op jongere leeftijd had ik altijd al last van extreme stemmings wisselingen.
Ik heb der laater eigenlijk nooit meer echt last van gehad, tot op een paar maanden terug.
ik had het eerst niet zozeer door, totdat mensen aan me vroegen hoe het kwam, dat ik op het ene moment nog door de gangen hen huppelde als een klein kind, in de zomer morgen en op het andere moment, stil in een hoekje zat en je better geen woord tegen me kon zeggen.
Ik trok me er eignelijk niet zoveel van aan, en bedacht me dat het wel weer zou weggaan.
maar ik merk, dat het alleen maar, weer erger word.
net zoals nu. 5 minuten geleden, kon ik om een of andere reden mijn geluk niet op en zong vrolijk alle lietjes vals mee.
maar nu klinken dezelfde vrolijke liejtes, in mijn oren als depresief en kan er geen lachje meer van mijn gezicht af.
en ik weet gewoon weg niet waarom!
en ik word er eigenlijk alleen maar depresiefer van.
al weet ik zekker dat als ik zo weer naar benenden moet om te eten, ik weer vrolijk ben.
-sorry moest er gewoon even uit., ;x
-wie heeft e rnogmeer last van stemmingswisselingen?
''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''