A ranger/traitor 106

Voorzichtig, zoals hij geleerd had, draaide hij zich een beetje, zodat hij vanuit zijn schuilplaats kon kijken naar de kant waar het geschreeuw vandaan kwam. Ondertussen veranderden de net nog rustige hutten in een wespennest waarin geprikt werd. Plots verschenen er van overal Skandiërs, wapens in de aanslag. Miko probeerde snel hun aantal te schatten. Het waren er een stuk of dertig. Minder dan Will gevreesd had, maar nog steeds meer dan dat ze met zijn tweeën aankonden.
Toen zag hij wat al die opwinding veroorzaakte. Twee Skandiërs kwamen aangelopen, en ze sleurden een hevig tegenspartelende Halldor met zich mee. De Skandiërs hadden zich ondertussen opgesteld in iets wat op een slagorde leek. Vlak voor hen gooiden ze Halldor op de grond.
“Kijk eens wat we gevonden hebben,” zeiden ze. Het leek niet tegen iemand in het bijzonder te zijn. Miko zag in ieder geval toch niets wat er op wees wie de Skirl was. “Hij zat op het strand.”
“Een visser, dat ruik ik zo”, zei iemand, “Die durven wel vaker overnachten op deze eilanden.”
“Dat beweerde hij ook, maar dat klopt niet. Er zit geen enkele vis in die schuit van hem en zelfs geen netten. Trouwens ik heb nog nooit zo’n visserjong alleen gezien. Er is altijd nog een ouwe bij en nog een paar van deze.”
“Mijn vader is dood en ik heb geen broers. Daarom dat ik alleen ben!” Verdedigde Halldor zich.
“Zelfs als het waar is wat je zegt, dan nog zal je een goede verklaring moeten vinden voor het ontbreken van die netten van je.” Halldor aarzelde, natuurlijk had hij daar geen excuus voor.
“Trouwens, waar heb je die twee paarden vandaan?” Miko hapte naar adem. Ze hadden Zoef en Trek gevonden!
“Paarden? Waar?” De verzamelde Skandiërs keken om zich heen, alsof ze verwachten dat ze gedwee door de bomen zouden komen aanlopen.
“Nog op het strand, die dekselse dieren weigerde mee te komen.” Ondanks de situatie glimlachte Miko kort. Jagerspaarden gingen nergens heen zonder toestemming van hun jager. Hij kon zich zo voorstellen hoe de twee Skandiërs hadden staan trekken, terwijl Zoef en Trek stokstijf bleven staan.