Ik ban die allemaal zorgvuldig uit mijn geheugen
Hoewel, eentje van deze winter heb ik nog niet helemaal verwerkt: er lag ijs op de speelplaats en ik zie 3 meter verder tussen de mensen iemand die ik moet hebben. Ik zeg even vrij hard haar naam, ze kijkt niet op. Ik zeg nog eens haar naam en iedereen rond mij kijkt op, maar dat ene meisje niet. Ik haast me dus nogal geirriteerd naar haar toe, over het ijs, want op het ijsvrije paadje liepen de mensen te traag (ik moest mijn bus halen), en val voor de ogen van half mijn jaar op de grond. Toen keek ze wel om.
Home is now behind you. The world is ahead!