The Story of Moon deel 21

Moon deel 21.

Moons POV.

Ik had Dana alles uitgelegd, dat ik me zo rot voelde over Aron, maar natuurlijk niet de details dat hij een vampier was. Dana zei me dat ik maar wat water moest gaan drinken. Ik liep naar de kraan en pakte een glas van het aanrecht. Ik keek naar buiten terwijl ik gulzig mijn glas leeg dronk. Ik had niet verwacht dat ik zoveel dorst had. Op dat moment gebeurde er iets raars, ik zag Arons vader hierheen lopen, en zag hem wachten op de oprit. Hij bleef zolang naar me kijken, dat ik wel bang moest worden. Aron kwam naar buiten, rennend, en pakte zijn vader vast. Toen ik knipperde, zag ik niks meer, alleen dat veel dode bladeren die in een hoge snelheid over de weg raasden. Ik had het me vast verbeeld. Ik liep terug naar Dana, die op de bank tv zat te kijken. "Daan, ik ga weer." "Oke is goed" zei ze en gaf me een knuffel. Ik stapte de vrieskou in en begon te lopen, naar mijn scooter. Ik reed de straat uit, en nam een verhard pad, dat langs het bos liep. Ik hoorde een oorverdovend geluid, het leken net rotsblokken, die uit de lucht vielen. Ik besloot een kijkje te gaan nemen..

Arons POV

Ik stopte aan de rand van het bos, met mijn vader onder mijn arm liep ik het bos in. "Pa, jij mag nooit aan Moon komen." zei ik op rustige toon. Terwijl ik 10 meter van hem afstond "Ik ga haar vermoorden Aron, het is voor je eigen bestwil." "Nee, ze is mijn liefde. En ooit komen we weer bij elkaar." " Ja zoon, als je dood gaat kom je pas weer bij haar. Ik ga haar vanavond nog vermoorden, omdat je zo aandringt" en hij gaf een knipoog. Hij wilde wegrennen, maar ik kon me niet meer beheersen. Ik rende naar hem toe en begon op hem in te slaan. Het verbaasde me dat geen mens het had gehoord. Ik gooide mijn vader om en ging op hem zitten met mijn handen op zijn keel. Op dat moment hoorde ik een scooter aankomen. Ik keek met een flits die kant op,waar het geluid vandaan kwam. De scooter kwam tot stilstand. Ik hoorde de persoon afstappen en deze kant oplopen. Dus iemand had het wel gehoord, dacht ik bij mezelf. Ik bleef maar kijken naar de kant van het geluid, want elk moment zou de persoon tevoorschijn komen. Ik hoorde de bosjes ritselen en sloeg mijn hand voor mijn mond. Het was Moon! Ze stond 20 meter van ons vandaan. "Daar heb je mijn hapje zoon, het ging makkelijker dan ik dacht." hij gooide me van zich af en rende naar Moon. Ik lag op de grond met een snerpende pijn rond mijn knie. "MOOOON!" riep ik uit wanhoop. "Zoon, ik zal haar vermoorden op de manier, zodat ze nog meer pijn leid!" riep mijn vader. Ik wist welke manier. Hij zou haar bijten, en dan zou het brandende gif plaats nemen in haar lichaam. "NEEE. " brulde ik en rende naar mijn vader. Hij had haar nek bloodgelegt en had haar nek tussen zijn vingers. Hij wilde net gaan bijten. Ik rende met al mijn kracht naar hem toe en gooide hem van haar af.Ik trok haar op mijn rug en begon te rennen. Ik pikte gelijk haar scooter mee. Ik was aan het denken onderweg. Ik kon niet naar mijn huis, want dan zou mijn vader me vermoorden, en daarna Moon. Ik moest met Moon mee naar huis, toen ik dat dacht, stopte ik voor haar huis. Ik zette haar en haar scooter neer. "Ik moet bij je blijven om je te beschermen Moon." zei ik rustig. "Waarom zou je? Je houd toch niet meer van me?" beet ze me toe "TUURLIJK WEL. MIJN VADER GAAT JE ANDERS VERMOORDEN MOON, of mij." riep ik brullend. "Sorry" fluisterde ze. "Ik zie je zo in je kamer. " ze knikte en liep naar de deur en deed hem open. Ik sprong via een boom tegen over haar oprit, haar kamer in. Ik snoof de zoete geur op die ik zo lang gemist had. Ik ging op haar bed zitten. Even later ging de deur open, en deed ze het licht aan. Ze zette haar tas neer en ging op haar zit-vensterbank tegenover me zitten. Ze bleef maar naar buiten kijken en zei geen woord. "Het spijt me Moon, ik kon niet anders." ze keek me aan, en toen weer weg. Ik zag in de weerkaatsing van het lantaarnpaal licht van buiten, dat ze tranen in haar ogen had. Het was al acht uur s'avonds inmiddels. "Ik heb je verlaten omdat, mijn vader, wilde weggaan uit dit stadje, als ik je nooit meer zou zien. Of hij zou je vermoorden als ik contact met je had. Ik besloot te doen wat goed was, jou te laten leven. Daarom had ik deze keuze gemaakt." ze keek weer naar buiten en beet op haar lip. "Ik wil het goed maken Moon, ik wil zorgen dat we voor altijd bij elkaar blijven. Ik zal je altijd beschermen. Maar wil je ook met mij verder door het leven gaan?" ze keek nog steeds niet naar me, en ze sloeg haar armen om haar kniën. "Moon wil je dat? " ik zag een traan van haar wang glijden, ik veegde hem weg. "Ik weet dat dit moeilijk voor je is, maar het spijt me. Ik hoorde haar moeder eraan komen dus ik dook snel de kast in. Ik hoorde het gesprek goed. "Moon je hebt niet gegeten wil je zo?" "Nee dankje, ik heb niet zo'n honger." "Waarom huil je lieverd?" "Nee niks, ik ben moe" "Oké, ga dan maar lekker slapen." "Jij ook, slaap lekker. " ik hoorde de deur dichtvallen. En Moon zat nog precies hetzelfde. Ik ging ook weer op dezelfde plaats als waar ik had gezeten zitten. "Moon blijf bij me" ik pakte haar hand. Het voelde warm tegen mijn huid aan, ze trok haar hand niet weg, zodat ik wist dat ze met me verder door het leven zou willen. Ik tilde haar op en zette haar op het bed neer, ik stopte haar in het bed en ging naast haar liggen. Ik sloeg een arm om haar een en knuffelde haar. Op dat moment barstte ze in snikken uit. "Ik he-eb je zo ge-mist." stotterde ze. Ik susde haar een beetje. "Ik jou ook." ik gaf haar een zoen op haar voorhoofd. Ik voelde hoe ze zich ontspande en al snel was ze in slaap. Ik stapte uit bed en ging zitten op de zit-vensterbank. Ik dacht soms dat ik een gedaante zag en al gauw zwaaide de kamerdeur van Moon zich met een harde klap open.