O68. Elisa Romaine

‘Nee, hoe kom je daar nou bij?’ Zo snel mogelijk schudde ik zijn hand van mijn schouder en beende ik weg, gevolgd door voetstappen van Seth, terwijl ik zijn ogen in mijn rug voelde brandden, ging ik opzoek naar Cece.
‘Elisa?’ Ik keek nieuwsgierig om, benieuwd wie me had aangesproken. Het duurde even voor ik besefte wat ik had gedaan. Ik had net gereageerd op de naam Elisa. Ze wisten wie ik was. Leah lachte me schaapachtig aan en ik sprintte weg.
Zonder pardon duwde ik de andere gasten gewoon aan de kant, terwijl deze me enkel verbaast na konden kijken. Mijn ogen scanden de menigte op zoek naar het heldere gezichtje van Cecilia en ik was zo op dreef dat ik haar eerst zelfs voorbij liep.
‘Cece!’ riep ik opgelucht uit. Ik sloot haar kort in mijn armen en keek haar toen serieus aan. Haar ogen stonden droevig. ‘Wat is er?’
‘Er was net een jongen die me dacht te herkennen, het spijt me Elisa. Ik wilde ons niet in gevaar brengen.’ Een klein triest lachje verscheen op mijn gezicht.
‘Maakt niet uit. Ik heb iets veel ergens gedaan,’ zei ik zacht. Ze keek me afwachtend aan. ‘Ik heb min of meer toegegeven dat ik Elisa ben.’
‘Dat maakt toch niet uit? Ze kennen je toch niet?’ Hoopvol trok ze haar wenkbrauwen op.
‘Cece, de persoon die me herkende was Seth.’ Haar lippen vormden een “O”. We zwegen beiden. Geen van ons wist wat te doen. ‘Weet je wat, ga jij nou maar weg, snel, dat kom je me later ophalen, oké?’ Ze knikte twijfelend. Haar liefde voor Seth was duidelijk groter dan haar nieuwsgierigheid. Ze liep net weg toen haar naam geschreeuwd werd.
‘Elisa, waar is ze?’ De jongen met de bruine ogen keek me wanhopig aan. Zijn blik angstig en verwilderd, maar vastberaden.
‘Ze gaat net weg,’ fluisterde ik en hij liet mijn schouders los, me bijna omver duwend. ‘Ze wil niet dat je achter haar aan gaat.’ Hij luisterde niet eens en liep door. Ik kon niet anders dan hem achtervolgen.
Toen Seth de rand van het parkeerterrein bereikte was mijn zusje nog steeds nerveus aan het rommelen met haar sleutels. In een seconde besloot ik dat ik haar moest helpen en deed ik het enige wat ik kon doen. Ik wierp mezelf op de grond en klemde mijn armen rond Seths enkels. Geluidloos vertelde ik Cece dat ze moest gaan.