Aan elke Driectioner zit een verhaal vast, misschien is het niet heftig en alleen het verhaal dat ze moest vechten om kaartjes.
Of haar vader is dood, de muziek maakt haar vrolijk geeft haar hoop. En al hun videodiaries maken haar aan het lachen.
Misschien zie je dat ene meisje in het publiek, ze is uitbundig feest lekker mee. Ooit was ze onzeker, WMYB maakte haar zelfverzekerder ze wist dat ze iets betekende en dat ze niet zomaar een lelijk eendje was.
Of dat meisje, ze huilt bijna. Ze huilt niet omdat ze eidnelijk haar idolen in het echt ziet, ze huilt want ze heeft pijn. Ze heeft jeugdreuma en probeert rechtop te blijven staan om ze goed te kunnen zien, de jongens die haar elke keer hoop gaven als ze in het ziekenhuis was. De muziek waarnaar ze luisterde terwijl ze met haar vriendinnen op haar ziekenhuiskamer zat. En je hebt de meisjes die elke da weer voor ze vechten, het voor ze opnemen. En die ondanks alle kritiek en geruchten fan blijven, fan forever.

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen