Ik wil stoppen met paardrijden. Omdat ik het niet leuk meer vind, en omdat ik erg druk ben met school. Maar het voelt zo vreemd te zeggen; ik wil stoppen. Ik doe het al ruim 10 jaar en het is dus een deel van me geworden. Het is echt raar hoe ik me daarbij voel. Een ander probleem; mijn vader. Mijn moeder vindt het niet erg dat ik zou stoppen. Maar mijn vader zal het een complete wereldramp vinden. Hij vindt het leuk om zich ermee te bemoeien en achterlijke grapjes te maken met mijn lesgenotes. Maar ik durf dus niet te stoppen vanwege me gevoel en me vader. Het vaderprobleem kan ik oplossen met behulp van mijn moeder. Maar wat doe ik met dat rare onderbuik gevoel van me?
Best way not to get your heart broken, is to pretend you don't have one.