Net als Pixieblack lucht ik nu ook me hart over mijn familie 
Ik zal maar beginnen bij de moeder van me vader.. Toen ik 6 jaar was had ik een lampje voor haar verjaardag gemaakt.. Dus ik kwam bij haar op bezoek gaf het lampje zegt ze ervolgens. "neem maar weer mee naar huis, ik heb geen plek hier voor dat lampje." dus ik moest natuurlijk huilen:$ want ik had heel erg me best erop gedaan. Dus mijn moeder heeft hem in een la neergelegd en we zijn gelijk weg gegaan. Vorig jaar lag ze op sterven dus wij naar het ziekenhuis.. Daar kwamen ook al me ooms en tantes heen. vervolgens overlijd ze op de verjaardag van me vader. En ik, me vader en me moeder hadden al niet zo'n goede band met de familie van me vader. Zegt me oom vervolgens. "dat is god zijn straf." we schrokken ons rot en gingen weer gelijk weg. We waren wel zo beleefd om op de begrafenis te komen. Ik moest eerlijk gezegt helemaal niet huilen. Totdat er zo'n preek van me nicht kwam. "Ze stond alijd voor iedereen klaar." Niet voor mij en me ouders dus.. We hebben na het overlijden van me oma ook nog een paar ruzie's gehad. We hebben vanaf toen ook een "familiedag" waarbij we dus met de familie ergens heen gaan. Nou kregen we een mailtje met de datum daarvoor "5 september" stond er.. Mijn verjaardag... Dus mijn zus stuurde een mailtje dat ik dan jarig ben.. Ze zijn nu wel zo aardig geweest om hem te verplaatsen naar 4 September.. En wat echt irritant is dat de moeder van me moeder mij altijd vergelijkt met me nichtje.. Terwijl we totaal anders zijn...
Dit sloeg miss nergens op maar toch heb ik me hart gelucht 
My heart is yours and so am I