Femkexx

Gastenboek (1325)

• Dinnetje

  Hahahah moet je het zelf betalen? Want als je ouders het zouden betalen dan zou ik dat ook echt graag willen hahahaha!
  
  ook niet dat verhaal, ik zet het hieronder wel, let niet op de stomme foutjes enzo ik verander steeds weer wat...
  
  Verstop je.’ Een meisje wordt in een kast geduwd. Haar ogen staan groot van angst. Een man sluit gauw de kasten. Haar handen schudde heen en weer. Met haar ene oog kan ze nog net door de kiertjes kijken waardoor ze de man nog net kan zien. Zijn gezicht is lijkbleek en zijn ogen schieten van het meisje naar de deur. ‘Sssst,’ zegt hij zachtjes. ‘Het is zo voorbij.’
  Haar tranen glinsteren in haar ogen. Ze probeert haar jammeren in te houden. En drukt haar klamme handen voor haar ogen. Een schot overstemt haar gil. Nog een schot en nog één. Voorzichtig kijkt ze door de kier. De man ligt op de grond. Het bloed en zijn leven stroomt uit zijn lichaam. Woest veeg ze haar tranen weg.
  Plots werd de kastdeuren opengedaan. Het kleine meisje van amper een jaar of 3 kruipt verder tegen de achterkant van de kast aan. De man hurkt bij haar neer. ‘Je bent nog een kind,’ fluistert hij zacht met ongeloof. Snel sluit hij de kastdeuren weer. ‘Hier is ze niet!’ Roept hij luidt.
  
  Ik schoot overeind. Woest gooi ik het wollen deken van me af. Deze droom achtervolgde me al weken. Ik sloeg mijn armen om me heen om me te kalmeren. Langzaam ging ik weer liggen en keek naar het houten plafond. Wat ik ook deed, steeds gingen mijn gedachten naar het meisje met het golvende bruine haar en haar angstige grote ogen.
  Ik stapte uit bed en kleedde me aan. Mijn futloze bruine haar deed ik in een losse staart. Mijn uiterlijk was nooit erg opvallend geweest. Mijn blauwe ogen stonden altijd afwezig en op de één of andere manier dachten mensen dat ik altijd moe was. Ik haatte het als ze me dat vroegen, “Ben je moe?” of “Drukke avond gehad gisteren?” Zulke domme vragen terwijl er helemaal verklaring voor zou moeten zijn. Ik had geen druk leven en al helemaal niet het perfecte sprookje.
  Ik woon in een klein dorpje midden in de bossen. Volgens mij staat ons dorpje nog niet eens op een kaart en het zal me niet verbazen als ze op internet ook niks kunnen vinden. Ook al is mijn woonplaats niet bekend, het is altijd nog mijn geboorteplaats, mijn thuis. Samen met mijn ouders en onze zwarte kat, Mips, heb ik het best goed voor elkaar.
  
  Een glimlach vormde om mijn lippen. Nog een laatste blik in de spiegel een aai over het hoofd van Mips en ik ben helemaal klaar voor school. Mijn laatste jaar op Delverdio Highschool.
  ‘Goedemorgen.’ Ik gaf mijn moeder een kus op haar wang en ritste mijn lunch uit haar handen. ‘Dank je, mam.’ Ik propte de papieren zak met boterhammen in mijn schoudertas. Ik controleerde snel of ik alles had. Ik schrok toen mijn moeder opeens een bos sleutels voor mijn ogen hield. ‘Vergeet je niet iets,’ ze had een geamuseerde grijns op haar gezicht. ‘Zonder sleutel kom je niet ver,’ zei ze erachter aan. ‘Wat moet ik toch zonder je, mam.’ Ik keek haar dankbaar aan en trok mijn jasje aan. ‘Ik zie je vanmiddag weer.’
  ‘Ik ben pas laat thuis, schat, dus heb ik geld op tafel gelegd en je koopt er maar een pizza van of zo.’ Ze schonk haar koffie in haar thermoskan en zette de pot in de gootsteen. ‘Ik hoop dat je het niet erg vind.’ Ze keek me smekend aan. Ik knikte langzaam. ‘Is goed. Ik moet nu echt gaan.’ Ik gaf haar nog een kus en liep naar buiten.
  Het zonnetje was wel prettig toen ik buiten kwam. Het deed me denken aan afgelopen zomer. Samen met mijn ouders ben ik naar Rome gegaan waar we de cultuur hebben opgesnoven zoals mijn vader dat noemde. Terwijl hij in een romeins museum zat, hebben ik en mijn moeder de winkels extra goed geïnspecteerd.
  Ik pakte mijn fiets en reed onze straat uit. Mijn laatste jaar was niet zo interessant. Examens en tentamens moeten gemaakt worden en het leerwerk stapelt op mijn bureau op. Je zou zeggen dat dit het stomste jaar was, maar ik zie het als een uitweg naar veel mooiere jaren. Het liefst zou ik na dit jaar de wereld rondreizen en dingen zien die je nooit voor mogelijk had gedacht. Maar mijn ouders waren er op tegen zoals altijd vonden ze mijn studie en mijn hopelijk goede carrière belangrijker. Ik nam ze het niet kwalijk maar soms leken ze totaal niet op mij. Misschien kwam het omdat ik mijn eigen keuzes nu wel kon maken. Afgelopen week ben ik zeventien geworden en sinds dien voel ik me een stuk vrijer. Ik schrok wel toen ik dacht dat mijn rimpels zichtbaar werden, maar schoof al gauw de gedachten van tafel. Een meisje van zeventien hoort daar toch nog geen zorgen over te maken?
  ‘Allison!’ Ik keek op. ‘Waarom fiets je zo hard?’ Vroeg Fleur puffend toen ze naast me kwam fietsen. Haar gezicht was rood aangelopen en er parelde zweetdruppeltjes rond haar neus. ‘Ik had je helemaal niet gehoord,’ zei ik zo lief mogelijk.
  Haar mond viel open en haar wenkbrauwen trokken samen. ‘Niet gehoord?’ Zei ze ongelovig. Ik schoot in de lach. ‘Sorry.’ Ik gaf haar een duwtje waardoor ze ook in de lach schoot.
  ‘Niet gehoord,’ mompelde ze nog.
  We reden door het park waar ik als klein kind altijd kwam. De bladeren waren al verkleurd en de meeste lagen al op de grond. ‘Ik hou van de herfst,’ zei ik blij.
  Fleur keek me met een raar gezicht aan. ‘Kou en regen is nou niet echt het toppunt van mijn “leuke lijstje” zei ze sarcastisch. ‘Ik bedoel maar, vorig jaar allemaal doden wegens gladde wegen en je moet altijd die stomme bladeren op vegen,’ zei ze zeurend.
  Ik schudde lachend mijn hoofd. ‘Ik vind de herfst altijd een magisch seizoen. Bladeren die mooi verkleuren naar oranje of rood. Het hele bos wordt dan veranderd. De vogels worden drukker wegens het naderende koude seizoen. Het water wordt bedekt door bladeren die erop blijven drijven,’ ik zuchtte.
  ‘Wat heb jij vandaag?’ Vroeg Fleur. ‘Je bent totaal anders geworden.’ Haar grote blauwgrijze ogen stonden ongerust. ‘Komt het omdat je nu eindelijk ook zeventien bent geworden? Want toen ik zeventien werd deed ik niet zo……’ Ze beet op haar lip zoekend naar het juiste woord.
  ‘Apart?’
  Haar gezicht klaarde op. ‘Ja, apart dat is het perfecte woord!’ Ze knikte goedkeurend en zette haar fiets op slot. Haar tas slingerde ze aan haar schouder. ‘Ik zie je in de pauze.’ Ze zwaaide en liep naar binnen.
  
  xx

  1 decennium geleden
• Dinnetje

  Whhahaha ik bedoel eigenlijk dat verhaal dat nog nooit op Q heeft gestaan hahah!
  Ik ga morgen kijken of ik btg kan krijgen hhahah. Want ik wil gewoon smsen!!!!!!
  
  Truste!
  
  xx

  1 decennium geleden
• Dinnetje

  Heeeeey
  
  Gaaf die mobiel is zooooo sweet <3 hhahaha!
  Trouwens sorry dat ik steeds niet terug sms, maar ik moet nog steeds ergens geld vandaan zien te halen voor btg hahaah! Ik haat het als ik niet kan smsen......):
  
  Ow trouwens dat verhaal waar ik mee bezig ben? Weet niet of je het nog weet maar ik heb een stukje verder geschreven hahaahh en opzich denk ik wel dat ik er verder aan ga schrijven!
  
  Ow en sorry dat ik je hoofdstukken weer niet heb gelezen. Ik begin er steeds aan alleen dan wil iemand weer wat en dat klik ik weer op kruisje, hahaha irritant!
  
  xx

  1 decennium geleden
• BuzzyBee

  Ooooh Okey thnx voor de uitleg

  1 decennium geleden
• Novilunium

  Jaazeker

  1 decennium geleden