Hoofdstuk 123

Yuna

De volgende dag word ik met een rot gevoel wakker omdat ik meteen aan de stal moet denken en natuurlijk ook aan Naur. Aiden zei dat hij van streek was en ik hoop dat hij geen gevaarlijke dingen doet.
Ook zit ik meteen te bedenken hoe we dit aan Ben en Jack gaan vertellen. Ik geloof dat ze toch wel boos zullen zijn als ze zien wat er van over is.
Ik hoor dat Aiden zich een keer omdraait en na een tijdje is het weer stil. Ik weet niet hoe laat het is maar ik begin honger te krijgen.
Ik sta op en loop in mijn slaap kleding naar beneden zodat ik Aiden hopelijk niet wakker maak. Zo stil mogelijk loop ik de trap af en pak wat te eten. Dan ga ik aan de keukentafel zitten.
Als ik naar buiten kijk zie ik dat Midnight rustig in de wei staat samen met Xena die zich helemaal heeft opgekruld en zo te zien dus nog ligt te slapen. Als ik iets verder kijk zie ik de plek waar de stal stond, nu is er eigenlijk niks meer van over behalve de basisvorm.
Aiden wilde vandaag gaan kijken wat er van over is maar het enige dat er nog staat zijn de hoek palen met hier en daar een stukje wand. Er zal dus flink wat moeten worden opgeruimd voordat we het kunnen herstellen. Althans dat denk ik.

Als ik bijna klaar ben komt Aiden naar beneden en gaat naast me zitten terwijl hij een keer door zijn gezicht wrijft.
Nadat ik hem heb begroet gaat mijn blik weer richting het raam. Aiden zucht een keer en als ik hem aan kijk zie ik dat hij dus ook naar de stal keek.
‘Het komt vast goed’ zeg ik nadat ik ben opgestaan en mijn bord weg zet.
‘Er moet wel heel veel gebeuren volgens mij’ mompelt hij.
‘Laten we zo eerst maar gaan kijken, hoe gaat het met je been?’ vraag ik voordat ik de keuken uit wil lopen om naar boven te gaan.
‘Gaat wel goed, ik heb al lang geen brandwonden meer gehad’ zegt hij half lachend.
Ik knik een keer. ‘Ik kleed me even om, zullen we dan gaan?’ vraag ik nog voordat ik weg loop.
Aiden knikt een keer en staat op om naar de woonkamer te gaan.
Ik trek snel mijn kleding aan en ben binnen een paar minuten weer terug beneden.
‘Ik ben zover’ meld ik terwijl ik in de deur opening blijf staan.
Ik hoor dat Aiden opstaat en samen lopen we naar buiten. Xena is inmiddels ook wakker geworden en zit Midnight achterna. Als mijn paard het zat is steigert hij een keer richting Xena waardoor ze schrikt.
Nu is het dus precies anders om, mijn paard zit nu dus achter mijn draak aan.
En die draak is zo bezig om zichzelf te redden dat ze vergeet dat ze ook gewoon weg kan vliegen. Gelukkig voor haar geeft Midnight het na een tijdje op en gaat aan de andere kant van de wei staan eten.
Ik schud mijn hoofd een keer lachend en loop dan snel door naar Aiden die al van alles aan het verplaatsen is.
‘Ik geloof niet dat Jack en Ben hier heel blij mee zullen zijn’ zegt hij.
Ik loop ondertussen door het puin heen. ‘Volgens mij zijn er best nog wel wat balken die we opnieuw kunnen gebruiken toch? Als we het herstellen voordat ze terug zijn?’ vraag ik na een tijdje.
‘Misschien zijn ze morgen al wel terug, misschien al wel vandaag!’ roept hij met veel ongeloof en met zijn handen in de lucht.
‘Zo snel kunnen we nooit iets terug bouwen’ zucht hij.
‘Maar we kunnen toch alvast een stuk beginnen? Dan valt het misschien mee?’ zeg ik terwijl ik een kruiwagen pak die een eindje verderop staat.
Volgens mij heb ik Aiden zo ver gekregen dat hij me gelooft aangezien hij al met wat balken begint te slepen.