Wat moet ik doen, ik ga kapot.. - Stamcafé

Ik ga kapot van pijn, mentale pijn.
Mensen in mijn klas vinden het heerlijk om mijn zelfvertrouwen te verpesten waardoor ik bijna elke avond huilend in bed lig en mezelf in slaap huil, daardoor heb ik bijna alleen vrienden op het internet, aangezien de rest me haat of zo. Ik ben er gewoon helemaal niet bij, en daarom lukt het me ook gewoon niet om HW te maken en/of te leren. En ik voel me zo rot, en ik ga er kapot van, want ze weten me met elk woordje te pakken. En naar de mentor gaan is geen optie, het zijn de 'populairste' jongens, en de helft van heel die vriendengroep mag me al niet. Verder voel ik me echt heel gestrest door al dit, slaap ik heel slecht en ben daardoor chagrijnig tegen me ouders waardoor ik nog meer problemen krijg, wat moet ik doen?

[ bericht aangepast op 17 feb 2011 - 21:59 ]

---

live the life you love

Naar je mentor gaan heeft geen zin, ze gaan uiteindelijk toch wel door. Been there. done that. Zulke mensen waarover jij spreekt hebben mij kapot gemaakt. Je moet je sowieso niet laten kennen door je naar een andere klas te plaatsen of je ouders of dergelijke, ze vinden je toch wel, al is het na school of tijdens de pauzes. Ik weet dat dit vreselijk gaat klinken maar: probeer je je erover heen te zetten. Neem een iPod mee en hou die grotendeels in je oren, en alles wat ze tegen je zeggen? Schrijf precies het positieve tegenovergestelde overal waar je het kan bedenken. Agende, kamer, arm, kleding, kast, kluisje, laat je niet kennen door zulke lowlifes. Geloof me, zulke mensen zijn het niet waard om ook maar aandacht aan te besteden. Ookal verscheurd het je van binnen, probeer aan iets anders te denken, zoek steun bij muziek, verhalen hier op Q, of vind desnoods een pen/email vriend/vriendin :') Anyway, succes <3

Ik ken het. Ik denk dat het gewoon een dip in je zelfvertrouwen is, en ja, die kunnen lang duren.
En natuurlijk is het naar van andere mensen.
Maar onthoud: Je bent geweldig. Niemand kan daar iets aan veranderen.
En praten met je ouders/mentor/iets dergelijks helpt altijd, hoe moeilijk het soms ook lijkt.

---

Felix

Mercurial schreef:
Vertel het aan je ouders en vraag of je naar een andere school mag. Dat lijkt misschien een overdreven grote stap, maar aangezien ik me kan inleven in je ongelukkigheid, moet je jezelf niet langer blijven kwellen door in die klas te blijven. Een totaal nieuwe start is in sommige gevallen het beste, als je echt een probleem met jezelf aan het ontwikkelen bent.

---

Dreams are like water, they are beautiful, sad, quiet, wild, changeable, unpredictable ...

PS. fysiek = lichamelijk, toch? (:
En nog een tip: probeer erboven te staan.
Ik denk eerlijk gezegd niet dat iedereen bedoelt hoe jij het opvat. Misschien haten ze je niet zo erg als je denkt

---

Felix

Het tegen je ouders zeggen. Misschien ook tegen een leerkracht zeggen of iemand in vertrouwen nemen.

---

Zelfs de kleinste ster schittert in het donker

Ik ken het, je moet vooral je zelfvertrouwen niet verliezen, althans proberen..... Want volgens mij is er niks mis met jou hoor!

Maar probeer zowiezo te doen alsof het je niet kan schelen, want dan krijgen ze geen 'voer' meer.

En ja... de rest heeft de rest al gezegd...

sterkte

---

Ligt and Darkness are both very different..

Nienke, wat erg. Dat is echt lastig om mee te maken. Ga met je ouders praten en leg je gevoelens uit schat. Als je niks doet, word het steeds erger. Of je moet die mensen een grote bek geven? Naar de mentor stappen? Een vertrouwenspersoon op school? Vertel aan je ouders dat je niet meer druk bent, en vraag of ze je mentor kunnen bellen. Of je mentor wilt opletten etc etc. Nienke i'm here for you, wat een rot situatie ):

---

We accept the love we think we deserve.

Speaker schreef:
Vraag of je overgeplaatst mag worden naar de andere klas.
Ik heb precies hetzelfde meegemaakt, alleen heb ik de fout gemaakt nooit te vragen of ik overgeplaatst kon worden, maar ben ik uiteindelijk blijven zitten. Ik deed niets aan mijn huiswerk, maakte constant ruzie, was vaak niet op school, enzovoorts. Het was zelfs zo erg dat ik een keer een hele wintermiddag naast het huis heb gezeten (tot mijn ouders me ontdekten), mezelf een keer voor een aantal uren heb opgesloten op de wc en een stukje ben gaan fietsen en dan ergens halverwege de rest van de dag blijven tot het tijd was weer naar huis te gaan. Allemaal om maar niet naar school te hoeven.
Dus ik zou zeggen; zoek een andere klas. Ga daar weg. Ik ben blijven zitten en zit nu in een geweldige klas, maar ja, blijven zitten is geen aanrader, want nu zijn de rest van mijn friends allemaal van school af en die zie en spreek ik nooit meer. Doe er wat aan.

Sterke × <3

Dankje, maar ik denk nu - aangezien het al over het halve schooljaar is - het niet meer mogelijk is.

---

live the life you love

Ik ken het gevoel.
Ik ben 2 jaar zwaar gepest op school.
Het begon met schelden, daarna duwen,slaan, haar in brand steken en uiteindelijk kwam ik in het ziekenhuis terecht en moest ik een operatie ondergaan.
Ik vertelde mijn ouders er over vanaf het moment dat ze begonnen te slaan, maar mijn ouders dachten dat ik overdreef, terwijl dat niet het geval was.
Ik had geen zin meer in school, luisterde naar niemand, had altijd ruzie met mijn ouders, en weet ik veel nog wat.
Het beste dat ik je kan aanraden is om van school te veranderen als het echt te erg is...
Mijn ouders begonnen pas echt naar me te luisteren als het te laat was, dus maak je ouders duidelijk dat het zo niet verder kan en begin gewoon opnieuw.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

OHMYCHIARA schreef:
Nienke, wat erg. Dat is echt lastig om mee te maken. Ga met je ouders praten en leg je gevoelens uit schat. Als je niks doet, word het steeds erger. Of je moet die mensen een grote bek geven? Naar de mentor stappen? Een vertrouwenspersoon op school? Vertel aan je ouders dat je niet meer druk bent, en vraag of ze je mentor kunnen bellen. Of je mentor wilt opletten etc etc. Nienke i'm here for you, wat een rot situatie ):

Dat gaat allemaal niet, hun doen niks voor me, ik kan het ze vertellen. En dan? Wat ze allemaal zeggen is: 'Probeer je er niks van aan te trekken.' En daarh eb ik helemaal niks aan. En mensen waarbij ik in de pauze staan had ik het half verteld, hun zien me als een persoon wat geen gevoelens uit, dat zeiden ze, ze zeiden dat ik sterk in mn schoenen sta, maar eerlijk: ik kan elk moment inzakken.

---

live the life you love

Abruzzi schreef:
Naar je mentor gaan heeft geen zin, ze gaan uiteindelijk toch wel door. Been there. done that. Zulke mensen waarover jij spreekt hebben mij kapot gemaakt. Je moet je sowieso niet laten kennen door je naar een andere klas te plaatsen of je ouders of dergelijke, ze vinden je toch wel, al is het na school of tijdens de pauzes. Ik weet dat dit vreselijk gaat klinken maar: probeer je je erover heen te zetten. Neem een iPod mee en hou die grotendeels in je oren, en alles wat ze tegen je zeggen? Schrijf precies het positieve tegenovergestelde overal waar je het kan bedenken. Agende, kamer, arm, kleding, kast, kluisje, laat je niet kennen door zulke lowlifes. Geloof me, zulke mensen zijn het niet waard om ook maar aandacht aan te besteden. Ookal verscheurd het je van binnen, probeer aan iets anders te denken, zoek steun bij muziek, verhalen hier op Q, of vind desnoods een pen/email vriend/vriendin :') Anyway, succes <3

Ik heb een echt goede vriendin via internet, en haar kan ik alles vertellen. Muziek luisteren in de klas is geen optie, aangezien iedereen dat doet en wij onze iPod moeten inleveren als we dat doen. En opschrijven is opzich best wel goed idee, alleen het is moeilijk om daar in te blijven geloven. Bedankt <3

---

live the life you love

Ahw,, veel sterkte
Misschien net als de andere zeggen, naar je ouders.
Goeie vriendin, vertrouwingspersoon etc.

Veel suc6

ik snp dat je je rot voelt maar het beste is voor jezelf opkomen

---

i have a busy life

Als ik jou was, zou ik het met iemand bespreken zoals je broer(tje)/zus(je, je ouders, je tante etc. Want alleen kun je het niet aan, Je moet je problemen ergens kwijt...
En wat betreft het mentor gedoe, je moet met je ouders naar hem/haar toegaan en alles uitleggen. Als ze het niet kunnen oplossen kun je misschien wel naar een andere school???
Noujah, In Ieder Geval: Sterkte!

---

Without You: No Love, No happiness, No Laughing..In Short: No Life!