Jasper, WhatAreWe..YouAndMe? Us?

Ik taste in het donker maar de gene die ik zocht was niet meer bij me. De ondergrond was ook anders. “Jasper?” het huis was stil… te stil..; Het kon niet mogelijk zijn dat een van men vriendinnen hier rond hing zonder lawaai te maken… dat was helemaal niets voor hen.
“Hallo?” ik was te moe om luider te roepen.
Ik voelde me alleen in het donker van de nacht en buiten men lakens was het ijskoud. Was alles een droom geweest? Dat was toch niet mogelijk. “Jongens?”
Opeens schoten 4zaklantaarens aan en hoorde ik ze lachen. Mijn ogen wende aan het licht en ik kon hun gezichten zien. Nessie, Alissa en Alika en… “Kim?”
Ze giechelde en sprong naar men nek. “Wat doe je hier?”
“Je dacht toch niet dat ik je ging laten zitten op je verjaardag?” lachte ze; Ik drukte haar tegen me aan en zonder enig benut rolde een traan over men wang: “Ik heb je zo gemist.”
“He, je hebt bij ons niet gehuild” zei Alissa fake gekwetst. Ik lachte en veegde men wangen droog en lachte.
“Ik heb dus niet gedroomd” zei ik opeens.
“Wat?”
“Jasper” fluisterde ik. Ze giechelde in koor.
“Nee lieverd dat heb je niet gedroomd. Hij heeft je naar boven gedragen toen je in slaap viel.”
“Wat heb ik gemist” vroeg Kim.
“Wel, we zijn er achter gekomen dat Jazz een geheime liefde heeft voor Samii.” gniffelde Nessie.
“Nietes” mompelde ik met een klein pruillipje.
“Is ze er nu pas achter. Dat was toch al duidelijk of ligt dat nu aan mij” grijnsde Kim.
Ik hoorde een dof geklop op de deur.
“Binnen” zijden we allemaal in koor en barste weer in lachen uit.
Zijn blonde lokken waren als eerste zichtbaar en dan pas zijn gezicht. Hij kneep zijn ogen samen door de lichten die allemaal op hem gericht waren. “Jasper” riepen ze allemaal buiten ik zelf die men hoofd verstopte onder men laken.
“We waren over jou bezig” lachte Alika.
“O, zal ik een ander keer terug komen” hij wou terug keren maar Alissa was sneller.
“Flauwe kul. Kom binnen” ze trok hem met zen arm binnen en duwde hem naast me neer. Ik verstopte me terug onder het laken.
“Alles goed, Jazz”
Ik keek een klein stukje over het laken heen en zag Jazz die verbaasd Kim aankeek.
“Wanneer ben jij toegekomen?” mompelde hij.
“Ik was hier de hele tijd al. Heeft ze je zo van je stuk gebracht dat je niet meer weet wie er wel, en niet was?”
De meiden lachte terug en ik verstopte me weer met een rood hoofd onder het laken. Ik verschoot even toen ik de kou tegen men huid voelde. Ik staarde even naar zen hand en strengelde uiteindelijk mijn vingers in de zijne.
Ik trok voorzichtig het laken over men hoofd en keek de meisjes aan. Ik liet onze handen onder het laken. “We willen nu eigenlijk wel eens weten wat er tussen u en Samii…” ik schopte tegen haar benen. “Aaaauw” siste ze van tussen haar tanden.
“Hoe laat is het?” mompelde ik en wreef de slaap uit men ogen. Jasper liet men hand los en greep naar zijn mobiel in zen zak. “5uur. Het word maar licht om 9uur.”
“Maakt niet uit. Ik was toch van plan om de hele dag in bed te blijven.”
Ik miste zen hand in de mijne. Ik keek vanuit men ooghoeken naar hem en hij leek het zelfde te doen. “Als je hele dag in bed wil blijven… hoe ga je dan eten” hij keek me nu voledig aan.
“Misschien,” peinsde ik,”bijt ik wel een stukje van jou.” Ik zette speels men tanden in zen nek. De meisjes giechelden weer. Waarom bleven ze toch giechelen.
Ik zuchtte en legde men hoofd weer op men kussen. Jasper’s gezicht verscheen boven me.
“Wil je slapen” vroeg hij lief. Ik schudde men hoofd maar geeuwde wel. Hij grijnsde men favoriete lach en wreef het haar uit men ogen. “Jongens ik kan jullie niet zien” lachte ik toen ik weer een van hun hoorde lachen.
“Kom hier”. Hij trok me recht en legde me tussen zijn benen zodat ik op zen borst kon leunen. Ze wisselde een blik en zeiden in koor:”Wat romanties” Ik verstopte men gezicht tegen zen borst. Hij rook verrukkelijk. Het was een mengeling van bos, shampoo en Emmett’s jeep.
“Waar zijn de andere?” mompelde Nessie.
“De meeste zijn jagen…” mompelde hij terug. Ik keek naar boven op het zelfde moment hij naar beneden keek. Zijn ogen waren niet bepaald goed als anders.
“Moet jij dan niet mee.”
Hij keek me doordringend aan, gaf me een lachje en antwoordde zacht:”Er was iets veel belangrijker.”
De meisjes lieten allemaal “oooh” ontglippen.
Ik keek ze weer eens kwaad aan en zoals altijd barste ze weer in lachen uit. Misschien moest ik ze maar eens plakkers kopen voor hun mond af te plakken. Geen woord zou nog uit hun mond komen. Ik grijnsde gemeen bij men gedachten. Ik huiverde heel even van de kou. Jasper trok het laken beter over me heen. Ik gaf hem een kusje op zen arm en nog voor de meisjes er konden op reageren keek ik ze al kwaad aan. “Moesten ogen kunnen doden.” Ze viel achterover en maakte een luide kreun. “DramaQueen” siste ik naar Kim.
Ze trok haar schouders op en zette haar terug recht.
“Gaan we vandaag iets leuks doen.”
“Ja want anders is er niets leuk te doen he” mompelde ik.
“Laten we gaan shoppen.” zei Alissa.
“Dat zou Alice niet opprijs stellen, vrees ik.”
Toen ik haar nam uit sprak leek iedereen naar Jasper te kijken om zijn reactie te peilen maar hij bleef rustig.
“Ik weet wat we kunnen doen…” lachte Alika.
“ohja?”
“Ja, we kunnen iets doen wat Samii ERG leuk vind”
Ik keek haar fronsend aan. Ze fluisterde iets in hun oor en ze grijnsde en zeiden in koor:”Oh, das een goed idee”
“Wat?”
“1,2,3… GO”
Met een top snelheid liepen ze deur uit. Dat was hun fameuze plan. Mij achterlaten bij Jasper. Niet dat ik het erg vond maar het was gewoon vals. Ik had geen idee wat ik tegen hem moest zeggen. Een vraag brandde op men tong maar ik was te bang hem te stellen.
Hij duwde zijn hand terug onder het laken streelde langs men arm. Ik probeerde men ademhaling onder controle te houden. “Wat gaan we doen vandaag?” fluisterde hij in men oor. Waar was hij mee bezig. Ik kon nu al moeilijk mijn hart normaal laten kloppen, ging hij het nog wat moeilijker gaan maken ook. “Ik wil hier blijven…” fluisterde ik terug.
Ik moest het vragen… Jasper? Wat is er aan de hand tussen ons? Vraag het dan!!
“Jasper…”
“Mhmmmm”
“Wat… is er precies aan de hand tussen ons?”
Zijn ademhaling leek even te stoppen maar antwoord geven deed hij niet.
“Jasper…” mijn stem werd luider. Ik keerde me naar hem om. Zijn gezicht ongerust.
“Weet ik niet…”
Was dat alles… weet ik niet… meer had hij niet! Ik stond op. Buiten het laken was het ijzig koud maar ik liet me er niet door aflijden. “Misschien je daar maar eens over nadenken.”
Een traan rolde over men wang en ik stond het niet toe dat hij met men gevoelens gind gaan knoeien. Ik stapte de kamer uit.
“Samii alles goed?” hoorde ik nog Nessie vragen, maar zonder antwoord te geven rende ik de deur uit.