Concert blog: One Direction OTRA Brussels 13’06’2015
Hii !
Voor de tweede keer binnen een jaar heb ik de jongens van One Direction mogen aanschouwen, dit keer zonder Zayn dan wel. Dit concert stond eigenlijk niet op mijn planning aangezien ik geen geld had om kaarten te kopen en omdat ik in België zat tijdens de kaartverkoop, maar dankzij één van mijn lieve internetvriendinnen, Rosa, kon ik toch gaan en hebben we samen een geweldig weekendje in Brussel gehad!
Een week van tevoren besefte ik eigenlijk nog steeds niet dat ik de jongens gewoon opnieuw live zou gaan zien, maar zodra het Maandag was, begon het toch eindelijk te komen. Ik was ontzettend zenuwachtig, excited en alles tegelijk. De hele week was ik bezig met signs maken, concert outfit uitkiezen en mijn spullen pakken voor het concert en de overnachting in Brussel. Ook had ik een brief van 4 kantjes volgeschreven voor Louis, maar die heb ik helaas niet kunnen afgeven aan hem. Maar er zijn genoeg andere leuke dingen gebeurd:
Op Vrijdag 12 Juni was het zover en zouden we richting België vertrekken. Rosa en ik hadden afgesproken bij een wegrestaurant waar ik zou overstappen en met haar verder zou rijden naar België. Zo konden onze ouders ook een beetje kennismaken en wisten mijn ouders met wie ik richting België zou gaan en het weekend mee ging doorbrengen. Het was in het begin een beetje ongemakkelijk, maar we zetten de hele autorit Midnight Memories en Four op, dus dat maakte het een stuk beter.
Eenmaal in België reden we nog langs het Atomium en het paleis/gebouw van de koning van België. Het was ontzettend gaaf, Brussel is echt ontzettend mooi en deed me ook een soort denken aan Engeland en Amsterdam samen. In Brussel hebben we wat gegeten, gingen we mede-concertgangers spotten en uiteindelijk op zoek naar ons hotel, wat nog een hele zoektocht was. Uiteindelijk vonden we ons hotel, nadat we er blijkbaar langs waren gelopen, maar konden we nog steeds niet naar binnen. Het inlogsysteem werkte blijkbaar niet, dus terwijl Rosa’s ouders het probeerden te fixen, hoorden wij allemaal meiden ‘One Direction!’ keer op keer roepen, dus wij grepen onze draagbare oplader, telefoons en mijn brief voor Louis en renden op het geluid af.
Het geluid bleek bij het Amigo Hotel vandaan te komen, wat tegenover ons hotel zat. Het Amigo Hotel bleek uiteindelijk het hotel van Lou, Lottie en de band te zijn en later kregen we te horen dat One Direction daar ook de nacht van 12 op 13 Juni had doorgebracht. We hebben tot 12 uur ’s nachts voor het hotel gestaan, No Control zingend en nieuwe vrienden gemaakt. Ik was ontzettend zenuwachtig en stond helemaal te shaken, er stond allemaal politie en vele dranghekken, dus dat moest wel iets betekenen. Helaas hebben we ze niet gemeet aangezien de jongens pas midden in de nacht aan zouden komen. Dus keerden wij terug naar ons hotel om nog een beetje slaap te pakken voor de grote dag..
De volgende ochtend vertrokken we om half 8 naar het Stadium om er om 8 uur, wat de tijd was vanaf wanneer je daar mocht gaan staan, te zijn. Daar ontmoetten we héél toevallig drie meiden uit de What’s App chat van meiden die ook in vak A1 zouden staan, die stonden voor ons in de rij. We hebben de rest van de dag bij hen gestaan en hebben ons eten en spullen met elkaar gedeeld. Zij hadden luchtbedjes mee, wij stiften en papaplu’s om onder te schuilen voor de regen en de brandende zon. We hebben ook nog ruzie gehad met Franse meiden omdat ze wouden voordringen, maar dat lieten we niet toe. Wij zaten hier namelijk al sinds 8 uur ’s ochtends en zij waren net aangekomen. Veel mensen wouden voordringen, wat erg vervelend was en ook heel oneerlijk, maar ja. Niet veel aan te doen, helaas.
Na een tijdje gaven we het dus ook op en rond 2 uur begon iedereen ineens te duwen, aangezien iedereen opstond. We waren het zat dat iedereen zo kon voordringen, dus klommen wij ook over 3 hekken heen om zo drie rijen naar voren te schuiven. Een vader werd kwaad en begon met het hek te schudden om ons er af te houden, maar we negeerden hem. De helft van de mensen voor ons waren voorgedrongen. Ook was er een haatsessie tegen de security in België, aangezien zij een groepje meiden naar de wc hadden laten gaan via de VIP ingang, maar toen ze terugkwamen mochten ze de rij niet meer in. Ze stonden bijna helemaal vooraan! Die meiden braken letterlijk, ze zakten in elkaar op de grond en begonnen echt superhard te huilen, wij stonden daar gewoon met ze mee te huilen want het was zo hartverscheurend en dit wenste je niemand toe. De security lachte ze echter gewoon uit en maakten lullige, spottende opmerkingen over de meiden waarna wij ze begonnen uit te schelden en zeiden dat ze normaal moesten doen.
Uiteindelijk mochten ze terug de rij in, na veel gedoe en huilen, we begonnen allemaal te klappen en te juichen omdat we ontzettend blij waren voor de meiden. We speelden ook wat spelletjes om de tijd te doden, zoals ‘Ik ga op reis en neem mee..’ en woordspelletjes waarbij je dieren moest zeggen beginnend met de laatste letter van het laatstgenoemde dier. We hebben de jongens No Control, Where Do Broken Hearts Go en Clouds, waarschijnlijk nog meer, horen soundchecken en ook hoorden we McBusted soundchecken. Dat was echt ontzettend gaaf en het maakte me alleen maar nog zenuwachtiger voor het concert.
Om 16:45 gingen de deuren toen eindelijk open, nadat de security vrouw een half uur lang had zitten blèren dat niemand mocht duwen en dat ze de deuren zouden sluiten wanneer dat wel zou gebeuren. Toen we op het veld stonden en ons armbandje hadden gekregen, kwamen we nog twee internetvriendinnen tegen die korte tijd bij ons bleven staan. Op de grote schermen aan weerszijden van het podium werden de videoclips van Little Mix, 5SOS, Olly Murs en Demi Lovato afgespeeld, samen met ontzettend veel reclames.
Eerst stonden we op ongeveer 15 mensen van de catwalk af, maar toen iedereen ineens begon te duwen, schoven we zo naar voren en stonden we ineens 3e rij. Het was ontzettend eng, want je had amper ruimte om jezelf te kunnen bewegen, maar we stonden nu wel ineens tussen de VIP’s en Early Entry mensen.
McBusted was een geweldig voorprogramma en ik was ook ontzettend blij dat zij ons voorprogramma waren. Amerika had namelijk Icona Pop en ik ben daar niet echt fan van, maar McBusted vond ik super. Ze waren geweldig live en zo interactief met het publiek. Tom danste een beetje voor ons, sloeg op zijn billen wat even later het gespreksonderwerp werd en toen deden ze een dansroutine met het publiek, wat echt hilarisch was. Het was ontzettend leuk en ik zou zeker naar een McBusted concert gaan, mochten ze ooit naar Nederland komen. Een van de gitaristen was trouwens niet aanwezig, maar ik had geen idee waar hij was, dat werd ons ook niet verteld.
Toen begon het filmpje van de regels die One Direction zelf hadden ingesproken en zodra hun introfilmpje begon, stopte mijn hart eventjes met kloppen. Ik was aan het trillen en stond op het punt om in tranen uit te barsten toen het vuurwerk de lucht invloog en de deur openschoof. Toen de jongens opkwamen, leek alles weer eventjes stil te staan. Ze zagen er ontzettend goed uit en klonken geweldig met hun eerste liedje Clouds.
Ik heb er geen enkel moment bij stilgestaan dat Zayn er gewoon niet bij was en eerlijk gezegd heb ik hem ook niet echt gemist. De jongens namen zijn solo’s geweldig over en het klonk gewoon net zo goed, als het niet beter was. Toen One Direction begon stond ik helemaal vooraan tegen het hek en had ik vrij zicht op de catwalk, wat onzettend gaaf was. Ze waren echt dichtbij, een meter van me vandaan en ze hebben me ook serieus enkele keren recht aangekeken.
Liam vertelde Louis na een paar liedjes hoe geweldig we waren en dat hij graag ooit eens een concert op zijn kop wou doen, waarop Louis hem vroeg: ‘Hoe wil je dat doen dan? Het hele stadion op zijn kop zetten?’ Toen ging Liam op zijn hoofd staan, wat er echt ontzettend grappig uit zag.
Op een gegeven moment begonnen ze een liedje te spelen en iedereen flipte om me heen, maar ik had niet door wat er aan de hand was. Dus ik vroeg mijn vriendin wat er gebeurde en toen riep ze dat ze 18 speelden, voor het eerst ooit! Ik flipte hem dus ook helemaal en dat werd alleen maar erger toen Harry zijn eerste lyric change erin gooide: ‘I have fucked you since we were 18’ zong hij met volle borst. (larry, hint hint.) Daarna begon het hele publiek No Control te roepen, want we wouden ontzettend graag dat de jongens die voor ons zouden zingen.
Liam meldde ons dat ze nog meer verrassingen in petto hadden voor ons en ik kon al raden wat ze zouden gaan doen. En ik had het nog goed ook. Want enkele liedjes later begon de intro van No Control en stond het hele stadion te springen en keihard mee te zingen. Het was één groot feest met zijn allen en Louis keek zo ontzettend trots toen hij begon te zingen met die uithalen. Hij klonk geweldig en ik was zo trots op hem.
De jongens leken ontzettend gelukkig en ze klonken echt geweldig. Liam zette een hamburger hoed op zijn hoofd en Harry danste met een opblaaspop, die hij daarna aan Liam gaf. Liam zong de laatste tonen van You & I voor de pop, waarna hij het ding rustig op de rand van de catwalk legde.
Ook bij deze tour hadden ze aan het eind van de catwalk een klein stuk van het podium wat omhoog kon, en omdat dit stadion wel een open dak had, was er ontzettend veel mooi vuurwerk, wat het gewoon helemaal afmaakte. Het vuurwerk heb ik bij mijn vorige concert in de ArenA wel echt gemist..
Liam en Harry kwamen de hele tijd voor ons staan op de catwalk en Harry danste als een malloot, hij zakte zelfs voor ons op zijn knieën en trok allerlei rare hoofden. Liam las ook een paar fan signs voor, maar hij heeft de mijne helaas niet gelezen. Ik had er twee bij me, één met ‘It’s okay if he makes you strong’ en één met ‘Louis, we all know who causes your loaded gun’. Allebei Larry related, haha. Mijn ‘loaded gun’ sign is nog op de foto gezet door een groepje Italiaanse meiden die achter ons stonden.
Ergens vond ik het toch wel een beetje jammer dat de jongens mijn sign niet hadden gezien, en dan met name Louis omdat hij toch wel mijn favoriet is en ze allebei wel voor hem waren. Ook voor Harry natuurlijk, niet te vergeten. Aan bijna het einde van het concert liep hij nog een keer de catwalk op en ik hield mijn ‘Loaded gun’ sign omhoog terwijl ik zijn naam riep, maar hij keek niet en liep verder. Maar toen hij even later terugkwam, deed ik hetzelfde en riepen mijn vriendinnen, evenals sommige vreemden om me heen, zijn naam en wezen naar mijn sign. En geloof het of niet, hij keek naar mijn sign. Hij keekr er serieus naar, keek mij recht in mijn ogen aan en glimlachte. Op dat moment verloor ik het gewoon. Ik begon keihard te gillen met mijn vriendin en de tranen sprongen me gewoon in de ogen. Wat zo’n klein moment toch wel niet met je kan doen.. Het voelde alsof ik elk moment ging flauwvallen en mijn hele lichaam trilde, ik was zo gelukkig..
Ze gingen kort daarna het podium af, waarna ze terugkwamen met een spetterend encore, en na 3 liedjes was het toch eindelijk voorbij. Toen waren ze weg.. Echt weg..
Mijn vriendin en ik wachtten tot iedereen een beetje weg was en grepen het hek voor ondersteuning, mijn benen trilden omdat ik het hele concert op mijn tenen had gestaan en we wouden ook een beetje kalmeren. De muziek gonsde nog in mijn oren en mijn keel deed pijn van het gillen en meezingen, maar het was het allemaal zo waard.
We liepen een stukje terug, naar ergens in het midden van het veld, waar het besef ons toen eindelijk in het gezicht sloeg. Het was over, voorbij, ze waren weg. We zouden nu naar huis moeten en verder gaan met ons saaie leventje. We omhelsden elkaar en barstten in tranen uit. Ik bleef maar fluisteren dat ik haar zo dankbaar was dat ze me mee had genomen naar Brussel en dat zij kaartjes had geregeld en dat ik mee mocht en zij vertelde me dat ze me dankbaar was dat ik mee was gegaan met haar. Ik heb mijn ogen bijna uit hun kassen gehuild en ik trilde zo erg, deze 4 jongens betekenen zoveel voor me en ik was zo dichtbij ze. Deze avond was geweldig en ik wou niet dat hij ooit zou eindigen maar het eindigde toch en ik was ontzettend blij dat ik ze weer live heb mogen zien en van zo dichtbij en dat toch alle jongens wel minstens één keer naar me hebben gekeken tijdens het concert.
Ik heb helaas mijn brief niet aan Louis kunnen afleveren maar ik heb hem nog steeds ergens op mijn kamer liggen, ik bewaar hem voor de dag dat ik Louis ga ontmoeten.
Kortom; ik had een geweldig weekend, de jongens waren geweldig en dit was zeker weten één van de beste dagen van mijn leven. Rosa, heel erg bedankt nog dat ik mee mocht naar dit concert. Ik kan gewoon nog steeds niet geloven dat we ze weer hebben gezien en dat we het eerste land waren die No Control en 18 live hebben gehoord. Dankjewel voor dit geweldige weekend !
Er zijn nog geen reacties.