Kennen jullie dat? Dat je een fase in je leven hebt dat niks of niemand je nog kan interesseren behalve jezelf? Nou, in zo'n fase zit ik nu (wees niet bang, ik kom erover heen) Maar dat begrijpt mijn moeder dus niet. Ze begrijpt niet dat ik over het leven aan het nadenken ben en dat ik een lange tijd alleen wil zijn en tot mezelf wil komen. Dat begrijpt ze niet. Ze heeft tegen me gezegt dat ze me raar vind en dat ik gek en deperessief wordt. Dat ze me niet meer herkent. Maar dat komt omdat ik het op dit moment gewoon wat moeilijk heb (daar wil ik niet over praten) En niemand, behalve ik zelf me begrijpt. Kennen jullie dat? Of ben ik nu gewoon vreemd aan het doen?
If the compass breaks then follow your heart and I hope it leads you right back into my arms.