DarkOne

Gastenboek (5355)

• Liwenu

  Ik laat Lisa iets lezen.
  
  

  Country OO1 • Harbor • Fishermen
  

  

  
  
  
  In het eerste land van Inesta is het volk van de vissers aan bot. Dit rustige volk woont in Harbor,
  een land aan de rand van de zee. Echter weet niemand iets van dit volk, rust&stilte is het enige
  wat er van dit volk bekend is. Harbor wil het liefste niet gestoord worden, maar toch komt er op
  een dag een nieuweling het land binnen met een geheime boodschap.
  

  

  
  
  ''Au!'' ik voelde hoe de borstel door mijn haren ging, maar bleef steken in één van de knopen. ''Wie mooi wil zijn moet pijn leiden!'' Mijn tante, die de schoonheidskoningin is van Harbor, legde de borstel weg en draaide de draaistoel naar de spiegel. Een schok ging door mijn lijf, als vissersdochter heb je nooit echt tijd om iets aan je uiterlijk te doen. Een reizende vader, geen moeder, maar toch een rijke tante? Echter lijkt dit onmogelijk, maar toch is het zo. Mijn tante is niet echt mijn tante, maar een oude vriendin van mijn moeder. ''Ga maar snel naar de haven, je vader komt zo binnen.'' Ik deed de jurk van mijn moeder beter over mijn benen en stond op. ''Dan ga ik maar.'' Ik gaf mijn tante een kus en liep haar huis uit.
  
  Wanneer ik de haven in ren zie ik enorme drukte. Mijn vader is een populaire ontdekkings reiziger. Hij heeft het woudvolk ontdekt en met vele wezens gevochten. Ik trek mijn jurk op en werk mezelf door de menigte heen. Ik zie mijn vaders schip de haven binnen komen, maar een lach op zijn gezicht is er niet. Ik zie hoe de boot aanmeert, mijn vader helpt met een paar andere matrozen een man op het land te brengen. ''Aan de kant! Laat ons er nu meteen door!'' Ik zie hoe hij me totaal negeert en de man naar de ziekenboeg brengt. Snel ren ik achter hem aan om nog een glimp van de man op te vangen.
  
  Wanneer ik de deur open gooi zie ik mijn vader met de zuster. ''Elora, kom je voor je vader?'' Ik zie hoe mijn vader zijn hoofd schuin draait bij haar woorden, maar niks zegt. Alleen als ik naast hem op de stoel plaatsneem begint hij te praten, ''we hadden last van piraten op de terug weg. Hij probeerde de zieken te beschermen, maar tevergeefs.'' Ik draaide mijn hoofd naar de man, ''wie is hij dan?'' De zuster loopt naar de bewusteloze man, die echter een tienerjongen is, en legt een extra kussen onder zijn hoofd. ''Caiden.'' Opnieuw ging zijn hoofd schuin. ''Ik ga naar je tante. Je mag wel bij hem blijven?'' Het liefste ging ik met mijn vader mee, maar ik gaf hem een kus en zei dat ik hier wou blijven. Ik zag dat hij het had begrepen en liep snel de kamer uit. Wanneer de deur in het slot valt kijk ik naar de jongen, ''rustig maar, ik ben hier.''
  
  Ik zag hoe zijn hand bewoog en de ogen gingen open. In paniek schreeuwde ik naar de zuster, maar wanneer er geen reactie kwam wist ik dat ik alleen was. ''Eehh, hallo...'' Ik keek naar de jongen en liet de stem tot me doordringen. ''Hallo... Doet je wond nog pijn?'' De jongen haalde zijn schouders op, ''wat is er gebeurd?'' Ik liep naar het krukje waar ik onhandig op ging zitten en keek in zijn diepe bruine ogen.
  ''Eehhm, je bent aangevallen door piraten... Weet je dat niet meer?''
  ''Nee...''
  Ik speelde verlegen met mijn jurk terwijl ik bedacht wat voor vraag ik nu kon stellen, ''weet je nog wie kapitein Lee is?'' Hij haalde zijn schouders op, ''weet je mijn naam?'' Al snel wist ik wat er met hem aan de hand was, ''je bent je geheugen kwijt.'' Ik kon niet meer op zijn naam komen, stom Elora! ''Je lijkt me een loverboy, ik ben Elora.'' De jongen grijnsde een tandpasta lach en keek in mijn ogen, ''aangenaam Elora, ik ben lover boy.''
  
  Nadat de zuster hem uitgebreid gecheckt had liepen we over de haven. Mijn vader was verdwenen, maar dat was niet wat telde. Hij pakte mijn hand terwijl we samen over het water keken. ''Wat is Harbor toch mooi.'' Ik knikte en keek naar de zon die onderging. Ik keek hem aan, hij keek mij aan. Zijn lippen gingen naar die van mij, en ik sloot mijn ogen. Ik voelde zijn lippen op de mijne en even was het alsof wij de enige op de wereld waren, ineens hoorde ik iemand achter me gillen. ''DE DIEF! DE MOORDENAAR VAN DE KONINGIN!'' Ik zag hoe bewakers me van hem wegtrokken. Caiden werd naar beneden geduwd. Ik probeerde me los te rukken, maar tevergeefs. Wanneer de jongen verward zich probeert los te rukken hoorde ik een knal van de zweep. Snel werd hij opgetrokken, een streep bloed ging over zijn wang terwijl hij werd meegenomen. ''Loverboy...''
  
  De volgende ochtend vroeg ik me af of het geen droom was. Ik moest mijn vader tig keer vragen wie Caiben nog was, maar er kwam geen duidelijk antwoord. Na mijn jurk aangetrokken te hebben ging ik direct naar de gevangenis. Achter de tralies zag ik een glim van zijn ogen. Mijn ogen vlogen over zijn blote, bloedende buik en zijn vastgebonden handen. ''Heb je klappen gehad met de zweep?'' Loverboy knikte, ''Elora, wat is er aan de hand? Wat heb ik gedaan?'' Ik haalde mijn schouders op. Hoe graag ik mijn liefde wou helpen, ik had net zoveel geweten als hij. ''Klinkt Arwen je bekend in de oren?'' Caiben haalde zijn schouders op, daar kon ik weinig mee. ''Elora... Misschien heb ik haar wel vermoord, maar ben ik het vergeten?'' Ik wilde bijna gillen, ''Caiben, ik geloof in je onschuld. Praat me niet om, we moeten je bevrijden.'' Elora pakte een speldje en probeerde de deur open te maken, maar het ding brak. ''Waarom geloof ik ook in boeken!''
  
  Wanneer ik Loverboy achterlaat loop ik het kleine winkeltje van mijn tante binnen. ''Tante! Je moet me helpen!'' Aura kwam de trap af en staarde naar mijn schoenen. ''Wat is het probleem, mijn kind?'' Paniekerig liep ik naar haar toe en trok haar naar beneden. ''We moeten Caibens onschuld bewijzen!'' Ineens werd Aura paniekerig. ''Caiben! Caiben!'' Ze rende naar de huiskamer en ging de boekenkasten af terwijl ze steeds vaker zijn naam noemde. ''Heb je naar zijn ogen gekeken?'' Ik knikte, ''waarom?'' Tante negeerde mijn vraag en liep naar de tweede boekenkast. ''Weet je welke kleur die hadden?'' Ik knikte, ''bruin, hoe zo?'' Aura pakte een boek uit de kast. In sierlijke zilveren letters stond erop: Edle, het Inestaase woord voor koninklijk, en de lichtblauwe kaft was het tweede dat je direct eraan herinnerde van welk volk het was, ''de geschiedenis van ons volk.'' Tante knikte, ''in Harbor heeft iedereen blauwe ogen, behalve koninklijk bloed..'' Ik knikte bedenkelijk, ''Is Caiben dan een... Prins?'' Aura knikte, ik was verliefd op een prins. ''Hier heb ik het, de geschiedenis van het volk.''
  
  
  Hoofdstuk 23 • Ruzie
  
  Aangezien de kroonprins, Ulmo, het niet kon hebben dat Caiben toch meer aandacht kreeg dan hij. Ulmo haatte zijn broer en al snel ontstond er ruzie tussen die twee. Toen de broers op een dag samen gingen jagen bedacht Ulmo een sluw plannetje. Hij zou Caiben in de rivier duwen, maar liet het lijken alsof hij er per ongeluk in was gevallen. Dit mislukte, maar Caiben werd niet geloofd. De broers hun ruzie werd erger, maar toen de koningin er tussen wou komen werd ze per ongeluk neergeslagen met een kandelaar door één van de broers. De schuld ging naar Caiben omdat hij het meest schuldig leek. Hij kon jaloers worden en uitgevallen naar zijn moeder, Caiben vluchtte. Men ging er om die reden uit dat Caiben de schuld had, maar deed geen verder onderzoek of het waar was.
  
  Ik keek mijn tante aan, ''Caiben is onschuldig. Ik ga dat bewijzen.'' Boos om het onrecht dat Loverboy is aangedaan loop ik het winkeltje uit naar het schip van mijn vader. Ik zie hoe matrozen het schip inladen. Vastberaden loop ik het schip op en met opgeheven hoofd kijk ik ze één voor één aan. ''Waar zijn de spullen van Caiben?'' De mannen halen hun schouders op, ''ergens beneden.'' Snel loop ik naar beneden en bekijk de slaapvertrekken. In de hoek zie ik weggetrapte spullen, maar wel een label van C, loverboy. Ik opende de tas, geen vreemde spullen. Snel sloot ik het ding en keek rond, mijn ogen vielen op een kist onder het bed. Met mijn nagels, die ik al een paar week niet geknipt heb, opende ik het kleine kistje. Mijn hand ging naar de oude rol. De geur van pepermunt& zeezout vloog door de kamer, de geur die alleen uit Harbor kan komen, koningin Arwen. Ik las de rol en nam de informatie in me op. Terwijl ik met de rol in mijn hand naar de gevangenis rende vulde mijn ogen zich met woede...
  
  In de gevangenis was niemand, de cel was leeg. In de straten was iedereen verdwenen. De laatste mensen gingen naar het marktplein. Ik rende er met al mijn kracht naar toe en wurmde me door de menigte heen. Caiben, Loverboy, stond met zijn handen gebonden aan de stam, wat de doodstraf was. Ik zag hoe zelfs de koning was gekomen om dit schouwspel te aanschouwen, maar werd onderbroken. Door mij. ''Caiben is onschuldig! Het was Ulmo die uw vrouw vermoordde! Ulmo, die naast de koning zat, werd rood. ''Het is een leugen vader! Een leugen!'' De koning pakte de rol en las het voor...
  
  Dag 21 • december
  
  Het sneeuwt. De zoveelste mishandelingen van Ulmo naar Caiben werden me te veel. Caiben vroeg me zelfs om een vluchtweg voor hem uitstippelen. Ik ga vannacht met mijn zoon praten. Ik haat het als die twee broers ruzie hebben, maar echter kunnen ze ook niet anders. Ulmo is de kroonprins, omdat hij 19 minuten eerder is geboren. Echter weet ik dat Caiben sterker is, maar tevergeefs. Ik wou liegen dat Caiben eerder is geboren, maar jammer genoeg zou dat mijn leven kunnen kosten. Ik ga met hem praten in de hoop om vrede te creëren.
  
  ''De dag voor haar dood...'' Mompelde de koning. Hij draaide zich om, maar voordat er maar ook één woord uit zijn mond kon komen viel hij neer op de grond. Een bebloed zwaard stak uit zijn borst. ''Ik ben de koning van Harbor! Niemand kan mij stoppen!'' Bewakers rende naar hem toe, maar ook voor hen was de dood het gevolg. Alleen ik kon de mensheid redden. Ik pakte een pijl en boog van de bewakers en richtte hem op de jongen. Eén shot in zijn been en Ulmo belandde op de grond. Caiben werd van de stam afgehaald en al snel werd Ulmo erop geplaatst. Hij had 18 mensen vermoord, nu stonden 18 messteken hem te wachten. De mensen keken met open mond toe en wanneer de genadeklap was gegeven was Ulmo dood, Caiben was de heerser over Harbor.

  7 jaar geleden
• Liwenu

  Goed,
  
  wat doee jee
  

  

  7 jaar geleden
• Liwenu

  

  7 jaar geleden
• Liwenu

  Hey

  7 jaar geleden
• ChiIdhood

  
  

  7 jaar geleden