Nakito
nakito
Laatst online: -
Voornaam:
Anne
Status:
Woonplaats:
-
Leeftijd:
27
Hobby's:
paardrijden
Website:
-
Heey 
When you believe your dreams come true
Geregistreerd:
1 decennium geleden
Laatst on-line:
2 jaar geleden
Tijd on-line:
1 weken 6 dagen
Pageviews:
13176 [24 uur]
Aantal quizzen:
10
Aantal stories:
1
Aantal polls:
1
Aantal gedichten:
0
Aantal lijstjes:
0
Aantal hoofdstukken:
0
Quizzen ingevuld:
1296
Hoofdstukken gelezen:
5992
Reacties geplaatst:
618
GB berichten:
716
Forum berichten:
Gastenboek (677)
Antwoord van Regina staat er ook al bij. Ik ben je altijd één stapje voor.
8 jaar geledenJe onderschat me weer...
8 jaar geledenDat heb ik allang gedaan!
We kunnen weer verder, er is weer een topic
8 jaar geledenRegina
8 jaar geledenGelukkig kon ik een kleine glimlach op het gezicht van Ruby laten verschijnen tussen de tranen door. 'Wat mooi hoe je dat omschrijft.' ik voelde dat ik lichtjes kleurde in mijn gezicht. Waarom deed ik nou zo? Ik ben the evil queen, kom op zeg! 'Ik heb mijn moeder nooit echt gekend,' verbrak Ruby de stilte. 'Al op jonge leeftijd werd mijn verteld dat mijn ouders niet meer leefden, ik werd opgevoed door Granny. Ik miste mijn ouders, maar ik had er vrede mee. Op latere leeftijd, toen ik met Snow White rondtrok, kwam ik er achter dat mijn moeder nog leefde. Ze was hetzelfde als ik en ze had een hele pack bij zich. Ze vond Snow een verrader en wilde haar doden. Ik kon het niet laten gebeuren en sprong er tussen. Een pin doorboorde haar hart, door mij is ze dood. Voor even had ik gedacht dat ik mijn moeder terug te hebben, maar niets bleek dus minder waar,' Ik wist niet wat ik hierop moest zeggen. Waarom zou ze dit allemaal aan mij vertellen? 'Het spijt mij trouwens dat ik daar straks zo boos deed.' mompelde ze. 'Ik wil geen strijd meer voeren met je Regina.' Die blik in haar ogen.... Moest ik nu haar hart teruggeven. Nee, het was misschien een truc, of misschien niet maar dan raakte ik haar kwijt. Er verscheen een flauw glimlachje op mijn gezicht. "Tja moeders, ik weet er alles van..." Ik twijfelde of ik mijn verhaal moest vertellen.
Regina
8 jaar geledenZe wilde er inderdaad over praten. 'Oke, ikk had twee dromen, je mag mij niet uitlachen om mijn eerste droom.' Ruby keek mij recht in de ogen aan en met een klein lief glimlachje knikte ik naar haar. "Oke." 'Jij, ik en Henry waren in het park aan het picknicken. Henry noemde mij zijn zus en jij was mijn moeder.' Met moeite kon ik mijn gezicht niet laten vertrekken, mijn glimlach bleef er nog steeds, maar ik was vrij verbaast. 'Ja raar he,' mompelde Ruby. Ik schudde zachtjes van niet. Dit leek voor mij wel een droom, maar ook ik werd uit deze droom gehaald, doordat Ruby overging naar haar tweede droom. 'Mijn tweede droom ging over dat ik alleen in het donker was, iets hield mij in de gaten. Toen ik er op afsprong kreeg ik mijn wolfgedaante en vermoorde ik de persoon. Toen zag ik dat het Graham was,' Ruby begon weer met huilen. Met mijn hand streelde ik door haar haar. "Dromen zijn een geschenk voor ons Ruby." begon ik met vertellen, terwijl ik met mijn vinger een traan van haar wang afveegde. "We hebben mooie dromen en slechte dromen, maar deze dromen zorgen ervoor wat we echt leren wat wijzelf willen en waarvoor we bang voor zijn." Ik dacht na over wat ik zei en kon mezelf wel voor mijn kop slaan. Waarom zou Ruby een dochter van mij willen zijn?