The Real Arena Final Battle

Ik werd wakker, ik lag achter een boom, dichtbij een bosje struiken. blijkbaar had ik iets gedroomd, dat
er een tribuut was. Thuks heette hij; en dat ik met hem vocht.
Toen besefte ik het allemaal. Toen ik Ayla verloor was ik in slaap gevallen, en begon ik te dromen over de overwinning.
Toen klonk er een stem: "De Hongerspelen, weeral een finale." hoorde ik.
"De Tributen die de finale zullen spelen zijn: Uit district 9, Samuel!!!" "en natuurlijk het slimme meisje uit 3, Alyce!!!!"
Nee, dit kon niet waar zijn. Ik had gedroomd dat Thuks, een jongen mijn vijand zijn, maar toen zag ik een groot scherm in de lucht.
Ik zag een gezicht, van een jong meisje van 13 jaar. haar blonde haartjes wapperden in de wind, en dan kwam ik in beeld, Samuel, de verslagen jongen, zijn bruin haar in de war, en een traan over zijn wang. Ik moest wel winnen.
Ik had het beloofd aan mijn familie.
Nog een traan rolde over mijn wang. Ik had Ayla verloren, en nu zou ik ook nog een meisje uit district 3 moeten vermoorden.
De naam Alyce al deed me denken aan Ayla. Ik ging recht staan, en stapte langzaam door het bos, ik liet mijn mes op de grond vallen, en liet mij vallen in de bladeren die van de bomen zijn gevallen. Ik wou dat dit allemaal maar een ilussie was, maar nee, ik moest voort.
Ik liep langzaam naar de beek, waar het blauwe water helderder leek dan ooit. Ik vulde mijn fles, en dronk eens.
Zelfs dat water deed mij niet deugd. Ayla was dood. ik keek op, naar de zon, ik moest moed houden. Ik mocht er niet verslagen uit zien voor mijn familie. Voor hen moest ik naar huis gaan. "Wat jammer van dat meisje.... hihihi." zei een stem sarcastisch. Ik schrok, en keek om. voor mij stond een meisje, Alyce.
Ik nam een mes van de grond en gooide het uit woede in haar richting. Ze schrok, en sprong een andere kant op. Toen nam ze het mes op, en gooide het mijn richting in. Ik blokte het met een ander mes, en ik nam Ayla's boog. Ik trok een pijl uit de koker, en legde hem voorzichtig op de boog.
Ik zag het meisje wegspurten, en ik liet de pijl gaan. Met een enorme snelheid vloog de pijl naar mijn doel, maar we zaten aan de rand van het meer, en Alyce sprong gewoon het water in. Ik keek nogmaals naar het water, raapte een paar wapens op, en ging er van door. Ik wou niet dat ze mij nu vermoorde, dus ik zette het op het rennen. Toen ik het meisje had gezien, besefte ik dat ze echt wel mager was.
Ik probeerde me te herinneren hoe ik in mijn droom Thuks de baas was, maar ik kon maar niet op die gedachte komen, of ik werd geiriteerd door een wesp die in de weg vloog. Water, hoe kan ik water te slim af zijn. ik begon te brainstormen, en kwam aan electriciteit uit, dan dacht ik aan bliksem, maar de lucht was blauw en er was geen enkel wolkje te bespeuren. Misschien moet ik doen alsof ik bevriend met haar wil worden, en dan naar een klif gaan, waar ik net passeerde, en haar erin duwen? Klif, klif, Gif! dat is het! gif! ik moet haar zien te vergiftigen! maar dat is bijna onmogelijk.
Misschien moest ik ze gewoon opzoeken, en dan uitschakelen door een pijl in haar arm te steken...
al die vuile listen... Ik had genoeg van al deze strategieen. Ik moet gewoon eerst zijn. dat is het.
Ik draaide me om, en legde nog een pijl op mijn boog. Ik keek naar mijn leren pijlenkoker, en zag dat er nog 3 pijlen over waren.
Ik zette mijn kap op, zodat ik goed genoeg gecamoufleerd werd.
Ik rustte na een tijdje stappen uit achter een grote steen, en toen hoorde ik geritsel in de oranje bladeren van de afgevallen bomen.
Alyce is hier in de buurt. Ik keek hoe ze stapte, en dan staarde ik naar de omgeving, zou ze een vluchtmiddel vinden? ik denk van niet.
Ik neem mijn boog, en schiet een pijl af. Ik besefte pas dat ze daarnet een boemerang had gegooid, ik buke me, en keek hoe de pijl op haar afging.
De pijl doorboorde haar schouder, maar ze kon nog weglopen. de boemerang raakte mijn been, dus ik kon haar niet gemakkelijk achterna gaan.
Nogmaals na mik een pijl, en ik schoot hem af. de pijl miste.
nog een pijl, en deze keer recht in haar been.
Alyce struikelde. Ik spurtte zo snel als ik kon, maar ik viel, door mijn wond aan mijn been. Nu dacht Alyce andersom. Ze kwam naar mij toe, in de plaats dat ik haar zou vermoorden, strok ze een speer, die strak op haar rug gebonden was. Ik stelde mij weer recht, en ging achter een boom staan.
Langzaam kwam ze op mij af gestapt. Ongemerkt legde ik een pijl op mijn boog. en toen kwam ik er van achter, ik schoot de pijl af, maar op het zelfde moment besefte ik dat Alyce's speer al onderweg was, ik dook opzij, en de speer raakte mijn linkerarm. maar mijn pijl raakte Alyce wel in haar rechterarm, ze struikelde, en viel recht in een put.
Ik trok de speer uit mijn arm, en liep naar haar toe. Ik trok haar uit de put, en knoopte een touw rond haar nek.
"Wat zei je over Ayla?" vroeg ik streng. Alyce probeerde me niet aan te kijken, en ik spande het touw wat aan. toen keek ik omhoog.
omhoog kijken is altijd iets creatief en leuk om te doen. boven mij hing er een wespennest vast aan een klein dun takje aan een eik, dus ik klom de boom in, en sneed het takje door met mijn mes. Alyce was vastgebonden, dus ik keek hoe het wespennest naar beneden viel, een paar van de wespen gingen achte mij aan, en ik viel uit de boom. Snel spurtte ik weg, mijn gewonde been wilde even niet mee, en ik keek om hoe de wespen Alyce martelden.
Toen trok ik mijn laatste pijl die ik nog overhad in mijn koker, en schoot hem af, het was bedoeld om Alyce direct te vermoorden, maar het raakte haar oor, waarmee ze gewoon veel meer pijn had.
maar eigenlijk had ze dat verdient. Ze had me uitgedaagd door een sarcastische opmerking over Ayla te maken, dus ik wachtte af tot ze dood ging. het kanonschot ging, en ik mocht weer naar huis.
eindelijk.