You Belong With Me: Part 7

Toen ik die middag de grote zaal inliep kwam een jonge met warrig blond haar op me afgestapt. ‘Hé, ik ben Michael. Melody zei dat je zwerkbal kon?’ zei hij. ‘ook hallo’ grijnsde ik. ‘En ja, ik kan best goed vliegen’ voegde ik eraan toe. ‘Kom je vanavond naar de training? Om zeven uur op het veld.’ Vroeg hij. Ik knikte. ‘Zie je dan’ zei hij nog voor hij vertrok. Ik liep naar Melody en Harmony die al aan tafel zaten. ‘Wat wilde Anderling?’ vroeg Harmony meteen. ‘Nog een paar vragen over hoever ik zit met de leerstof’ loog ik. ‘Ow’ mompelde ze en at snel verder. Die avond nam ik mijn bliksemschicht 3000 onder mijn bed vandaan en liep naar het veld, waar de anderen al op me wachten. Hun ogen werden groot van verbazing en bewondering toen ze mijn bezem zagen. ‘Is dat een echte bliksemschicht 3000? Wow’ Het meisje was duidelijk onder de indruk. ‘Met zo’n bezem winnen we zeker! Nu nog kijken of je het een beetje kan’ grijnsde Michael. ‘Een beetje? Let maar op jochie’ spotte ik terwijl ik op mijn bezem kroop. ‘We spelen gewoon een spel. Nicolas en Kevin zitten in het ene team, jij speelt samen met Leanne in het andere team, Leanne doet wel even mee als wachter. Suzanne doet mee met Kevin en Nicolas en Levi met jullie. Laten we spelen’ legde Michael uit. We stegen op en Michael liet de slurk los. Meteen schoot ik naar hem toe en ving hem op in de lucht nog voor de anderen in beweging kwamen. Kevin kwam meteen achter me aan maar ik was te snel voor hem, ik ontweek een beuker en vloog recht op het doel af. Ik deed alsof ik naar de linkerdoelpaal wilde gooien zodat Michael uitweek, maar gooide dan snel naar de rechterdoelpaal. Zodra ik had gescoord was ik sneller bij de slurk dan Michael en was alweer bezig met Nicolas te ontwijken. Ik paste even naar Leanne terwijl ik nog een beuker ontweek. ‘Oké, ik weet genoeg’ stopte Michael bijna direct het spel. ‘Meid, welkom in het team’ grijnsde hij.

Het was al laat in de avond toen we met het hele team terug liepen naar de leerlingenkamer. Suzanne en Levi waren beiden heel aardig. Levi had kort, rossig haar dat met gel omhoog was gezet terwijl Suzanne lang, krullend haar had dat even rood was als dat van Levi. Suzanne was een jaartje jonger als Levi die in het vijfde jaar zat. Nicolas en Kevin waren ook aardig, hoewel Kevin net iets teveel naar mijn borsten staarde. Leanne was eerder het stille typje, ondanks haar uitdagende uiterlijk. Ze had kort, zwart haar dat rond haar hoofd piekte, heldere blauwe ogen en een lippiercing aan de linker kant. Op zich was ze eigenlijk best een mooi meisje. Toen we de leerlingenkamer bereikte was bijna iedereen al gaan slapen. ‘Ik ga ook maar eens slapen.’ Mompelde ik. Ik nam snel even afscheid en liep toen naar de slaapzaal. Toen ik van achter de deur een hels lawaai hoorde greep ik snel mijn toverstok en liep naar binnen. ‘Wat is er aan de hand?’ vroeg ik paniekerig. Ik nam even de kamer in me op en schoot toen in de lach. Vanilla vloog wild aan het plafond en een krijsend geluid kwam uit haar keel. Melody stond met haar bezem in de hand bij de kast en probeerde de feniks op te jagen terwijl Harmony kussens naar haar gooide. Ze keken me scheef aan. ‘Vanilla, kom maar meisje. Niet bang zijn van hen. Ze zullen je geen kwaad doen’ suste ik snel Vanilla. Meteen lande ze op mijn schouder en ik wreef haar even geruststellend over haar hoofd. ‘Meiden, mag ik jullie voorstellen aan Vanilla, mijn Feniks’ grijnsde ik. ‘Hoe kan dat nou? Feniksvogels leven bijna nooit bij tovenaars of heksen. Ze zijn te wild, bijna niemand kan hen temmen! De laatste tovenaar die dat kon was Albus Perkamentus! Hoe heb je dat klaargespeeld?’ vroeg Melody verbaasd terwijl ze beschaamd de bezem onder haar bed stopte. ‘Gewoon, ik lag in een weidde in India en ze kwam gewoon naar me toe gevlogen. Ik gaf haar een stukje van mijn brood en toen heb ik haar mee naar huis genomen. Ze is echt heel lief en doet geen vlieg kwaad!’ vertelde ik terwijl ik haar in haar kooi zette en een paar zaadjes uit mijn koffer haalde. ‘Gek’ hoorde ik Harmony zacht mompelen. ‘Je went wel aan haar, ze is echt tam.’ Suste ik haar. ‘En hoe was zwerkbal?’ vroeg Melody. ‘Ik zit in het team’ grijnsde ik. ‘Fantastisch, ik weet zeker dat we de zwerkbalcup dit jaar winnen!’ lachte Harmony. ‘Als juffie niet van haar bezem valt’ grapte Melody. ‘Doe ik toch niet’ lachte ik. ‘Ik zie het al voor me.’ Grijnsde Harmony. Ze ging op haar bezem zitten en zweefde een einde boven het bed. ‘En de jager van Griffoendor, ik weet niet juist haar naam maar het is dat ene meisje met die ongelooflijk grote borsten en dat vreemde haar dat op dit moment roze word, lijkt geen controle meer te hebben over haar bezem’(ze deed alsof ze in paniek was) ‘Blijkbaar heeft ze vanmorgen iets te veel van die heerlijk roze pompoentaartjes gegeten, ik zie toch al een aardig buikje. Ja, nu gaat het gebeuren. Ik wist het, Zwadderich is nu eenmaal veel beter dan Griffoendor’ Ze liet zich met een harde plof op het bed vallen en meteen schoot ik in de lach toen ze van het bed afrolde. En inderdaad zag ik dat mijn haar plots kauwgomroze werd, zoals altijd als ik opgewekt was. ‘Dat roze in je haar staat je goed.’ Lachte Melody zodra ze een beetje was bijgekomen. ‘Dankje’ glimlachte ik. ‘Morgen is het weekend en we mogen naar zweinsveld. Ga je mee?’ vroeg Melody. ‘Nee, ik ga denk ik maar eens goed uitpakken’ antwoordde ik. ‘Ik ga ook niet met je mee Melody.’ Mompelde Harmony plots. ‘Hoezo?’ vroeg ze verbaasd. ‘Nou, toen ik daarstraks even naar toilet ging kwam ik Sebastian tegen, hij vroeg of ik samen met hem wilde gaan’ Lichte blosjes verschenen op haar wangen. ‘En dat vertel je nu pas?’ vroeg ik hyper. ‘Je moet er absoluut mooi uitzien! Je kan wel iets van mij aan, en dan doe ik je haar en make-up!’ riep ik hyper. ‘Harmony en Sebastian! Harmony en Sebastian!’ joelde Melody. Meteen kreeg ze een kussen naar haar hoofd. ‘Hé!’ klaagde ze en gooide snel een kussen terug, wat miste en mij vol in het gezicht raakte. ‘Doe krijg je terug’ grijnsde ik. Meteen barste een hel kussengevecht los. Toen we een half uurtje later uitgeput lachend op de grond lagen fantaseerde we over Harmony’s date met Sebastian. ‘Ik wed dat hij fantastisch kan zoenen! Hij ziet er gewoon zo, zo zoenbaar uit’ lachte Harmony. ‘Zoenbaar?’ lachte Melody. ‘Ja, gewoon, zoenbaar’ lachte Harmony. ‘Nou, zullen we maar gaan slapen? Het is al laat’ mompelde ik terwijl ik snel in mijn bed kroop. ‘Slaapwel’ zuchtte ik nog voordat ik in een diepe slaap viel, opweg naar dromenland.