Klaar
Klaar
Laatst online: -
Voornaam:
Leah
Status:
Woonplaats:
Gent
Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried
Geregistreerd:
1 decennium geleden
Laatst on-line:
4 dagen geleden
Tijd on-line:
4 maanden 2 dagen
Pageviews:
77207 [24 uur]
Aantal quizzen:
1
Aantal stories:
2
Aantal polls:
1
Aantal gedichten:
18
Aantal lijstjes:
2
Aantal hoofdstukken:
209
Quizzen ingevuld:
559
Hoofdstukken gelezen:
6597
Reacties geplaatst:
1000
GB berichten:
5734
Forum berichten:
Gastenboek (1556)
Waar? Daar!(quote)
8 jaar geledenMag ik me nu als JB gaan gedragen?(bloos)
Hahah lang leve het fangirl zijn *O*
8 jaar geledenEen echte Jon in je leven zou toch niet zo verkeerd zijn hehe ^^
Hoi. Ik ben je secret paashaas dit jaar.
Hierbij een random verhaal waarvan ik nog steeds niet weet hoe ik erbij kwam haha. Hopelijk vind je het leuk.
Het was een mooie en zonnige paasdag toen Leah mee deed met het zoeken van eieren. Ze was erg fanatiek en wilde ook zeker winnen door zoveel mogelijk eitjes te vinden. Het verliep al goed: ze had al vijf eieren gevonden!
"Leah," kwam een stem achter haar. "Het grote witte ei zal de echte beloning zijn!" Zo gauw als de stem kwam, was het ook weer weg. Leah kon de bron van deze stem maar niet vinden en hief haar schouders op. Het zal wel.
Nog geen vijf minuten later stuitte ze op een groot wit ei. "Het ei," mompelde ze, terwijl haar ogen groot werden en haar handen een hebberig gebaar maakten. Ze zakte door haar knieën heen en reek uit naar het spierwitte ei. Toen ze het bijna kon aanraken, werd ze plots verblind door een fel wit licht. Het was afkomstig van het ei. Leah kneep haar ogen gauw dicht en deed pas weer een oog open toen het licht langzaam minder werd. Ook haar ander oog ging open toen ze doorhad dat ze niet op dezelfde plek was als net. "Wat-"
"Jongedame," bulderde een stem. "Uit de weg als jij je leven lief hebt!"
Leah sprong van schrik opzij en ontweek nog net op tijd het grote zwarte paard wat langs haar heen denderde. Op het paard zat een ruiter: een grote man met een zwaar uitziend harnas. Maar dat was niet het enige wat haar opviel. De stok die hij vast hield was niet zomaar een stok. Aan het topje zat een grote vlag vastgebonden met een wel heel bekend logo... Maar dat kon niet, toch? Het was het logo van het huis van de Stark's. Een familie uit een serie genaamd Game of Thrones. Waren er mensen bezig met een verkleedwedstrijd? Deze vraag werd echter ontkracht zodra haar ogen op de zwarte krullen van de man achter hem vielen. Het kon niet waar zijn - Jon Snow?!
"H-Hoe?" stotterde ze. Ze schrok lichtelijk toen Jon's paard bleef staan, vlak voor haar geknielde lichaam. Hij reikte zijn hand naar haar uit en gebaarde dat ze deze moest vastpakken. En dat deed ze. Hij trok haar meteen achterop zijn paard en samen galoppeerden ze door Westeros heen, met een ondergaande zon als achtergrond en een tegemoetkomende maan als voorgrond. Leah's glimlach was permanent op haar gezicht aanwezig, ze kon niet geloven dat ze in haar favoriete wereld beland was.
"Leah!" kwam een dezelfde stem als een tijd geleden. Het was een echo die haar liet schrikken. Ze keek om zich heen maar kon de bron weer niet vinden. "Leah!" klonk het nogmaals.
"Wat?!" schreeuwde ze terug terwijl ze nog steeds met Jon Snow op het grote paard zat. Ze keek voor zich uit zodra ze een fel wit licht zag schijnen. Het was zo fel dat ze haar ogen moest dichtknijpen. Zodra ze haar ogen weer open deed zat ze gehurkt voor een groot wit ei. Ze kon het niet geloven, ze was weer terug? Of was ze nooit weg geweest?
"Leah," kwam alweer die stem. Ze keek om zich heen en zag eindelijk waar de stem vandaan kwam. Het was een jongen met zwart krullend haar. Hij deed haar erg denken aan een bekend fictief persoon. Haar ogen gleden weer terug naar het ei voor haar. Zodra ze het op pakte en omdraaide, zag ze het teken van House Stark op de achterkant staan. Ze glimlachte toen de herinnering van het paardrijden weer terug keerde.
"John Sneeuw," zei de jongen toen hij zich voorstelde. Leah lachte om zijn naam en stopte gauw het grote ei in haar jaszak. De rest van de eieren konden haar niets meer schelen. Dit was de raarste dag van haar leven geweest, misschien moest ze voortaan minder eieren eten en was het allemaal wel naar haar hoofd gestegen.
John en Leah liepen samen de heuvel op, keken toe hoe de andere deelnemers nog steeds bezig waren met het zoeken van de eieren en genoten van de zon. Met het ei in haar jaszak en een eigen John aan haar zijde, keek ze toe hoe de zon langzaam onderging en Pasen eindigde.
*komt stiekem even kijken omdat ik even was vergeten wat ik had geschreven*
8 jaar geledenMaar I'm blood serious haha. Big hugs one love
Dus dat betekent dat je op school toneel krijgt als examenvak? Woh, dat kennen we hier geloof ik niet eens? Of niet op de school waar ik op heb gezeten. x)
8 jaar geledenJoggen lijkt toch best veel op hardlopen? Komt op het zelfde neer ongeveer? ;p
Neh, ik heb nog nooit hardgelopen. Ik ben niet super sportief, haha. Het enige wat ik doe is naar school fietsen en af en toe eens gaan joggen. Ik zal het zeker eens proberen!
Het gaat wel goed. Paar vrije dagen, heuj. c: Met jou?
En echt heftig wat er in België is gebeurd zeg..