Ik ben ervan overtuigd dat je (lichamelijke)problemen krijgt als je, je problemen niet aanpakt, verkeerde voeding eet, kortom niet goed voor jezelf zorgt. Naar zover ik weet, ga ik alle confrontaties aan die nodig zijn waaruit ik moet leren, ik eet de voeding waarvan ik weet dat die goed voor me is en dingen waarvan ik weet dat ze ontzettend slecht zijn voor mijn lichaam, die laat ik staan. Ik snap dus gewoon echt niet waarom ik zo ontzettend (lang) ziek ben. Het is allemaal begonnen op 6 januari ofzo, en het is nu nog steeds bezig. Mensen worden niet zonder reden en zomaar ziek, daar geloof ik echt niet in.
Ik heb een zware afkeer tegen medicijnen en dat ik de afgelopen maanden al die troep geslikt heb was al een ontzettend groot wonder. Ik voel me gewoon zo machteloos en ben zo ontzettend moe steeds dat ik het liefst 25 uur op een dag wil slapen, het enige probleem is dat een dag sowieso maar 24 uur heeft en ik meestal minstens 12 uur van die 24 aan het werk ben. Ik ben gewoon zo moe en heb nergens meer zin in waardoor ik mijn school aan het verwaarlozen ben..
Het gaat gewoon echt niet de goede kant op zo, waardoor ik me echt ontzettend slecht voel. Ik pak altijd mijn dingen aan en ik kan er niet tegen als mensen bij de pakken neer gaan zitten en zich aan gaan stellen of moeilijk gaan doen, of werk verzetten of verschuiven. Maar ik kán mezelf gewoon echt niet bij elkaar rapen en dat is zo ontzettend frustrerend!
Heeft een van jullie misschien een idee hoe ik dat slechte gevoel bij mezelf weg kan nemen? Want ik weet dat ik mezelf die dingen niet kwalijk moet nemen en me er niet rot over moet voelen, maar toch doe ik het. Het gevoel dat ik me hopeloos voel, dat vreet me gewoon van binnen op. Normaal ben ik het meest positieve en gelukkigste mens ever en heb ik altijd oplossingen voor alles en iedereen en mezelf kan ik niet eens helpen..
Sorry voor het gezeik.. maar ik moest het echt even kwijt.
[ bericht aangepast op 13 april 2011 - 11:55 ]
Wie du mir, so ich dir.