O69. Cecilia Romaine

‘Cecilia!’
Ik wendde mijn hoofd af van het beeld voor me, Elisa had zich stevig om Seth’s enkels geklemd, terwijl hij wanhopig tegen het gewicht van mijn zus vocht, tegelijkertijd proberend zijn evenwicht te behouden. Hij kwam geen centimeter verder. Ik negeerde Seth’s stem en volgde Elisa’s stille bevel op, eindelijk kreeg ik de sleutel in het slot en opende de deur, een snelle blik op Elisa bevestigde mijn vermoeden, ze wilde dat ik wegging, zonder haar.
‘Cecilia, ga –’
Ik kapte Seth’s uitroep af, door de deur dicht te gooien. Ik knipperde heftig tegen de tranen die zich in mijn ogen vormden, terwijl ik mezelf probeerde aan te zetten om weg te rijden. Ik stond mezelf nog een vluchtige blik op Seth toe en schrok toen hij plotseling een stuk dichterbij stond, Elisa staarde vanaf de grond met grote ogen naar Embry, die haar al even verbaasd aanstaarde. Met een schok kwam ik tot de werkelijkheid en drukte het gaspedaal zo ver in als ik durfde, de parkeerplaats stond zo vol dat ik bang was dat ik tegen een andere auto zou aanrijden, maar wonder boven wonder kwam de auto er zonder schade vanaf en reed ik al snel de afrit van de parkeerplaats af. Ik wist dat ik het niet moest doen, maar toch wierp ik nog een blik in de achteruitkijkspiegel en voelde mijn hart breken toen ik Seth hopeloos zag staan, zijn hele lichaam trillend, zijn handen tot vuisten gebald.