Pencils

Gastenboek (641)

• TommoxLou

  Hahah, true. Maar again, sorry voor het late antwoord, alweer.. Maar goed, ik ben mijn slaap even aan het uitstellen, dus hier gaan we;
  
  Ik denk het niet, mijn vriendinnen hadden er ook niet echt moeite mee en maakten er zelfs van die rare opmerkingen over enzo. Maar ja, iedereen reageert anders, dat is normaal. Nu vind ik het enkel nog raar dat ze nog maar met zijn vieren zijn en ben ik gewoon een beetje teleurgesteld in Zayn, vanwege de manier hoe hij dit heeft gedaan..
  Het is ook wel moeilijk om met iemand om te gaan die psychisch niet in orde is, maar ik vind het gewoon onvergeeflijk als je zo iemand laat vallen op het moment dat ze je het hardst nodig hebben.. Ik ben zelf ook heel veel vrienden kwijt geraakt maar dat doet me nu ook niet echt meer iets, als ik ze nu tegenkom ben ik blij dat ik geen vrienden meer met ze ben. Maar het heeft wel wat gedaan, ik ben nu veel sneller een soort angstig, paranoïde, dat mijn huidige vrienden me zat worden en me laten stikken. Of dat ze me irritant of zoiets dergelijks vinden..
  Ik zou ook ingrijpen, je kan niet zomaar toe kijken hoe diegene steeds verder wegzakt. Dat over Tumblr en Twitter kan ik aardig goed herkennen. Denk je eindelijk iemand te hebben die je begrijpt, en dan gaan ze er zo vreselijk competitief over doen. Over dat ze inderdaad minder wegen of er al langer last van hebben of wat dan ook. Het is geen wedstrijd in stoornissen, ik snap dat echt niet. Het laat je inderdaad alleen maar slechter voelen, want 'anderen hebben het erger dus ik ben aan het overdrijven.' Maar dat is niet zo, iedereen heeft hulp nodig, hoelang ze hier al last van hebben of hoe erg het ook is..
  Precies. Alsof het een taboe is om er over te praten, terwijl er juist over gepraat moet worden. dat is inderdaad iets wat mensen niet snappen maar wat ze eigenlijk wel zouden moeten snappen..
  Depressies zijn vervelend, angststoornissen ook, en allebei tegelijk hebben is een hel.
  Het is zo van, je wil wel , maar je kan écht niet, alleen niemand lijkt dat te begrijpen. Precies dit gewoon, he. Dat van 'lach gewoon', 'ik ben ook zenuwachtig' of andere dingen die ze zeggen vind ik zo vervelend, echt. Dat zorgt er gewoon voor dat ik die mensen in hun gezicht wil slaan met een schep. Je bent misschien wel zenuwachtig, maar niet elke dag. je bent zenuwachtig op momenten waarop het normaal is om zenuwachtig te zijn. Je zegt toch ook niet tegen iemand die is neergestoken en dood ligt te bloeden om zo maar even te stoppen met bloeden, of wel soms? (mooie vergelijking dit weer, jongens.) Mensen zien inderdaad niet dat je probeert om beter te worden, maar dat is helaas de maatschappij van tegenwoordig. Die trappen je liever nog verder de grond in en als je jezelf dan uiteindelijk van kant maakt, vinden ze het allemaal maar vreemd en zagen ze het niet aankomen.
  Ik snap ook echt niet dat mensen eetstoornissen of zelfbeschadiging niet begrijpen of beschouwen als een echte stoornis. 'eet gewoon je bord leeg', 'je bent echt niet dik hoor' of 'waarom zou je jezelf pijn doen dan?' helpt niet. EN inderdaad, zeggen dat het gestoord is of aandacht trekken, helemaal zo'n leuke opmerking om te maken, helpt ook echt niet. Want dat gaat echt helpen, om diegene zich nog schuldiger of rotter te laten voelen.. Want ja, we doen het allemaal omdat we onszelf zo godsgruwelijk geweldig vinden en zo blij zijn.
  We houden hoop dat het ooit gaat afzakken, dat zeker. Heel langzaam en met ontelbaar veel terugvallen, daar bereid ik me dan maar op voor. Al zit ik daar nu al middenin. En inderdaad, utieindelijk ben je blij dat je niet hebt opgegeven. Ik lees vaak op tumblr van dat soort posts, van dat mensen op 17 jarige leeftijd zelfmoord wouden plegen maar op dit moment horen hoe hun echtgenoot voorleest aan hun kindje en dat ze blij zijn dat ze hebben doorgezet. Dat het echt wel allemaal nut heeft. Dat is toch wel weer fijn om te lezen dan, soort van.
  Het is volgens mij inderdaad een soort uiting, maar lang niet alleen emo's zijn depressief en doen zichzelf pijn. Mensen die het sowieso niet begrijpen of grapjes over maken maken me ook echt heel vrolijk..
  Die foto's zijn inderdaad van internet geplukt, want die zag je enkele jaren terug bij CutforBieber en Cut4Liam ook al voorbij komen. Want dat is grappig, blijkbaar.
  Het is echt een vreemde situatie met die vriendin, though. De ene dag negeert ze me en de andere dag ben ik ineens wel goed genoeg om tegen te praten. Inderdaad erg volwassen dat juist die mensen je proberen buiten te sluiten..
  Precies dat dus. ik wil het ze wel vertellen, maar ook weer niet. Ik wil ze geen pijn doen, niet teleurstellen. Ik ben ook bang voor hun reactie, want ik heb geen idee hoe ze zouden reageren, mocht ik het ze ooit gaan vertellen.
  Inderdaad erg vervelend, maar ik zorg er wel altijd voor dat ik met iemand ga die weet dat ik paniekaanvallen krijg, ik ga altijd voorbereid op stap en probeer er maar gewoon het beste van te maken. (al benik nu al zenuwachtig voor 1D in België, want god dat gaat volgens mij echt een hel worden..)
  Klopt, ik heb hem ook bij mijn verhalen geplaatst, hahah. Dankjewel (: We gaan een cover channel op YouTube starten, daar kijk ik echt heel erg naar uit. Daarmee zal ik mensen hier op q ook nog wel even mee lastig gaan vallen, hahah.
  
  Morgen eindelijk vakantie, hallelujah..
  
  Byaaaaah !

  9 jaar geleden
• Chuckles

  HOI

  9 jaar geleden
• TommoxLou

  O mijn god, ik reageer echt ongelooflijk laat. Sorry. Ik had toetsweek en ik had een paar toetsen die ik echt goed moest maken, ook al heb ik weer hard gefaald. Het ging echt even klote ook de afgelopen twee weken met mezelf en mede door het vertrek van Zayn en ik had geen behoefte aan Quizlet of zoiets. Maar ik ben er nog (:
  
  Anywayy, hiiyaa (:
  
  Same, rants lezen vind ik zo leuk. Kan ik me altijd veel te erg in herkennen, hahah.
  Daar heb je wel gelijk in, als mensen sowieso eens wat meer op elkaars mentale gezondheid zouden letten, zouden dingen als depressie makkelijk te voorkomen zijn. Gewoon iemand het gevoel geven dat hij iemand heeft waar ze bij kunnen komen om te praten, helpt al. Iemand alleen laten voelen maakt het alleen maar erger. Ik wou dat mensen dat ook eens zouden snappen..
  En net als wat jij net zegt, als iemand je zegt dat hij misschien depressie heeft of iets anders heeft, dan laat je diegene niet vallen alsof het een stuk vuil is. Daar kan ik zo vreselijk kwaad om worden, god.
  Ik heb sowieso al een hekel aan mensen die je alleen maar nodig hebben als ze zelf een probleem hebben, terwijl je zelf al met problemen kampt.
  Dat is inderdaad zo. Maar bij depressie is het meestal zo dat je er wel iets aan wílt doen, maar je jezelf er gewoon niet toe aan kan zetten. Net als bij angststoornissen en paniekaanvallen. Daar valt gewoon vrij weinig aan te doen en dat is gewoon kut, ook omdat mensen juist die drie dingen, evenals eetstoornissen en zelfpijniging, als aandachtszoekerij zien. Dan wuiven ze het maar een beetje weg, zovan "Oh, je bent depressief? Gewoon lachen!" of "Oh, je hebt anorexia? Ach joh, gewoon je bord leegeten, kom je zo weer aan!"
  Fakers maken me echt ontzettend kwaad. Ik kan me nog steeds niet indenken waarom je in vredesnaam zoiets zou doen om zoiets als aandacht.
  Ik heb die tests ook gedaan die van het linkje, en ik kreeg ook overal 90+% uit.. Wel beter dat het bij jou zoveel is gezakt (:
  Ik bedoelde met 'ze weten niet dat ze iets verbergen' van dat die armbandjes die ik draag, dat andere mensen niet weten dat die armbandjes om een hele andere reden worden gedragen dan alleen maar omdat het 'mooi' is. Snap je? (:
  Precies. Ik vind het echt rot als mensen meteen gaan roepen van 'Oh je bent een emo' en dat soort dingen. Of als er iets in het fandom gebeurt, net als bij Zayn. 'Oh, heb je ook Cut4Zayn gedaan?!?" Uhm, Rot even op dan. Dankjewel. Alsof iemand het dan nog aan je durft te vertellen..
  Same. Ik wil haar ook slaan. Laten we het samen doen. (:
  Ach ja, dat soort mensen bestaan nu eenmaal. Ze is zelf wel zo'n persoon die van haar eigen problemen een groot drama maakt, maar als er een keer iets met mij dan verdraait ze het altijd zodat het altijd weer over haar gaat. En het feit dat ze bij andere vriendinnen wel altijd vraagt of het gaat als er iets is, zegt voor mij al genoeg. Ach, ik wist toch wel dat ze me al niet meer mocht en dat is wederzijds tho .
  Zo zat ik er ook wel aan te denken, ja. Niet meteen alles in één keer op tafel gooien, want dan krijgt mijn moeder echt spontaan een hartverzakking denk ik.. Maar langzaam, dat moet misschien wel kunnen, ja (:
  Hyperventilatie is kut. (ik ben niet gelovig hoor, hahah) Precies. Bij het concert was het ook wel kut dus ik ben elke keer weer nerveus als ik naar een concert ga en we staan in de rij. Zodra de deuren opengaan, wordt dat voor mij gewoon het spannendste moment van de avond. Al zijn de afgelopen 2 concerten prima verlopen en heb ik geen problemen gehad, behalve een beetje claustrofobische gevoelens bij het merch kopen bij het laatste concert. Dat was echt een ramp en ik kreeg het serieus helemaal warm doordat ik me zo opgesloten voelde.
  Jaa, ik had een auditie (: Voor een show op school, ik en een vriendin gingen zingen en daarna hebben we nog een generale repetitie moeten doen en twee shows, de eerste voor 80 mensen en de tweede voor ruim 200 mensen. Dat was echt ontzettend gaaf om te doen. En ik voelde voor de auditie veel meer zenuwen dan voor die twee optredens, wat echt apart was. Ik vind het echt ontzettend gaaf om op het podium te staan en dat heeft denk ik al heel veel geholpen. Heb ontzettend veel complimenten gehad van klasgenoten, oud klasgenoten en (oud)leraren. Dat heeft ook wel zijn steentje bijgedragen.
  Awh, dat is echt kut.. Precies. Als je ziek bent, is er neits aan de hand. maar als het mentaal is, dan kunnen ze ineens niets doen en kunnen ze geen utizonderingen maken terwijl het gewoon net zo erg kan zijn.
  Medeleven krijg je tegenwoordig amper.. Dat mensen die dingen kunnen zeggen, dat snap ik niet.
  En die reacties als 'ik heb ook wel eens een kutdag..', stop gewoon. Jij hebt 'wel eens een kutdag', ik heb dat elke dag. Zal ik jou dat eens laten meemaken? Alsof ze zulke erge problemen hebben, terwijl je ze er nooit over hoort of wat dan ook. Ja weet je, dat soort dingen moet je gewoon niet vergelijken. Net als dat mensen een slecht cijfer krijgen: 'Oh my god, ik ben echt depressief nu. Ik ga echt even van een brug afspringen hoor!!" Ugh, stop gewoon.
  Jup, veel gezelligheid. Afgelopen week gewoon veel op hem ingepraat dat ik blij ben dat zij nog met z'n 4tjes door gaan en dat ik nog steeds van ze hou enzo. Tja, dat vertrek van Zayn heeft er hard bij me ingehakt, ik heb letterlijk de hele dag zitten huilen, oops.. Reageren doet hij helaas niet, maar wie weet..? (:
  Punk rock is awesome, yup. Ik hou van letterlijk alle muziek, van One Direction en B-Brave, yup ik weet het, dat is ernstig, tot aan Nirvana en Bring Me The Horizon. Dat schreeuwen vind ik ook leuk om naar te luisteren, als het maar niet te veel is. Ik wil wel nog kunnen horen wat ze zeggen ;p
  
  Je hebt echt niet zitten zeuren in je bericht, we ranten gewoon tegen elkaar. Is leuk, ja (: Hahah.

  9 jaar geleden
• TommoxLou

  Hahah, confusing dit, maar goed. ik ben confusing bezig, hahah. Dat met je telefoon kan ik prima herkennen. Mijn telefoon heeft soms eens zo'n bui dat ik maximaal drie woorden kan typen en dat daarna mijn toetsenbord verdwijnt en na 5 minuten pas weer verschijnt, vreselijk irritant dat.
  Dat is iets wat ik dus ook niet snap. Ik snap eerlijk gezegd niet waarom je überhaupt zou doen alsof iemands problemen je boeien? Dat is toch alleen maar verspilde moeite voor jou en degene met problemen, plus dat het je niet boeit dus waarschijnlijk irriteer je je er alleen maar aan.. Hartstikke nuttig enzo. Ik snap ook niet waarom je zoiets grappig zou vinden.. Maar goed, dat soort mensen zijn dus ook de reden dat ik gewoon met niemand over mijn problemen praat omdat elke keer weer blijkt dat niemand écht te vertrouwen is, wat ze ook zeggen. Al is dat via het internet niet zo, want die mensen hebben toch niemand om mee over mij of mijn problemen te praten.
  Dat je pas belangrijk bent als de ander een probleem heeft, dat heb ik zo vaak meegemaakt. Dan voel je -je pas écht gebruikt, omdat diegene gewoon wel al zijn shit bij jou kan dumpen, maar jij het neit bij diegene kan doen. Dan ben je dus pas nodig als die ander je nodig heeft. Dan ben ik er eigenlijk al wel klaar mee, want ik ben niet een stuk speelgoed wat je zomaar aan de kant kan gooien. Maar net als jij zegt, ik blijf toch met diegene praten om hem of haar te helpen. Ik kan niet goed 'nee' zeggen tegen mensen en ik wil al helemaal niet de reden zijn dat iemand zijn problemen alleen maar erger worden. Dan ga ik me alleen maar schuldig voelen..
  Mensen zijn inderdaad ontzettend raar. En die vergelijking vind ik niet echt gemeen. Het is precies hetzelfde principe, een stoornis faken vind ik net zo erg als een ziekte faken, al helemaal als het enkel om de aandacht gaat. Je gaat toch niet zomaar op een dag roepen dat je één of andere dodelijke, ongeneeslijke ziekte hebt terwijl je gewoon gezond bent? Waarom zou je dat dan wel doen met mentale stoornissen die eigenlijk net zo dodelijk kunnen zijn? Ik snap dat niet, ik kan dat gewoon niet indenken waarom mensen dat nou zouden doen. En daar kan ik me echt zo druk over maken en zo kwaad om worden, god..
  Ik snap dat eerlijk gezegd ook niet. Bij andere mensen zit ik ook niet aan hun armbandjes, dus waarom zouden ze dat bij mij doen? Goed, ze weten misschien niet dat ze iets verbergen wat niet iedereen hoeft te weten maar toch. Je gaat toch ook niet bij iemand zomaar aan de veters van zijn capuchon zitten? ( om maar even een vergelijking te maken) Ik draag er normaal ook veel, zelfs als er neits te verbergen valt, iik voel me gewoon kaal zonder armbandjes, maar ik vind het alsnog vervelend als ze er aan zitten of er inderdaad vragen over gaan stellen. Vaak zijn die vragen dan ook echt gewoon spottend tegenover het zelfpijnigen, zovan; 'Je bent toch niet zo'n emo, hè?" -,-'
  Dat is het niet, inderdaad. Als het echt nodig is, doe ik het ook wel. Maar 2 van mijn vriendinnen weten er wel van, maar de ander (nog) niet. Één van de twee die het weten negeert me er om en boeit het blijkbaar niet, de ander vraagt me vaak hoe het gaat en óf het wel met me gaat als ik een keertje sad oog. Superlief, vind ik dat. Maar dat zijn ook de twee die het weten van me, de ander is ook gewoon super aardig enzo, maar die weet gewoon niet beter dan dat ik elke dag supervrolijk op school doe maar het thuis een heel ander verhaal is. Ze is wel iemand die het zou begrijpen, ze weet het namelijk wel van één van de andere vriendinnen. Het is niet hard hoor, maar dankjewel <3
  Dat is zo, hahah. Naja, het is niet dat ze niet laten merken dat ze om me geven, dat doen ze wel. Gelukkig maar.
  Ik noem het zelf wel lastig vallen, omdat het voor mij zo voelt, snap je? Het kan wel helpen, dat heb ik vaker gehoord ja. Misschien dat ik het ze binnenkort nog wel een keer ga vertellen, als het moment daar is.
  Dat zou misschien wel eens een goed idee kunnen zijn. Een machine om een tweede ik te maken, zou ook fijn zijn. Het is inderdaad vaak alsof jijzelf de enige bent die begrip heeft voor anderen, maar alsnog ben ik zo vreselijk confusing qua gedachten en gevoelens dat ik mezelf niet eens begrijp soms.
  Het is ook wel heel vervelend, maar gelukkig was het alleen in de rij toen iedereen ineens allemaal tegelijk naar binnen wou. Eenmaal binnen was het prima te doen, het was wel heel warm maar we kregen gelukkig steeds bekertjes water uitgedeeld tegen de hitte. Dat hielp ook om een tweede paniekaanval tegen te gaan, plus dat al mijn aandacht bij de 5 jongens op het podium zat. Het flesje water hielp er gelukkig wel bij, gewoon om mijn aandacht ergens anders op te focussen en mijn ademhaling kalm te houden. want als ik ga hyperventileren, gaat het écht fout.
  Hahah, diagnosticeer is ook zo'n awesome woord ;p Naja, het klinkt wel zoiets in die richting, dat is wel zo. ALs ik naar symptomen kijk ofzo, herken ik me er wel echt in. Het is heel vervelend ja, want het belemmert me ook echt wel in bepaalde kansen ofzo iets dergelijks. En het zou helemaal niet zo lastig hoeven zijn, nee, maar school houdt geen rekening met dit soort mensen. Gelukkig is mijn school wel zoiets dat als je halfdood gaat door de zenuwen, dat je cijfer daar niet door wordt beïnvloedt. Je zit namelijk niet op school om te leren voor een grote groep mensen te praten, want niet elke baan heeft dat nodig. Er komen nu ook 3 presentaties aan bij mij op school, Nederlands, Engels en Maatschappijleer. Nederlands en Maatschappijleer mogen we gelukkig in groepjes doen, Engels waarschijnlijk niet. Maar ik probeer me er steeds meer overheen te zetten, met gym hebben we ook prima een les kunnen voorbereiden en ook ga ik nu dus optreden voor school, twee dagen achter elkaar voor een zaal van 200 man. Lang leve podiumvrees, maar ondanks dat ging mijn auditie prima en bleken we één van de beste te zijn. Bewijst toch wel weer dat ik het kan, ondanks die angsten.
  Wat je daar zegt, vind ik echt heel waar. Zodra je iets als een gebroken been hebt, rent iedereen op je af om je te helpen of op je gips te schrijven of wat dan ook. Maar zodra je zegt dat je een depressie hebt, rent iedereen voor je weg, lijkt het wel. Niemand wilt dan nog iets met je te maken hebben omdat het iets is waar ze geen 'ervaring' mee hebben, om het maar zo te zeggen. En dat vind ik zo vervelend..
  Ik vind het zelf ook niet bot, anderen helaas wel. Daar krijg je dan weer discussie door, heel vervelend allemaal. Ik ben blij dat ik tenminste in kan zien wanneer mensen fout zijn en wanneer niet. Herken ik de fakers ook weer door.
  School is inderdaad vervelend, Ze gooien je onderhand dood met het huiswerk en de toetsen en verwachten dan ook nog dat je normaal kunt functioneren in de les zonder in slaap te vallen door het slaapgebrek wat zij veroorzaakt hebben. Ik vind ook dat je sowieso een cijfer moet krijgen voor het feit dat je ondanks alles het nog vol kunt houden, al helemaal als je psychische problemen hebt en ook nog moet doen alsof alles hartstikke goed gaat. Mensen met Pfeiffer krijgen altijd zo'n speciale behandeling, waarom mensen met een depressie dan niet? Die hebben net zo sterk het gevoel dat ze steeds moe zijn en kunnen zich simpelweg niet tot iets zetten. Misschien een gemene vergelijking want ik heb natuurlijk géén idee hoe mensen met Pfeiffer zich voelen, oeps.
  Zelf hoop ik dat ook. Ik weet dat er ooit wel een einde aan gaat komen, maar dat moment moeten we nog maar afwachten. Het is inderdaad niet makkelijk, maar elke dag is toch weer een stap verder en het is elke keer toch weer een overwinning dat ik een week ben doorgekomen.
  Oh, dat mag je gerust vragen hoor (: Ik stuur letterlijk van álles naar hem. Allerlei vragen, zoals hoe het is om weer te touren en hoe het met hem gaat, hoe zijn valentijnsdag was.. Ook dat ik heel blij ben dat ze weer wat actiever zijn op twitter en dat het me blij maakt m te zien hoe blij zij zijn tijdens het touren. Ik stuur hem foto's van mijn tekeningen die ik maak, rant tegen hem over dingen en tja.. Basically de meest random dingen.. En natuurlijk vertel ik hem elke dag onderhand dat ik van hem hou en dat hij en de bandleden geweldige dingen doen voor hun fans.
  Geen probleem, ik zit zelf ook weer in zo'n bui, hahah. Stress, ongelooflijk moe zijn en vreselijk geïrriteerd door elk menselijk wezen wat in mijn buurt komt. Ik ga zo even wat stoom afblazen door met heerlijke punk rock muziek even mijn kamer op te ruimen (:
  Deze mail is ontzettend lang, excuses daarvoor (: Ik moest even mijn rant kwijt, hahah.

  9 jaar geleden
• TommoxLou

  Oh god, ik was helemaal vergeten dat ik niet had gereageerd, zit ik heel dom op jouw antwoord te wachten. Oops.
  Dat is dus precies de reden waarom ik met niemand meer over mijn problemen praat. Omdat het ze óf niet boeit, of ze willen het weten om drama te starten of het aan iedereen door te vertellen. En 9 van de 10 keer is het dus zo'n geval waarbij het ze niet eens boeit. Dan vraag ik me echt af; 'Waarom zeg je dan dat je er voor me bent?' Het is echt hypocriet gewoon, omdat die mensen wel altijd bij jou langskomen voor hulp en zo.
  Ik vind het apart. Ik snap niet waarom je zoiets zou faken, maar misschien is dat omdat ik weet hoe het is om het echt te hebben.. Maar als ze dan inderdaad van die armbanden dragen zodat mensen er naar vragen, dan ben ik er echt helemaal klaar mee. Dan snap ik inderdaad dat velen denken dat het voor aandacht is. Ik weet niet hoevaak ik me al kapot ben geschrokken omdat iemand ineens aan mijn armbandjes zat, dat is echt gewoon zo eng..
  En daar hoef je -je echt niet voor te verontschuldigen. Ik voel me ook klote op dit moment.
  Ik snap gewoon niet hoe je iets geweldig voor iemand kan doen en een simpele ‘dankjewel’ ontvangt , terwijl als je één fout maakt je gelijk iemand laat vallen en dan wrijven ze het er 100 uur lang in wat voor k*t vriendin je wel niet bent.
  Dit dus. Op dit moment ben ik er zelf weer van overtuigd dat iedereen in mijn omgeving me haat, op mijn ouders na dan. Ik lijk niets goed te kunnen doen voor mijn zusje en mijn vriendinnen hebben al de hele vakantie niet met me gepraat en als ik het dan probeer krijg ik een simpele 'hahah' of één woord-replies. Ja, rot dan maar weer op, zo hoeft het voor mij niet meer. Mijn andere vriendin negeert me al langere tijd maar daar gaan we maandag dus mee praten. En daarna ben ik er wel klaar mee, als het hierna nog eens fout gaat om precies hetzelfde, dan hoeft het voor mij niet meer. Maar goed.
  Ja kijk, daar botst het voor mij al. Dat mijn ouders mee moeten. Ik weet dat ze best begrijpend zullen zijn maar ik wil ze hier gewoon niet bij betrekken, ik wil ze niet opzadelen met mijn problemen, naast de dingen waar ze het zelf al moeilijk mee hebben. Maar ik heb ook geen zin in zo'n ongeïnteresseerde psycholoog, nee. Waren er maar van die fanfic psychologen die wél echt om je geven..
  Social Anxiety is een sociale angststoornis, ja. Naja, ik diagnosticeer mezelf niet met allerlei stoornissen.. Gelukkig heb ik die angstaanvallen niet heel vaak, echt enkel in extreem drukke situaties. Wel heb ik bijna áltijd een flesje water bij me, helpt ook vaak. Bij het One Direction concert bijvoorbeeld hielp het gelukkig wel, daar had ik wel een van mijn ergste aanvallen tot nu toe. Dat was ook de meest enge, om eerlijk te zijn..
  Oh ja, ik word zovaak bot genoemd omdat ik mensen dan aanstellers noem, dan krijg je echt te horen van: Ja, je weet zijn verhaal niet, je weet zijn kant van het verhaal niet. Dat soort shit. Ja, ehm. Duidelijk verschil tussen aandachtstrekkers en mensen met échte problemen, dat valt echt wel te zien.
  Ja, dat dacht ik dus ook. Waar denk je anders dat een psycholoog voor is, extreem vrolijke mensen?
  Dat je psycholoog wil worden omdat je met mensen bloemetjes van crêpepapier wil maken of zuipfeesten wil houden?
  Hier moest ik om lachen, hahah oeps.
  Dat vond ik dus ook een mooi idee, ben ik ook niet zo'n ongeïntereseerde psycholoog die het alleen maar doet om het geld..
  Praten lijkt mij ook meer te helpen om eerlijk te zijn. Wat wel heel fijn is nu ze het weet, als ik weer een terugval heb zoals pas geleden, dan weet ze het meteen. Dan heb ik van die armbandjes om enzo, dan kijkt ze me altijd even aan en vraagt ze altijd wel of het gaat. Soms dan zie ik haar er dan naar staren en dan weet ik gewoon meteen dat ze het doorheeft, maar dat ik er niet bang voor hoef te zijn ofzo.
  Precies. Ik weet dat ik gewoon moet beginnen met leren maar door al die stress kan ik me gewoon niet overhalen om het te doen. en door die stress heb ik zo weinig concentratie en dan gaat het weer allemaal fout. In vakanties ben ik ook veel rustiger en probeer ik gewoon niet aan school te denken. Maar nu begin ik gewoon al weer zenuwachtig te worden om terug te gaan.
  Ik snap niet dat presentaties móeten.. Als mensen half dood gaan door het feit dat ze voor een groep mensen moeten spreken, dan is er toch duidelijk iets mis. Maar goed, heel die educatie van tegenwoordig is klote, blijkt ook wel als je op 'school makes me..' gaat zoeken op google. Positieve zoek suggesties krijg je namelijk niet.
  Donkere dagen zijn inderdaad kut. Op dit moment zitten we weer in een lange donkere tunnel waar maar geen einde aan lijkt te komen, maar daar komen we vast wel weer doorheen. Ik hoop zelf ook dat er nu eens een einde aan gaat komen, zit er nu al behoorlijk lang mee. Ik stalk Liam ook echt behoorlijk veel, tegen Luke en 5SOS praat ik niet zoveel want daar zitten inmiddels ook andere mensen bij. Maar bij Liam zit ik alleen en kan ik van alles tegen hem vertellen, ook al leest hij het niet. Voelt toch fijn dat ik het aan hem kwijt kan, om maar zo te zeggen.
  Ik vind het echt fijn dat ik samen met je over van alles kan zeuren zonder dat we elkaar irriteren, dat is echt een opluchtend gevoel (:

  9 jaar geleden