Secrets change your life || One Direction 1

[url][/url]Lilly

Mijn vader, moeder en ik staan dicht bij elkaar we hebben net te horen gekregen dat er elk moment een tsunami aankomt. Tijd om te vluchten hebben we niet. "Leuk begin van onze vakantie,"mompel ik. "Neem dit,"zegt mijn moeder en ze geeft me haar favoriete ketting met een sleutel. Ik wil iets zeggen, maar op dat moment zien we een grote vloedgolf dichterbij komen. Ik pak mijn moeders hand stevig vast. Ik voel de liters water over me heel vallen en word onderwater geduwd. Ik voel dat mijn moeder mijn hand heeft losgelaten en in paniek begin ik onderwater in het rond te graaien. Ik mag dan wel 18 zijn, maar als ik sterf wil ik wel sterven met mijn familie!. Ondertussen probeer ik naar boven te zwemmen, maar mijn adem raakt langzaam op. Ik zie mijn hele leven voorbij vliegen ik zie mijn beste vriendin, mijn oma, mijn hond. Ik grijp de ketting van mijn moeder vast. "Nee dit gaat niet gebeuren ik ga niet dood' denk ik. Mijn hart begint harder te kloppen en met al mijn kracht kom ik boven en grijp het eerste beste grijpbare ding vast. Ik voel mijn greep al snel verzwakken en ik probeer me te opnieuw vast te pakken, maar grijp mis. Ik word meegesleurd door de stroming. "Look out,"hoor ik iemand roepen. Ik kijk naar boven en zie bakstenen van huizen omlaag vallen. Ik probeer weg te komen maar het lukt niet. Ik voel dat een van de bakstenen mijn hoofd heeft geraakt. Er gaat een verschrikkelijke pijn door mijn lichaam heen en mijn hoofd bonkt als een gek. Ik probeer ondertussen met mijn hand iets vast te pakken. Als ik uiteindelijk iets te pakken krijg voel ik opnieuw iets op mijn hoofd vallen ik voel een nog erger pijn dan eerst en alles word zwart...

Flashback/Droom:
Het was een zonnige dag, maar het voelde niet goed. Mijn vader, moeder, broertje en ik lopen naar het park toe. “ooie dag” probeert mijn broertje zeggen. Ik probeer te lachen, maar op een of andere manier lukt het niet. Ik knik alleen maar en kijk hoe mijn broertje vrolijk rond rent. Mijn telefoon gaat. “Heey nog proficiat met je 12de verjaardag,”zegt een vrolijke stem. “Dankjewel”. Evie (mijn beste vriendin) begint van alles te vertellen. Ik probeer aandachtig te luister en kijk rond. Ik zie mijn vader en mijn broertje samen over het gras rennen. “Neeee,”schreeuwt mijn moeder opeens. Ik kijk op en zie hoe mijn broertje de straat oprent terwijl er een auto aan komt. Ik smijt mijn telefoon op de grond en ren zo snel als ik kan naar mijn broertje. Als ik er bijna ben hoor ik piepende banden. “Neee,”gil ik terwijl er tranen over mijn wangen beginnen te rollen. Ik kijk op en zie mijn broertje onder te auto liggen. Ik duw de man van de auto die inmiddels ook al is uitgestapt aan de kant en buk me om onder de auto om te kijken naar mijn broertje. Ik zie mijn ouders aan te andere kant van de auto mijn broertje eronderuit halen. “Rotzak,”roep ik in het gezicht van de man ook al weet ik dat hij er niet zo veel aan kan doen. Ik sta snel op en ren naar de andere kant van de auto toe. Ik zie mijn vader en mijn moeder huilen. “Is hij...,”verder kom ik niet. Mijn moeder staat op en geeft me een knuffel. “Ja,” zegt ze met een bibberende stem. Ik maak me meteen los uit haar omhelzing en ren weg. Ik begin nog harder te huilen en ik voel me opeens zo leeg vanbinnen. Door het huilen en het rennen is mijn ademhaling heel onregelmatig geworden waardoor ik ineen zak. “Het is mijn schuld als ik niet zat te bellen was ik bij hem geweest en dan had ik hem kunnen rennen” denk ik. Ik zie een stuk glas naast me liggen. Ik pak het op en snij net zolang dat er een hele plas bloed langs mij ligt.