Snijden...

De eerste keer dat ik mijzelf gesneden heb, is nog niet zo heel lang geleden, het was rond eind oktober en de reden weet ik niet echt meer. Achter dat ik het gedaan had- had ik spijt en ik dacht dat ik het nooit meer ging doen.
Tot zaterdag ik had ruzie met mijn ouders en ik was gewoon zo boos en ik liep naar boven, pakte mijn breekmes en ik mijn eigen toen weer gesneden in mijn pols. Zondag was alles weer ok en heb ik armbanden aan gedaan zodat niemand het zou zien. Maar toen ik gisteren terug thuis kwam van mijn examen kreeg ik opeens een drang om dat mes weer te nemen en mij te snijden, en ik was niet sterk genoeg om die drang te weerstaan. Toen ik het gedaan had begon ik een beetje te panikeren, ik was alleen thuis en ik wist niet echt wat ik moest doen.
Ik werd heel even gek. Ik wil het tegen iemand zeggen, maar naar mijn ouders wil ik niet gaan, ik zou naar mijn beste vriendin kunnen gaan maar ik weet dat zij mij niet echt gaat begrijpen.
En het ergste is dat het niet erg voelt om te doen, het voelt juist en goed om te snijden. Ik ga nu gaan zwemmen ik hoop dat niemand mijn pols zien want ik zwem niet graag met mijn armbanden.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen