Houd me maar eens tegen! - Stamcafé

Weer een dag voorbij. Het begon zooo goed, de hele dag enkel 2 tegenslagen, die me écht beet hadden, maar voor de rest ging het goed!
De pauze was gewoon kei leuk, tijdens Nederlands hebben we foto's van elkaar gemaakt, een persoonje keek naar me om ^^

Naja, tot 3 minuten voor ik het gebouw verliet. Toen was ik helenmaal in een kuthumeur? Waardoor? Geen idee! Ik voelde me ineens genegeerd, boos en geergerd.
Naja, ik vind een plek om even tot rust te komen, nee ik vertel niet waar dan lachen jullie me dikwel uit ;x

Ik ga terug naar huis van die plek, zie ik daar 2 meisjes uit mijn ouwe klas. Meteen hun bek open trekken, en ene complimenteerde me nog geen 2 weken terug met mn rooie pluk, nu is dr vriendin er bij, moet ze stoer doen en kraakt ze me af!
Echt die walgelijke toon: 'Sevda, heb je nog nieuwe vriendjes gemaakt?' 'Hmm-hmm' 'Wát?' 'Ja-ha!' 'Hmm-hmm...'
Ik had echt zo iets van: "Houd me maar eens tegen!" Godnondeju! Dat heeft me weer even herinnert waarom ik wég wilde van die school!
Daarnaast heb ik zojuist lichte hoop opgegeven x´d

Wie heeft er nog meer van die dagen dat je continu van humeur veranderd?
En wie heeft er ook van die rare plekken waar je tot rust komt?

Ach zo vaak. Dat heb ik altijd al gehad
De enigste plek waar ik een beetje rust heb(na ja rust,het lijkt er op) is mijn kamer,als ik 's avonds in bed lig.

Hey you, don't tell me there's no hope at all. Together we stand, divided we fall

ik (denk dat ik) bps heb, dus die moodswings ken ik enrom goed en die kinders van de vorige school kan ik zelfs ook perfect begrijpen xd en ik kom tot rust in plekken dat me eigenlijk enorme angst inboezemt, zoals bossen waar ik helemaal alleen ben, kerkhoven, achterbuurten in gent, dat soort dingen. omdat ik weet dat de kans dat ik iemand tegenkom klein is en dus gewoon mijn moodswings kan tonen en weer laten zakken.

Maybe we should doubt our fears instead our dreams.

ik heb dat ook vaak, mijn plek is dan meestal tegen mijn deur aan. Of in mijn kast(cat)

'Burning up a sun, just to say goodbye.'

Een plek waar ik tot rust kom is mijn kamer. Of het platteland in de zomer

If the compass breaks then follow your heart and I hope it leads you right back into my arms.

Ik heb ook van die dagen (:
En aan de ene kant is de plek waar ik tot rust kan komen niet raar, aan de andere kant wel :'). Maar ik zet hem hier niet neer.. ;x

Never look back, don't doubt tomorrow.

Ik krijg woedeaanvallen en daarna word ik hyper.

We love because he loved us first - John 4:19

Ja ik heb ook van die dagen, het ene moment ben je dan kei vrolijk en andere moment zie je het gewoon even niet meer zitten. Mijn plek waar ik tot rust kom ... uhm in bad

A kiss is the beginning of cannibalism - Georges Bataille

Ja, ik. Ik heb weleens dat ik gewoon heel vrolijk ben en dan hoef er maar iets kleins te gebeuren en mijn hele humeur slaat om. Echt scheisse.

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

nerveus schreef:
Een plek waar ik tot rust kom is mijn kamer. Of het platteland in de zomer

If you have the courage to love, you have the courage to suffer.

Als ik even tot rust moet komen ga ik graag naar de Maas (ja ik woon op loopafstand van de Maas)
Die geluiden van het water maakt me rustig.
Nu staat die heel hoog en zijn er continu mensen -_-

ik snap waar je doorheen gaat. Maar zo'n achterbakse mensen weten niet beter dan anderen te imponeren met hun afbrekende woorden. Niet naar luisteren.

& ja ik heb ook enorm 'omslaand' karakter. het ene moment kan ik enorm opgewekt zijn & het volgende bijt ik je neus er zowat af. niets aan te doen & mensen leren daar wel mee omgaan, dus maak je geen zorgen (:

It's not because I choose to avoid people, that I'm anti-social.