• Ik wil stoppen met paardrijden. Omdat ik het niet leuk meer vind, en omdat ik erg druk ben met school. Maar het voelt zo vreemd te zeggen; ik wil stoppen. Ik doe het al ruim 10 jaar en het is dus een deel van me geworden. Het is echt raar hoe ik me daarbij voel. Een ander probleem; mijn vader. Mijn moeder vindt het niet erg dat ik zou stoppen. Maar mijn vader zal het een complete wereldramp vinden. Hij vindt het leuk om zich ermee te bemoeien en achterlijke grapjes te maken met mijn lesgenotes. Maar ik durf dus niet te stoppen vanwege me gevoel en me vader. Het vaderprobleem kan ik oplossen met behulp van mijn moeder. Maar wat doe ik met dat rare onderbuik gevoel van me?


    Best way not to get your heart broken, is to pretend you don't have one.

    Ga door tot je er echt zeker van bent of minder er mee en ga nog 1 of 2 keer per maand rijden, ofzo. Als je het mist stop je niet anders wel.


    Be here, be alive, and be the means to a worthwhile end. Head down, chin up, eyes on the horizon. Don’t blow it.

    Ik denk dat dat gevoel in je onderbuik komt omdat je zo twijfelt. En omdat het inderdaad een deel van je is. Wees er dus gewoon zeker van dat je wilt stoppen voor je het tegen je vader zegt. En,,als je het gaat missen kan je altijd opnieuw beginnen :')


    I know there's a way so I promise: 'I'm gonna clean up the mess I made'

    Dat had ik ook.
    Ik heb vijf jaar judo gedaan, maar ik vond het totaal niet leuk, ik deed het gewoon.
    Ik had hetzelfde probleem, als je iets al zo lang doet kan je nogal moeilijk laten vallen.
    Op de moment dat dat echt tot me door drong kreeg ik ook dat gevoel in mijn buik.
    Ik weet niet, hoe raar het ook voelt, zet het gewoon van je af.
    Je vindt het niet leuk om te doen, concentreer je daarop.
    Dat gevoel zal dan ook wel weg gaan.


    effort never betrays you

    reyon schreef:
    Ik denk dat dat gevoel in je onderbuik komt omdat je zo twijfelt. En omdat het inderdaad een deel van je is. Wees er dus gewoon zeker van dat je wilt stoppen voor je het tegen je vader zegt. En,,als je het gaat missen kan je altijd opnieuw beginnen :')


    Dat is juist het probleem, bij de meeste manege's is er een lange wachtlijst. Vaak van wel 6 maanden.


    Best way not to get your heart broken, is to pretend you don't have one.

    Wat ATL zegt (:


    Life begins at the end of your comfort zone

    Jha, ik zit zelf ook op paardrijden maar zelf zou ik nooooit willen stoppen xD
    maar idd

    ATL schreef:
    Ga door tot je er echt zeker van bent of minder er mee en ga nog 1 of 2 keer per maand rijden, ofzo. Als je het mist stop je niet anders wel.


    Just because something isn't happening for you right now, doesn't mean that it will never happen.