Umbra

Gastenboek (1556)

• Croyance

  Ow, ik moet toegeven dat ik de laatste tijd niet erg gezellig ben hoor.
  
  Ik neem eigelijk aan dat je al de maximale uren leerd thuis als mogelijk is. Wat bij mij hielp was mijn boeken onder mijn hoofdkussen te leggen. Mijn overgrootmoeder leerde dat aan haar kinderen en zo ging het van moeder op dochter. Ze zei dat de info s'nachts door de kussen in je hoofd kwam. Net als een heksentruukje en het klinkt vast heel gek maar bij mij werkte dat echt Mischien bij jou ook wel?
  Dank je, zelf ben ik ook best blij dat ik al zo ver ben, nu dus alleen nog maar hopen dat ik aangenomen word.
  Als je wilt kan ik wel even kijken naar je laatste geschreven stuk en dat je me het einde kort verteld en ik je dan misschien kleine tips kan geven. Als je dat niet wilt om je boek ongelezen te laten, wat ik goed begrijp, dan hoeft het niet hoor.

  1 decennium geleden
• Croyance

  Goed hoor, erg druk vandaar dat ik de laatste tijd bijna niet op Q kom (of in ieder geval stukken minder als eerst).
  Hoe gaat het met jou?
  Ik heb erg goed nieuws, ik heb mijn boek (Hoge hakken, stinkende sokken) naar 4 uitgevers gestuurt en één daarvan heeft me een berief terug gestuurt dat het bij de redactie ligt, een ander had ik via internet toegestuurt en daarbij kreeg ik een standaart mail dat het aangekomen was, maar omdat die andere 2 niet hebben gereageerd beschouw ik het bovenste toch als een positief teken :')
  Hoe gaat het trouwens met jou verhaal? Al een beetje meer inspiratie?

  1 decennium geleden
• Croyance

  Ach weet je, misschien heb ik ook wel gewoon te hooge verwachtingen bij hem. Normaal heb ik dat niet, maar als je over 'het goede' praat en vind dat mensen naar het positieve moeten evalueeren, en mensen in harmonie met elkaar moeten leren leven etc (gewoon heilige gepraat) dan vind ik ook dat je met jezelf moet beginnen en dat doet hij niet. Maar dan ook echt nooit. Hij verwacht vanalles van andere maar zelf doet hij niets om een beter mens te worden.
  En ik denk wel dat je daar een punt hebt, veelkans kan hij het gewoon niet, maar voor mij is het dan ook weer heel moeilijk mensen te begrijpen die geen begrip en inlevingsvermogen hebben.
  
  Ow, wel goed dat je weer inspiratie hebt. Nu jezelf dus erg moe maken zodat het schrijven weer beter gaat. Ik zou extreem sporten (is ook nog eens gezond) of in een heel ingewikkeld gesprek gaan met iemand. Als je hersen veel info moeten opslaan dan word je ook sneller moe.
  
  Dat je die klap niet hebt gehad is goed meegenomen dan. Daar mag je heel blij mee zijn. Nouja, je hebt dus die ene dag gehad, maar moet je je dan eens voorstellen dat zo'n dag maanden duurt..
  Hmm, alergie is niet erg handig. Dan een puppie nemen (kost wel geld) en hem heel erg vies en nat maken, zeggen dat je het mager vind (zelfs als is hij dat niet) en zeggen dat je hem gevonden hebt. Het beste is als het regent natuurlijk, maar je kunt hem ook gered hebben uit een rivier. Daar kunnen ze geen nee tegen zeggen

  1 decennium geleden
• Croyance

  In bepaalde opzichten begrijp ik ze ook wel hoor, dat is het probleem niet. Wat mij dwars zat (ja, verleden tijd, beide zijn ze erg gekalmeerd en vriendelijker geworden) is dat ze geen begrip of medeleven kunnen opbrengen voor andere. Mijn vader zal dat vast nooit meer kunnen en daar kan ik mee leven, maar zolang mijn broertje geen zwaar ongeluk heeft gehad en ze nog allemaal op een rijdje heeft vind ik dat ik wel een beetje mensenkennis en begrip van hem kan eisen.
  
  Dat heb ik ook gehad, maar bij mij werkt druk wel dus dat jij daar niet mee werkt is een beetje jammer, maar begrijpelijk hoor. Wat ik je dan kan aanraden is een bladzijde overslaan en verder schrijven van waar je niet meer vast zit. Ik weet dat het heel vervelend is, dat het niet 'goed' aanvoeld en dat het slordig staat, maar je moet iets en naar mijn idee is dat het beste wat je kunt doen. Blijven wachten heeft niet veel zin, daar kom je echt niet verder mee.
  
  Hmm, kun je het je ouders niet uitleggen? Ik denk dat hierin je vader je nog wel het beste zal begrijpen, gewoon even uitleggen hoe je je voeld, hoe alles en iedereen je energie steeld en dat je rust nodig hebt voor het moment. Dat als je je leven weer op rails hebt je heus wel wilt werken, maar dat nu alles even teveel is, je hebt pas een emotionele klap gehad met je vader die ziek is, en dat heeft zijn tol geeist. Ik weet daar heel veel van. Voor mij is het al bijna een jaar geleden, maar die klap heb ik echt gehad. Ik heb weken zonder energie geleeft, ik stapte uit bed en het enige wat ik wilde was van vermoeitheid weer in bed kruipen. Ik weet niet of je dit nu ook hebt, of dat je het nog gaat krijgen maar die klap heb je in ieder geval gehad, en dat voel je op welke manier dan ook.
  Hmm. En wil je geen kat? anders kun je een kat uit een asiel halen (of misschien van een kennis die katten heeft krijgen) en dan zeggen dat hij helemaal uitgehongerd en zielig aan kwam lopen of je achtervolgde toen je over straat liep ofzo. Nouja, liegen is niet erg slim, vooral niet tegenje ouders, dat weet ik, maar het is wel een oplossing..

  1 decennium geleden
• Noona

  Graag
  stuur het naar pb

  1 decennium geleden