[RPG] Binding aan de roodbloeden. 3 - Speeltopics

Nummer 1: Boem.
Nummer 2: Boem.

Inspringen kan altijd. We geven je korte samenvatting en helpen
je met in het verhaal te komen.
Hoe maak je dan Norfolker of vampier? Want die moet toch gebonden zijn?

- Je kan doen dat je vampier 'zijn' mens nog zoekt of dat ie gefaald
heeft en dus eigenlijk ook weer vrij is.
- Je kan dat ook doen met een Norfolker for sure (:




Op een eiland hier ver vandaan woont een apart volkje, het Norfolk. Het zijn mensen die een soort dorpje hebben gebouwd op een plek in het bos, het zijn mensen die bedreigd worden door een ander volk, Avalonio, mensen die krachten hebben. Behalve de twee volkeren wonen er ook vampieren. Het Norfolk had eeuwen geleden wat op de bedreiging van de Avaloniërs bedacht, ieder pasgeboren Norfolker kreeg een ketting met een klein, rood amulet. Op een dag zou een vampier zich tot het amulet aangetrokken worden en dat was een teken dat ze een 'bond' hadden, de vampier was verplicht het mens te beschermen tegen de mensen met krachten. Sommige vampieren vluchten voor het rode amulet, maar er is gene ontkomen aan.

Paar belangrijke weetjes:
- Hoe Norfolkers en Avaloniërs wonen, het leek me leuk dat ze in van
die boomhutten wonen net zoals in avatar. Zoals hier Op 8.50/11.35 zie je stuk van 't dorpje, op 12.15 binnenkant van hut en 13.05 overzicht dorp 8D En nog een plaatje.
- En ze dragen geen bladeren ofzo, haha, ook weer zoals in avatar of een beetje zoals dit. (: Maar vergeet niet dat ze geen elektriciteit enzo hebben!
- Als een vampier het mens ontmoet dat hij of zij moet beschermen begint het amulet van diegene te gloeien en voelen vampiers zich vreselijk aangetrokken tot het amulet.
- Je moet een beetje denken aan van die Afrikaanse stammen of indianen stammen, lol, met van die houten hutjes enzo.
- Een vampier voelt, als hij eenmaal hem of haar, heeft ontmoet de pijn van diegene die hij moet beschermen.
- De ruzie tussen mensen van Avalonio en Norfolk gaat al tot eeuwen terug, nu is het vooral dat Avalonio de Norfolkers van het eiland willen verjagen zodat ze alles voor zichzelf hebben.
- Je mag enkel relatie met je eigen soort.
- Voor Norfolkers en Avaloniërs; Als het donker is mag je de stam niet verlaten, tenzij er een speciale tocht/jacht is.
- Sommige Norfolkers doneren af en toe hun bloed aan de vampier die
hun beschermt uit dank.

Wat kan je zijn:
- Iemand van Norfolk.
- Iemand van Avalonio (mens met gave).
- Een vampier (Nog vrij of niet meer).

Lijstje om in te vullen
Naam: Volledige naam.
Geslacht:
Leeftijd: Voor vampier oogt als en werkelijke leeftijd
Soort: Norfolker, Avaloniër, vampier.
Innerlijk: Mag kort, mag ook lang ;p
Uiterlijk: Foto mag, niet verplicht.

Rang: Je hebt verschillende rangen, verkenners verkennen omgeving en zoeken betere plaatsen en voedselbronnen etc. Je hebt nog wachters en krijgers/jagers, bij dat laatste zijn vooral mannen, maar een enkele vrouw wordt toegelaten.
Gave: Enkel voor Avaloniërs.
Status: Voor vampiers, gebonden (hebben diegene die ze moeten beschermen al gevonden) of nog vrij (hebben diegene die ze moeten beschermen nog NIET gevonden).
Gebonden aan: Voor de Norfolkers, gebonden aan welke vampier.

Joiners.
Norfolkers
V) Ruby - SoulEater
M) Zack - The Boss
M) Kay - Vluuv
V) Zoë - Progeny

Avaloniërs
V) May - MvrLeto
M) Sam - MvrLeto
V) Eden - Vluuv
M)Dean - Adored

Vampieren
V) Leah - SoulEater
V) Melinda - ThatStory
M) Peter - RainForest
V) Emilia - Shithead

'Koppels'
Ruby - Peter
Zach - Leah
Kay - Melinda
Zoë - Emilia

Vampiers & Norfolkers worden op einde gebonden.
Doe ik doormiddel van cijfers geven en dan online te dobbelen

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 17 maart 2011 - 21:35 ]

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ik neem aan dat jullie op Emily zaten te wachten :'D

Emily
We waren met behoorlijk veel en de meeste hadden sterke of handige gavens. De een kon hypnose, de ander kon anderen genezen, terwijl de ander juist weer de natuur kon beheersen. Heerlijk, dit werd vast een overwinnig voor ons. Ik wreef grijnzend in mijn handen en genoot er nu al van, gelukkig kwam het armzalige dorpje al gauw in beeld. Ze zouden boeten voor alle keren dat ze ons aanvielen en ons het leven zuur maakten..

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Kay - Norfolker, Gematched met Melinda
Ik knik. "Ik zal het aan haar doorgeven. Ze kan van alles met jurken dus als je verder nog wensen hebt moet je dat gewoon tegen haar zeggen." Ik neem nog een slokje van de bittere drank en grinnik om haar opmerking. "Ik vind die hertendarmen ook maar niks. Vroeger vond ik ze lekker, maar toen ik er achter kwam waar ze van gemaakt zijn.. Ik word al misselijk als ik er alleen al aan denk."

Eden - Avaloniër
Ik kijk nog even naar de jongen en het meisje als ik wat hoor. Geschrokken draai ik mijn hoofd om en spits mijn oren. Emily. Ze komt er aan. Ik slik en kijk ze weer aan. "Jullie moeten opschieten. Het zal niet lang duren voor ze hier zijn." De zenuwen gieren door mijn lijf, en ik voel me met de seconde onzekerder worden over wat ik heb gedaan. Maar nu kan ik niet meer terug.

Zack - Norfolker.

Ik zie hoe mijn vader knikt en zich gauw uit de voeten maakt. Het alarm gaat weldra af en al gauw komen onder andere Felix en Arthur opdagen. Het plein is volgestroomd met mensen die meehelpen met vechten.
Ik werp een blik op het meisje van Avalonië. Ze zal nooit meer een thuis hebben, want nu ze haar eigen volk verraden heeft willen ze haar alleen nog maar morsdood terug zien.
'We moeten haar afschermen, ze zal geheid het doelwit zijn van represailles,' zeg ik tegen Felix en Arthur. Ik werp een blik op Leah, maar ik weet al dat ze het heeft gehoord. Ook ons stamhoofd komt erbij staan. 'Wapens neer,' hoor ik hem bevelen. De diepe stem doet het hele plein verbazen.
'Wat? Maar dat kunt u niet menen!' protesteert Felix, die meteen een stomp te pakken krijgt van Arthur. Hoewel we er misschien uitzien als een zooitje ongeregeld, zijn we in gevechten in ons element. 'Dat meen ik wel,' reageert de man en loopt hem voorbij, naar voren. Nu staat hij helemaal vooraan bij de poort van ons dorp en gebaart ons naar achteren te gaan. Er zijn talloze vragen die in me opkomen als hij in stilte de Avaloniërs op wacht.
'Wat bent u van plan?' hoor ik iemand zacht vragen. 'Praten,' reageert ons stamhoofd rustig. Praten? Met hen vált niet te praten! De laatste keer dat we met Avalonië probeerden te praten hakten ze ons in de pan! Alhoewel.. ik denk terug aan Zoë en de beelden. Die kwestie werd opgelost puur en alleen met woorden. Hoeveel jaren in oorlog ook voorbij zijn gegaan, de oude maar wijze man bij de poort lijkt nog altijd een open hart te hebben, bereid om Avalonië te verwelkomen als een oude vriend. Hij lijkt in tegenstelling tot de rest van ons geen haat te koesteren. Ik vraag me af wat zijn geheim is.
'Het is het beste om je te verstoppen,' zeg ik dan tegen de Avaloniër die alarm sloeg. 'We kunnen namelijk niet garanderen dat we in staat zijn je altijd te beschermen. Ren dat bospaadje in en na zo'n veertig meter vind je rechts een boomhut. Die is de mijne. Verberg je daar tot dit voorbij is. Dan heb je meer kans het er levend vanaf te brengen.'

---

No growth of the heart is ever a waste

Eventjes reageren, dan ga ik weer aan school

Leah
Ik volgde alles zwijgend, ik was het eens met Zack dat de Avaloniër zich beter kon verstoppen, want ze was waarschijnlijk het eerste doelwit van de aanvallers. Wapens neer? Ik keek nieuwsgierig op en zag het stamhoofd, hij was knettergek! Praten hielp niet vreesde ik, ze waren hier gekomen met het doel op aan te vallen, niet om te lullen. Ik kon het gesprek dat zich afspeelde makkelijk volgen, lang leve het vreselijk goede gehoor van een vampier. Ik hoorde de Avaloniërs gel reageren, dat ze niet kwamen om te praten, dat ze wraak kwamen nemen en nog meer van die onzin. Of naja onzin, ik had geen flauw idee wat er allemaal tussen de twee volkeren had afgespeeld, dus ik had het recht niet om te oordelen. Voor ik het wist zag ik de poort openvliegen en brak er een hoop kabaal los, de Norfolkers hadden hun wapens weer en binnen no time was er een gevecht aan de kant. Ik wist niet wat ik zag! Die Avaloniërs waren zeker sterk, die gaves.. Ik zag vuur schieten, ijs, mensen werden gehypnotiseerd, anderen werden door planten gegrepen en weggesmeten. Ik keek vanuit mijn ooghoeken naar Zack, ik moest hem beschermen, maar ik had het idee dat hij niet ging vluchten nu. "Ik neem aan dat je mee gaat vechten, hmm? Maar doe voorzichtig." Ik pakte mijn mes tevoorschijn, ik was niet van plan aan de kant te gaan zitten. Mijn missie was nu niet Norfolk steunen of de Avaloniërs helpen, enkel Zack beschermen. Deze hele oorlog had ik niks mee te maken.

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Kay - Norfolker, Gematched met Melinda
Ik knik. "Ik zal het aan haar doorgeven. Ze kan van alles met jurken dus als je verder nog wensen hebt moet je dat gewoon tegen haar zeggen." Ik neem nog een slokje van de bittere drank en grinnik om haar opmerking. "Ik vind die hertendarmen ook maar niks. Vroeger vond ik ze lekker, maar toen ik er achter kwam waar ze van gemaakt zijn.. Ik word al misselijk als ik er alleen al aan denk."

Eden - Avaloniër
Ik kijk geschrokken naar het stamhoofd en voel me weer onder de indruk. Het is knap dat hij zo kalm blijft, maar in deze situatie is het niet slim. "U begrijpt het niet." begin ik hulpeloos. "Deze mensen komen enkel en alleen om te plunderen, praten zal niet helpen." De jongen van eerder wendt zich naar me toe. "Het is het beste om je te verstoppen. We kunnen namelijk niet garanderen dat we in staat zijn je altijd te beschermen. Ren dat bospaadje in en na zo'n veertig meter vind je rechts een boomhut. Die is de mijne. Verberg je daar tot dit voorbij is. Dan heb je meer kans het er levend vanaf te brengen." Ik doe mijn mond al open om te protesteren maar zie dan de eerste Avaloniërs al binnen rennen. Ik knik en ren snel weg. Na een paar stappen springen de tranen in mijn ogen. Waarom heb ik dit gedaan? Waarom? Ik zal nooit meer welkom zijn, bij wie dan ook. Ik moet in mijn eentje gaan wonen in het bos, en dat is mijn eigen schuld. De tranen springen in mijn ogen en opgelucht zie ik het hutje waar de jongen op doelde. Voor nu ben ik veilig. Ik pak de touwladder vast en begin omhoog de klimmen. Mijn pijlenkoker zit onhandig in de weg, maar ik kom er toch, en opgelucht klauter ik naar binnen. Als ik eenmaal in het stille hutje zit slik ik. Had ik niet beter mee kunnen vechten? Is dit niet laf? Ik ga ongemakkelijk op de bank zitten en zak onderuit.Oh, als Emily me maar niet vindt. Dat zou verschrikkelijk zijn.

Zack - Norfolker.

Ik knik bevestigend als Leah aangeeft dat ik vast en zeker van plan ben om mee te gaan vechten. Als blijkt dat de onderhandelingen met ons stamhoofd niks uithalen wordt er ineens met vuur geschoten. Ik grijp mijn mes.
'Ik kan zijn zwaard wel gebruiken,' zegt hij en we springen op een onbekende Avaloniër af. Helaas voor ons heeft hij ons kunnen vinden in de chaos en gebruikt zijn gave om ons onze wapens afhandig te maken. Daar krijgt hij spijt van. Ik krabbel weer overeind, zet me af en hol richting de bomen. Vanaf hier kan ik het gevecht goed volgen. Op het juiste moment duik ik op de Avaloniër, geef hem een niet al te subtiele mep tegen het hoofd en ontdoe hem van mijn wapens, inclusief de zijne. 'Puik werk,' zegt Felix en neemt het zwaard van me over. Tot onze schok blijkt ons stamhoofd nergens meer te zijn.
'Waar is Jericho?' roep ik in de chaos. Ik betrap mezelf erop hem met de voornaam aan te spreken, maar nu vuurballen en pijlen me om de oren vliegen is deze slip of the tongue wel het laatste waar ik me druk om maak. 'Dáár!' schreeuwt Felix ineens, op een verbijsterde toon, al wijzende op iemand die meer in trance lijkt dan dat hij zich met het gevecht bemoeit. Wat doet hij? Ineens word ik onderuit gehaald en knal op de grond. Next thing I knew was dat een boom van een vent - overduidelijk een Avaloniër - op me zit en op het punt staat zijn dolk in mijn keel te rammen. Verdomme. Ik kijk medelijdend richting Leah, die aan haar hoofd wrijft door de klap, die zij immers ook te pakken kreeg.
Help would be nice right now.

[ bericht aangepast op 26 nov 2014 - 20:46 ]

---

No growth of the heart is ever a waste

Emily komt wel in andere post als ik inspiratie voor ahar heb :'D En ik ben ajrig en ga vanaaf uti eten dus ik ben er niet veel ;]

~En het is toch tongue? :A


Leah
Voor ik het wist menge Zack zich in de menigte, ik zuchtte zachtjes en sprong in een boom, hier had ik mooi overzicht. Zo nu en dan voelde ik pijn van de klappen die Zack kreeg, opeens voelde ik pijn in mijn hoofd en wreef even over de plek waar ik de pijn voelde. Jezus, hij mocht wel eens wat voorzichtiger zijn. Toen ik weer naar Zack keek zag ik dat hij op de grond lag met een vent op zich die zijn mes vervaarlijk dichtbij hield. Ik sprong uit de boom en rende op vampiersnelheid tussen de menigte door, ik beukte de man van Zack af. Al gauw had ik hem gevloerd en had ik zijn mes in mijn handen, hij lag op zijn rug en ik zat boven op hem. Ik duwde het mes tegen zijn keel aan en keek hem fel aan. "Je blijft met je gore poten van hem af! Gesnopen?" Ik stond op en hield het mes op hem gericht, hij leek niet onder de indruk want hij krabbelde grijnzend overeind en leek weg te willen lopen, maar ineens draaide hij zich weer om en kwam er water op em af. Water? Ik sprong gauw opzij, de waterstraal was net een zweep en kwam van de man. Kon hij water besturen?! Ik rende weer op hem af, klaar om hem een klap te verkopen, maar het water bleef komen en het was nog best lastig het te ontwijken. Uiteindelijk kwam ik bij de man en ik trapte hem tegen zijn borstkas waardoor hij zijn evenwicht verloor ena chterover viel. "Stom wicht!" schreeuwde hij naar me en voor ik het wist kwam er weer een golf water op em af die me naar achteren gooide, met ene klap kwam ik tegen een boom aan. Ik landde op de grond en al gauw trok de pijn weer weg, dat was ook wel weer nodig want voor ik het wist kwamen er andere amnnen op me afgestormd. Sinds wanneer zat ik in deze klote oorlog verwikkelt? Ik sprong overeind en probeerde de klappen te ontwijken. Godver, ik moest weg hier, waar was zack trouwens nou weer? Ik sprong in de boom achter me en klom gauw hoger tot in de top, het was zwaarder en lastiger dan ik verwacht had. Ik streek wat haren uit mijn gezicht en tuurde over het slagveld heen, de bleodlucht drong mijn neusgaten binnen en ik beet op mijn onderlip. Al dat bloed..



~Faaaail. Geen inspiratie >3<

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Wilen jullie soms dat ik met Emily even reageer?

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Das toch de bad girl? Kom maar op .

Zack - Norfolker.

'Verdomme klootzak, je krijgt er één..' waarschuw ik, hoewel ik niet zou weten hoe ik dat voor mekaar moet krijgen met een monster van honderd kilo op me met een mes die iets te dicht bij mijn keel komt. Leah redt me uit de brand, waardoor ik opspring en Felix help met zijn problemen. De geur van rook dringt mijn neusgaten binnen en nu ik me een fractie van een seconde op de omgeving focus besef ik dat heel het plein in lichterlaaie staat. Nog een groep krijgers mengt zich in de strijd. Een paar Avaloniërs hebben zich aan het plunderen overgegeven. Fijn. Ook dat nog. Zolang die klootzakken maar van mijn bier afblijven. Je mag geen gejat goed stelen. Ik grijns even om mijn binnenpretje, waarna ik naar Felix schreeuw.
'Achter je!' Hij haalt uit met zijn mes en verrast de compleet overdonderde Avaloniër compleet. 'Dank je,' zegt hij en geeft de gewonde man nog een trap na. Waar is Leah? Ik draai me om, waar dezelfde man die mij aanviel Leah te grazen neemt met een enorme waterstraal. Water.. dus dat is zijn gave. Ik wil haar uit de brand helpen, maar dat blijkt niet nodig. Leah redt zichzelf en springt een boom in. Met een vernietigende blik staar ik naar de vijand.
'Het was ons stamhoofd.. die golf.' De overgebleven Avaloniërs kijken wat verloren en verdwaasd om zich heen als ze ingesloten worden door een meerderheid van Norfolkers. Ik spring weer naar beneden en versterk de groep. 'Wegwezen van Norfolk!' schreeuw ik kwaad.

[ bericht aangepast op 26 nov 2014 - 20:47 ]

---

No growth of the heart is ever a waste

Ahaha xd
Prima.

Aaawh, het zag er langer uit. ;[

Emily
'De volgende keer tonen we geen genade!' Ik keek naar de jongen die het geschreeuwd had, hij was me tijdens het vechten al eerder opgevallen en ik had gezien dat hij een aantal keren was gered door een meisje. Vermoedelijk zijn beschermer. "Wij hoeven geen genade,' beet ik hem toe en stapte dichter naar hem toe. "We zijn sterker dan jullie, wij laten tenminste anderen niet leiden om ons te beschermen." Ik keek hem strak aan en gooide mijn haar over mijn schouder. Ik had zin in wat actie bedacht ik me grijnzend. "Kijk me eens aan," zei ik toen kalm en legde mijn hand op de wang van de jongen. "Wil je nou echt tegen mij vechten?" Ik keek hem recht in zijn ogen aan, ik zag zijn pupillen groter worden en wist daardoor dat mijn gave zijn werk deed. "Val liever dat vriendinnetje van je aan," zei ik zoetjes en liet mijn hand weer zakken. Als ik mijn gave gebruikte vonden ze me leuk, waren ze smoorverliefd op me en dat betekende ook dat ze haast alles voor me zouden doen. "Val haar maar aan, vermoord der," siste ik tegen hem en wees naar het vampierenwijf dat zich afzijdig hield van de menigte. Ik zag dat ze alles scherp in de gaten hield, maar niet goed genoeg. Waarschijnlijk afgeleid door de sterke geur van bloed, ieder sterk wezen had zo zijn zwakke kanten. Een cynisch grijnsje speelde rond mijn lippen.

[ bericht aangepast op 18 mei 2011 - 19:02 ]

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Zack - Norfolker.

"Wij hoeven geen genade," hoor ik een Avaloniër zeggen. 'Mooi,' spuug ik uit. "Wij zijn sterker dan jullie. Wij laten tenminste anderen niet leiden om ons te beschermen." Ik trek even de wenkbrauw in de lucht. 'Het doel heiligt de middelen,' zegt Arthur in mijn plaats. 'En voorkomen dat jullie klootzakken ons dorp leegplunderen en af fikken is een prima doel wat mij betreft,' bitst hij er achteraan. Wat verbaasd kijk ik naar Arthur. Ik zie woede in zijn ogen, iets wat mij ongewoon is aangezien hij zich redelijk cool houdt, ook in gevechten.
"Kijk me eens aan," hoor ik de Avaloniër zeggen, op een abnormaal rustgevende toon. Het maakt me kwaad, tot het moment dat mijn blik de hare kruist. 'Wat moet j-' Ik voel haar hand op mijn wang. Een vreemde rilling die ik niet kan plaatsen vliegt over mijn rug. Wat is ze mooi. Nee, het is er één van de vijand. Maakt niet uit, liefde overwint alles. "Wil je nou echt tegen mij vechten?" vraagt ze. Ik knipper een paar keer met mijn ogen.
'Ik eh.. nee hoor. Dat was ik niet van plan. Waarom zou ik..' 'Zack!' schreeuwt Felix en schudt me door elkaar. Dat maakt me wel kwaad. Ik geef hem een flinke duw. 'Opzouten.'
"Val haar maar aan. Vermoord d'r," hoor ik haar zeggen. Wie? Mijn blik volgt de hare en blijft op Leah rusten. Vragend draai ik me om naar het meisje. Ik weet haar naam niet eens, maar dat doet er niet toe. Ik wil met haar door de jungle lopen, van de zonsondergang genieten. Dat is toch veel beter dan mensen de strot doorsnijden? 'Wil je dat echt? We kunnen toch wat anders doen? Rico heeft heerlijke hertendarmen.'

---

No growth of the heart is ever a waste

ahahha, fucking genius x'd

Ik reageer morgen x]

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Had gisteren koorts, maar ben weer beter
Ik voel me altijd zo stom als ik mijn eigen personages bedreig of aanval enzo x]

Leah ~ Vampire.
Ik had Zack zien staan praten met een Avaloniër, het had er niet bedreigend uitgezien dus had ik me op een afstand gehouden. Plots legde de jongevrouw waar hij mee sprak haar hand op zijn wang en ik trok een wenkbrauw op, ik zag ze wijzen en praten en vroeg me nu toch af wat er aan de gang was. Ik liep erheen en hoorde de jongevrouw nog net wat zeggen. "Als je doet wat ik e vraag zullen we vervolgens doen wat jij wilt, okay?" Ik trok een wenkbrauw op toen ze dat tegen hem zei, waarom zou hij doen wat een Avaloniër hem opdroeg."Hé Zack," zei ik en legde mijn hand op zijn schouder. Toen hij me aankeek zag ik dat zijn pupillen groter ware dan normaal, verbaasd keek ik van hem naar de jongevrouw. "Wat heb je met hem gedaan?" vroeg ik, meteen op mijn hoede. Misschien kon ze wezens hypnotiseren door ze aan te kijken, als dat zo was, dan moest ik haar ogen mijde. "Niks hoor," antwoordde ze onschuldig, maar ze had een onheilspellende grijns op haar gezicht. Ik zag hoe ze zich weer richtte tot Zack. "Nou, ga je het doen?" vroeg ze hem. "Hij volgt geen bevelen op van Avaloniërs," beet ik haar toe en pakte Zack's hand. "Kom, we gaan," zei ik en trok zachtjes aan zijn arm, in de hoop dat hij mee ging. Maakte me niet uit waarheen, als het maar uit de buurt van dat rare wijf was, ik vertrouwde haar voor geen emter.

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Deze gaat tot niet dood 2 berichtjes voor nieuw topic? xd

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Kay - Norfolker, Gematched met Melinda
Geschrokken kijk ik op als er van buiten een hoop lawaai komt. "O jee.." Ik zet het bier weg en kijk uit het raam. Op het plein speelt zich een waar slachtveld af, en bang kijk ik naar Zoë. "De Avaloniërs zijn er weer." Mijn stem klinkt zieliger en meisjesachtiger dan ik zou willen en ongemakkelijk slik ik. "Moeten we niet gaan helpen?"

Eden - Avaloniër
Nadat ik een tijdje in de hut heb gezeten en mijn situatie heb overdacht begin ik te snikken. God, wat ben ik toch een idioot. Emily had gelijk. Iedereen zal me nu als een verrader zien, en ik zal nergens meer heen kunnen. Snikkend ga ik op de bank liggen en ik krul me op in een foetus-houding. Ik kan mijn tranen niet meer tegenhouden en langzaam trekken ze sporen over mijn wangen. Het voelt als een opluchting om te huilen, maar tegelijkertijd schaam ik me. Huilen is voor zwakkelingen, en ik ben geen zwakkeling. Na een tijdje schokt mijn lichaam minder hard en door het ontbreken van mijn snikken wordt het akelig stil in de hut. Ik slik en voel dat mijn hoofd pijn doet. Ik haal trillerig adem en sluit mijn ogen. Ik zie wel wat er gebeurt.


Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt