met Destined eens. Je schreef achter elkaar door over een onderwerp wat ik nou niet echt uitdagend vond om te lezen. Je maakte het schoolgebeuren net iets te lang, waardoor ik voor mijn gevoel de actie later heb gemist. Ik kon me niet zo goed meer concentreren op het laatste stukje van de tekst. Daarnaast gaat je tekst soms wat hakkerig en plakkerig. Ik weet niet of je het kan zien, maar probeer al je zinnen een beetje aan elkaar te breien, alsof het je eigen oma's sjaal wordt. Je begint de zinnen nu vaak met het onderwerp: Ik, de inhoud, Hannah of een klein woordje zoals: snel of dus. Probeer ook eens je zinnen te beginnen met tijdsbepalingen ('s Morgens) of voegwoorden (Aangezien, waarschijnlijk, uiteindelijk) of werkwoorden met een -d erachter (Glimlachend, werkend) bijvoorbeeld. Het zijn meerdere manieren om je zinnen te starten, maar daardoor kan je er wel een iets mooier geheel van maken.
Ik hoop dat ik met het bovenstaande over het starten van een zin je een beetje geholpen heb. Je doet het wel hoor in je verhaal, ik wil echt niet zeggen dat het volledig ontbreekt, maar je mag het meer doen van mij
Hier tussen de bijvoeglijk naamwoorden komma's plaatsen. Aangezien het een opsomming is
"het beloofde een mooie warme dag te worden" (dus een komma tussen mooie en warme)
"Normaal zou dat mij niet eens opgevallen zijn omdat ik druk bezig was met het proefwerk." - sowieso hier de komma voor omdat (Maar dat is al eens gezegd ^^) Ik zou hier geen dat gebruiken als verwijswoord. Ik weet niet waarom, maar het leest niet lekker. Misschien kan je het beter vervangen door zoiets! (Dat was het beste voorbeeld wat ik kon bedenken!) Ook zou ik ervan maken TE druk met het proefwerk, aangezien ik dan pas echt de indruk krijg dat ze echt heel goed en geconcentreerd bezig is. Trouwens even over het vervolg van de zin.
Wat Destined heeft gezegd (over twee voegwoorden in een zin), je mag ook een zin beginnen met Maar he? Maar (hihi) dat zou ik alleen doen als je het echt niet anders kan voorkomen! Als je ineens heel veel zinnen gaat beginnen met maar wordt ook vervelend
"En toen Hannah en ik naar de volgende les liepen vroeg ze er ook naar." - Hier zou ik En weglaten. Het legt extra nadruk op iets, waarvan ik vind dat het niet nodig is
Ik vind dat je goed schrijft en het is ook best prettig om te lezen alleen ik merk dat je sommige worden weglaat in een zin bijvoorbeeld deze:
1 decennium geledenen viel op de grond.
Ik zou daar van maken: En ik viel op de grond.
Dat leest prettiger en zo vond ik meerdere zinnen, waar niet alle woorden in staan die in een zin moeten staan.
TOPS
- Het verhaal is leuk geschreven en je probeert erg creatief te zijn met de zinnen. Ik merk echt dat je durft te schrijven en je best doet een zo goed mogelijk verhaal neer te zetten.
- Ik merk dat je veel eigen ervaring gebruiken en dat komt altijd geloofwaardig over en daarom vind ik dit ook erg representatief als het gaat om een algemene dag op school. Het geeft dat goed weer en ik denk dat veel mensen die op school zitten zich wel goed kunnen herkennen in zo'n dag op school.
- Je probeert de personages ook iets eigens mee te geven en hen te hechten aan een bepaalde eigenschap. Dat vind ik ook heel goed en zet dat vooral door. Personages hebben nou altijd zo hun eigenschappen en natuurlijk kunnen ze zich ontwikkelen, maar als je dat doet zorg ervoor dat het logisch is en te volgen.
TIPS
Ik heb al in het begin een opmerking:
Met veel moeite slikte ik de laatste hap van mijn boterham door. Het was vrijdagochtend en ik had weer eens een ochtendhumeur. Het zat ook niet bepaald mee vanochtend.
Wat je hier doet is, je begint met een stukje wat de ik-persoon doet en daarna schakel je over naar een algemene beschrijving van: Het is vrijdagochtend. Ik zou dit omdraaien, want hoe het makkelijk en hou in een zin altijd hetzelfde onderwerp aan. Het is niet fout, maar ik wil even de tip meegeven dat hierdoor de lezer in de war kan raken.
Wat jij namelijk doet hier is:
Onderwerp:
Zin1: Ik
Zin 2: Het - Ik
Zin3: Het
Terwijl je beter kunt doen:
Zin 1: Het - Het
Zin 2: Ik - Ik
Want je gaat door met het onderwerp ik in de volgende zin. Dus probeer het zo makkelijk mogelijk te houden en het onderwerp het zelfde te houden in een zin. Het mag natuurlijk wel verschillen, maar begin dan een nieuwe zin.
Het schilt je gewoon een hele zin en dit noemt men nou efficiënt schrijven. Zie het als een soort samenvatting van Nederlands waarbij je ook maar een x aantal woorden mag gebruiken. Het beste is iets groots zo kort mogelijk beschermen, maar toch dat het de zelfde lading overbrengt. Je moet eigenlijk proberen met zo weinig mogelijk woorden of zinnen iets geweldigs neer te zetten en zie het maar als een kunstwerk. Elke zin van jouw verhaal moet ook een bepaalde functie vervullen, want als je alleen maar wat zinnen opschrijft voor de vorm, schiet het niet echt op. Belangrijk dit!
Dit had me niet alleen een pijnlijk bonkende hoofdpijn opgeleverd,
Je beschrijft hier twee keer pijn. Dat hoofdpijn pijnlijk is dat is logisch en dit is een pleonasme, dus weglaten dit
Op mijn tenen en de troep ontwijkend liep ik door de kamer om mijn tas in te pakken. Ik vloekte een keer toen ik ergens bovenop ging staan, maar ik had geen tijd om me daar zorgen om te maken. Snel haalde ik nog een borstel door me haren en stommelde daarna weer de trap af. Ik griste nog een flesje drinken mee en liep naar buiten.
Dit hele stuk zou ik kunnen samenvatten in één zin. Je moet niet meer gebruiken dan nodig is en al het overbodige gewoon weg laten.
De magische zin:
Op mijn tenen ontweek ik de troep om mijn jas te pakken, vloekte even toen ik ergens op ging staan en na nog even een borstel door mijn haar te hebben gehaald, griste ik nog net een flesje mee op mijn weg naar buiten.
Het vat het hele gedoe korter samen. Persoonlijk ben ik er ook voor om dingen weg te laten, maar dat is de vrijheid van de schrijver(ster) en daar kom ik verder niet aan
Doe dit automatisch bij elke zin die je schrijft, ontleden.
Persoonsvorm
Onderwerp
Voor ik het wist waren we al op school.
Wanneer twee persoonsvormen elkaar kruizen zult gij de rest van u leven een komma plaatsen
Let hier egt goed op! Want ik kan zo een aantal zinnen eruit halen waarin blijkt dat dit nog misgaat bij jou, dus weet goed dat er meerdere onderwerpen en persoonsvormen in één zinnen kunnen staan. Dit heeft betrekking tot hoofd en bijzinnen, als je meer informatie hiervoor wilt, stuur maar ff PB'tje
Voegwoord
Normaal zou dat mij niet eens opgevallen zijn omdat ik druk bezig was met het proefwerk, maar ik kon me op de een of andere manier gewoon niet concentreren op het proefwerk.
Exodus 14:11
Gij zult nooit meer dan één voegwoord in een zin gebruiken en deze voegwoorden zullen gescheiden worden met een komma.
Omdat en Maar zijn beide voegwoorden in deze zin en voegwoorden kun je gebruiken om de zin wat extra langer of meer informatie te geven, maar je moet niet meer dan 1 voegwoord per zin gebruiken en wanneer je een voegwoord gebruikt, komt daarvoor altijd een komma.
Nou ik denk dat dit zo'n beetje de grootste fouten zijn betreft grammatica. Ik heb er niet weer zo'n heel werk van gemaakt, maar ik heb nu juist de belangrijkste punten eruit gehaald wie structureel voorkomen. Voor de rest wil ik er nog aan toe voegen dat dit verhaal best aardig geschreven is, maar persoonlijk ben ik meer voor iets met meer spanning. Halverwege het verhaal denk ik, ik vind het allemaal wel goed en zo, maar wil ik gwn egt iets dat me verrast. Want wat jij beschrijft is een algemene schooldag en die kan ik ook beleven op een plek als school
Ik vind de personages ook een beetje cliché, maar misschien zit ik er naast. Het is ook pas hoofdstuk 1, maar het beeld wat je hier bij mij wekt, is dat Luna de verstandig, goede protagonist is en dat Hannah de populaire, leuke meid is wie de grappen uithaalt. Probeer als dit zo is origineler te zijn in de verhaallijnen.
Dat wilde ik nog even mee geven.
Trouwens ik vond het wel heel leuk om je stukje na te kijken en ik hoop dat ik je wat mee heb geholpen