8- Jade Natasha Liefers

Ik word wakker in een onbekend huis. Ik ga rechtop zitten en voel een ontzettende koppijn. Het is net alsof ik heel veel heb gedronken en nu een kater heb. Dan herinner ik me weer wat er is gebeurt. Ik bekijk de ruimte waar ik ben en zie een jongen op een stoel zitten. Hij slaapt. Ik frons licht, ik wil hier weg. Ik kijk naast me en zie daar Lucy. Ik schud haar heen en weer en hoor hoe ze zachtjes kreunt. 'Jezus Jade wat doe je?' Mompelt ze. Ik oogrol. 'Je wakker maken, ik weet niet waar we zijn en ik weet ook niet wie hij is.' Lucy gaat ook rechtop zitten en haalt haar schouders op. 'Het is niet een van die jongens.' Fluistert ze zacht. Ik knik. 'Misschien heeft hij ons geholpen?' Ze ziet een glas water op het nachtkastje staan en pakt het glas. 'Niet van drinken!' Sis ik. Ze kijkt me vragend aan. 'Misschien hebben ze er drugs in gedaan.' Lucy begint te lachen. 'Ja hoor.' Ze neemt een slok van het water en zet het glas dan weer neer op het nachtkastje. 'Zie je? Nog niets gebeurt.' Ik kijk weer naar de jongen, die langzaam wakker word. Hij haalt een hand door zijn haar en kijkt ons dan aan. 'Hey.' Hij glimlacht lief en staat op. 'Ik ben Ryan' Zegt hij dan. 'Lucy..' Lucy wijst naar zichzelf. '..En Jade.' Ze wijst naar mij. De jongen knikt vriendelijk. 'Hoe gaat het nu met jullie? Willen jullie wat te eten?' De jongen komt me toch ergens vaag bekend voor. Lucy knikt. 'Graag, ik sterf van de honger.' Blijkbaar voelt ze zich hier op haar gemak. Ik grinnik zachtjes en merk dat ik niet mijn eigen kleren aanheb, maar een te groot t-shirt dat ik niet ken. Ook Lucy heeft een ander shirt aan. Ryan ziet waar ik naar kijk en glimlacht klein. 'Dat zijn mijn shirts. Ik dacht dat jullie daar fijner in zouden slapen.' Hij kijkt nog even naar ons en draait zich dan om. 'Als jullie willen, kunnen jullie zo naar beneden komen.' Zegt hij nog voordat hij de kamer uitstapt. 'Jezus, wat is dit raar.' Mompel ik. Ik kijk opzij naar Lucy, die haar schouders ophaalt. 'Weet niet.' Ze glimlacht klein. 'Ik vind het wel spannend.' - 'Spannend is het zeker.' Antwoord ik gelijk terug. Ik zucht en ga weer liggen. 'Ik weet niet of ik wel naar beneden wil hoor.' Lucy grinnikt. 'Waarom zou je niet willen?' - 'Gewoon, omdat ik niet weet of ik hem wel kan vertrouwen. Kunnen we niet beter ontsnappen?' Lucy lacht. 'Jezus wat ben jij een schijterd zeg.' Ik kijk haar aan. 'Ben ik niet!' Ik grinnik.