Hi, (':
Ik heb een vraagje. Wat vinden jullie van dit? Dit is een hoofdstuk uit me verhaal, maar wat vinden jullie er van?
Mijn ogen openen zich langzaam. Een zonnestraal schijnt recht in mijn oog en meteen knijp ik mijn ogen stevig dicht. Ik hou mijn hand voor mijn oog en sta op. Mijn hand haal ik weg en kijk rond. Gras, gras, gras. Er staan ook wat bomen, maar veel niet. Ik probeer een stap te zetten wat aardig lukt. Ik zet steeds meer stappen tot dat ik bij een boom sta. Aan een tak hangt een touwtje met een envelop er aan. Ik neem de envelop en maak hem open. Ik haal een wit vel papier er uit. Er staat niks op. Aan een andere boom hangt ook een envelop. Ik loop er naar toe en maak hem ook open. Ook niks. Dit is wel erg vreemd. Aan elke boom die ik zie hangt een envelop. Er gaat plotseling een pijn scheut door heel mijn lichaam. 'Auw!', gil ik. Ik val op de grond. Mijn ademhaling versneld. Ik sluit terug mijn ogen. Als ik na een tijdje niks meer voel, open ik mijn ogen en sta terug op. Ik loop verder. Na een paar minuten lopen kom ik een bos tegen. Het is er erg donker in. Ik loop gewoon door, door het bos. Er verschijnt een jongen. 'Alex!', roept hij en ik grijp naar mijn hoofd. De jongen ziet het waarschijnlijk want hij komt bezorgd op me af. 'Gaat het? Wat is er?', hij stelt allerlei vragen waar ik geen antwoord op weet. 'W-wie ben j-je?', stotter ik en kijk hem vragend aan. 'Ik ben het, Justin, Justin Bieber!' Ik probeer na te denken, maar het lukt niet. Pijn scheuten vliegen door mijn hoofd. 'Ken je me niet? Ik zit bij je op school. In je klas', zegt hij. Ik schud mijn hoofd. Hij zucht teleurgesteld. 'Dan moet ik maar gaan.' 'Neee!', gil ik, verbaasd om mijn eigen antwoord. Hij loopt gewoon door, zonder iets te zeggen. Ik wil naar hem toe lopen maar kom niet vooruit. 'Wacht!', gil ik weer. 'Neee', ik schud mijn hoofd. De tranen stromen over mijn wangen. Ik val weer op de grond. Mijn ogen sluiten zich van zelf. Het word zwart. Er verschijnt opeens weer fel licht, maar raar genoeg kan ik me ogen niet dicht knijpen om het felle licht niet in me gezicht te laten schijnen. Dus dit is het einde van mijn leven? De licht tunnel? Waar je langzaam door heen gaat? Dat waar mensen het altijd over hebben? Dat ze het witte licht hebben gezien? Oké dan. [/grey]
[ bericht aangepast op 2 mei 2011 - 20:41 ]