• Ik schaam me af en toe zo erg voor mijn moeder. Ze heeft echt overal commentaar op. Bijvoorbeeld pas, ik had voetbaltoernooi zij moest autorijden. Een van mijn leiders moest nog gaan pinnen onderweg. Ons mam dus zo'n 5 keer herhalen -wel zonder dat hij erbij was, maar wel met mijn teamgenoten- "Verekte gek, gaat hij nu nog pinnen" zo'n opmerkingen maakt ze dus vaker en daarna hoor ik dan van mijn teamgenoten "De moeder van Marloes lag steeds te zeuren, maar zelfs was ze nog later als wij". Ook mijn broers vinden haar irritant omdat dat ook altijd is als hun aan het voetballen zijn. Ik weet nog vorig jaar kamp, toen kwamen mijn broer' teamgenoten bij onze slaapplekken. Er slapen namelijk ook oudere meiden van hun leeftijd. Ik sliep niet maar iedereen dacht van hoorde ik ook steeds dat ze over mijn moeder aan het praten waren. Ik moest hier serieus om huilen. Ik haat het zo dat ze zich met overal bemoeid. Ik ga om 2 redenen meekijken naar de voetbalwedstrijden van mijn broers. 1 omdat ik het leuk vind om te kijken en 2 om mijn moeder rustig te houden ik moet steeds zeggen "Mam, doe is rustig - hou je mond" enzovoort.

    Wie schaamt zich ook voor zijn/haar ouders?


    <3

    Ikke (;
    Maar gelukkig doet mijn moeder niet stom als er andere mensen zijn dan ons gezin..


    Me so good.

    Zeg het haar eens :'D.


    If you had never come out of the blue, I would've stay

    Ik schaam me voor mijn moeder.
    Ze wil haar haar niet verven, [grijs haar], ze draagt geen make-up, ze draagt vreselijke kleding, ze praat altijd serieus, ze heeft grotendeels oudewijvenhumor, ze heeft allemaal opmerkingen over iedereen, terwijl ze het zelf wel doet,,,, ik heb helemaal geen band met mijn moeder.

    Maar toch kan ze wel lief zijn.

    [edit, het is niet heel erg, dat ze haar haar niet wil verven, en geen make-up draagt, maar elke moeder, iedereen op het zwembad, bioscoop, die ik zie heeft haar haar geverfd ofzo. En tegen mijn moeder is 2x oma gezegd. yay =.=]

    [ bericht aangepast op 18 mei 2011 - 18:25 ]

    Misschien kan je er met haar over praten?

    Mijn moeder doet altijd normaal. Mijn vrienden vinden haar allemaal geweldig en toen ik een feest gaf liep zij af en toe ook gewoon rond om met mensen te praten (:
    Mijn vader daartegen, damn die kan ik soms wel afknallen als er vrienden bij me zijn. Een vriendin van me is serieus bang voor hem omdat ie soms zo boos wordt om niks en die wou daarom liever niet naar mijn huis komen een tijdje.


    Everything is quiet, except for all the voices in my head that say your name.

    @Como, lieverd, het wordt tijd dat je met je moeder gaat praten, ik denk dat dit anders uit de hand gaat lopen.
    @Guitarros, mag ik even zeggen dat ik dit aanstellerij vind? :'D

    Sorry, maar ik vind dat jullie niet zo mogen zeuren. Ik zou dat met alle liefde hebben gehad als ik nog een moeder had. dan had het me niks uit gemaakt hoe ze er uit zag of hoe ze zich gedroeg als ze maar bij me was. sorry, dat moest ik even kwijt.


    "Longbottom, if brains were gold, you'd be poorer than Weasley, and that's saying something." - Draco Malfoy

    Ik soms ook wel ja, maar vrienden snappen dat vast wel? ;'D
    Ik dacht eingelijk altijd dat ik totaal geen band had met mijn ouders en dat kwam deels ook omdat ze zo'n belachelijke opmerkingen konden maken, maar sinds dit jaar besef ik eigenlijk pas dat ze best oké zijn.
    Ja, mijn mama lacht veel te hard om grappen als er andere mensen zijn en ze kan van die irriterende commentaar hebben, ja, mijn papa kan soms wel eens reageren als een bizon...
    Maar uiteindelijk besef ik wel dat ze proberen om goede ouders te zijn en weet ik ook zeker dat als het er op aan komt ze altijd klaar voor me zullen staan.:Y)


    effort never betrays you

    Protective schreef:
    Sorry, maar ik vind dat jullie niet zo mogen zeuren. Ik zou dat met alle liefde hebben gehad als ik nog een moeder had. dan had het me niks uit gemaakt hoe ze er uit zag of hoe ze zich gedroeg als ze maar bij me was. sorry, dat moest ik even kwijt.


    Zo ongeveer hetzelfde.


    I hope heaven needs you more than I do now.

    Haha, kheb mijn reactie meer een verhaal maar weggeghaald xD staat toch niemand op te wachten maar weetje als je je moeder zó irritant vind moet je er gewoon iets van zeggen en uitleggen wrm je het zo irritant vind ;)

    [ bericht aangepast op 19 mei 2011 - 17:59 ]


    BELIEBER<3 SIMPSONIZER<3 OBSESSIAN<3 BRAVIOUR<3

    Mijn moeder is echt dé coolste van de wereld.
    Ze is een kunstenaar en heel extravagant en speciaal en modern. :3
    Eigenlijk een beetje een soort hippie, maar ze rookt geen wiet ofzo.


    Where there is a sea there are pirates...

    Ik niet. Mijn ouders proberen altijd normaal te doen bij andere mensen :) Gelukkig. Ik snap niet waarom je je zou moeten schamen voor je ouders?


    If the compass breaks then follow your heart and I hope it leads you right back into my arms.

    nerveus schreef:
    Ik niet. Mijn ouders proberen altijd normaal te doen bij andere mensen :) Gelukkig. Ik snap niet waarom je je zou moeten schamen voor je ouders?


    Omdat ik het irritant vind dat iedereen me met mijn moeder verlijkt.

    [ bericht aangepast op 19 mei 2011 - 7:37 ]


    <3

    @Yourself, ik vind dat dus inderdaad een zeikverhaal, wat je nu bij elkaar hebt lopen vertellen :'D
    Zalf ben ik het wel een beetje eens met Protective, maar als het gewoon echt hinderlijk voor jezelf is, zoalsbij Como, dan zou ik er iets van zeggen. Omdat zij een moeder heeft, wil dat niet zeggen dat ze haar moeder niet mag aanspreken op haar toon tegen je vriendinnen/coach whatever.
    Maar dan heb ik het dus niet over van die melige trekjes van je ouders waarbij ze je spontaan knuffelen of ze gewoon ouderwets is :'D

    Gelukkig hoef ik me niet te schamen voor mijn ouders.

    Maar praat anders met haar?


    I'm the one who gripped you tight and raised you from perdition.

    Daar klaagde ik inderdaad eerst ook over, maar toen ben ik mijn moeder bijna kwijtgeraakt en toen realiseerde ik me dat ik blij mag zijn dat ik haar nu nog heb. Ik hou van mijn moeder, no matter what.


    everything, in time