Matix
Matix
Laatst online: -
Voornaam:
Marianna
Status:
Woonplaats:
Stoel Voor De Computer
Leeftijd:
29
Hobby's:
Volleybal, computeren, verhalen schrijven :)
Website:
Anouk Is Mijn Raar Gevalletje
Joyce Is Mijn Dinnetje
Sharona Is Mijn Lief Dingetje
Annissa Is Mijn Super Agent
Saébel Is Mijn Badeend
Joyce Is Mijn Dinnetje
Sharona Is Mijn Lief Dingetje
Annissa Is Mijn Super Agent
Saébel Is Mijn Badeend
Ik lees nu momenteel: 172 story's
http://www.formspring.me/MatiixAsk me anything
LiveTodayLookForwardToTomorrowAndDon'tForgetToSmile
Geregistreerd:
1 decennium geleden
Laatst on-line:
5 jaar geleden
Tijd on-line:
1 maanden 1 weken
Pageviews:
38812 [24 uur]
Aantal quizzen:
1
Aantal stories:
5
Aantal polls:
5
Aantal gedichten:
0
Aantal lijstjes:
0
Aantal hoofdstukken:
153
Quizzen ingevuld:
4966
Hoofdstukken gelezen:
14540
Reacties geplaatst:
3922
GB berichten:
3734
Forum berichten:
Gastenboek (4053)
.... En ze leefden nog lang en gelukkig na een onvergetelijke nacht
1 decennium geledenxx.
Het is jullie vergeven en wees blij dat ik Bill heb gelost.
1 decennium geledenHij trok één wenkbrauw op, op de manier hoe alleen Bill Kaulitz dat kan.
1 decennium geledenWe moeten lachen.
"Ja," begin ik, "we hadden een plan bedacht, om je naar onze meeneemkelder te lokken. Aangezien we dachten dat je vreemdging, hebben we dit plan bedacht zodat je wel móést komen. Gelukkig ben je er nu, en kunnen we iedereen vrijlaten."
Ook Bill begint nu te lachen.
"Wie hebben jullie dan ontvoerd?"
"Nou,, Tom, Seeb, Georg, Gustav, Andreas, en je moeder."
Verbaasd keek ik naar mijn Collega.
1 decennium geledenOp de doosjes stonden letters gegraveerd. Toen ik beter keek, zag ik onze namen staan.
Vol ongeloof keken we naar de doosjes.
"Open het nou maar," drong Bill aan. Ik keek naar zijn hoofd. De traan was weg, er was enkel alleen nog maar een vaag spoortje. Een kleine glimlach sierde zijn gezicht.
Snel opende we de doosjes.
"Wauw, het is prachtig", zeiden we terwijl.......
"Ohnee?" zeg ik arrogant.
1 decennium geleden"Nee," fluistert Bill zachtjes, op een toon dat je hem bíjna niet kan horen.
"En bij wie was je dan?! We hebben Tom gebeld, zelf Saki!! Je had wel dood kunnen zijn Bill! Een enkel briefje is niet genoeg!" Verbaasd over mijn eigen boosheid, kijk ik Bill aan.
Een traan loopt lang Bill zijn wang. Zijn perfecte wang. Een vaag spoor van zwart laat de traan achter.
Met zijn zwart gelakt nagels veegt hij zijn traan weg.
"Waar was je, Bill?" vraag ik, deze keer wat rustiger.