Oké, ik heb dus een nieuw idee voor een verhaal, het is met onbekende mensen en een soort van 'verhoor' waar je, je in bevindt.
Still I'll never understandwhy you hang aroundI see what's going down.Cover-up with make-up in the mirrorTell yourself it's never gonna happen againYou cry alone and then he swearshe loves you.
“Altijd luisterde ik naar anderen hun verhaal, nooit kon ik dat van mij eens kwijt. Ik deed wel aanstalten om iemand mijn verhaal te vertellen maar al snel werd ik onderbroken omdat die andere persoon iets kwijt moest. Maar nu ben ik bereid mijn verhaal te vertellen, ondanks het misschien al wel te laat zou kunnen zijn.
Het begon allemaal op een zonnige dag, ik liep door de straten van New York opzoek naar een krantenwinkeltje. Ik verbleef bij een gastgezin ginds. Nou ja, ik heb wel een uur lopen zoeken naar dat ku- vervelende winkeltje. Ik was dus dolblij toen ik het had gevonden en liep naar binnen. Ik zocht naar een tijdschrift dat leesbaar was voor mij, mijn Engels was niet perfect, dus ik hoopte op een tijdschrift in een ‘makkelijkere’ taal. Nee, dat vond ik niet dus kocht ik maar gewoon de krant, wat van me verwacht werd. Ik grabbelde in mijn broekzak en haalde daar enkele muntjes uit die ik over de toonbank liet rollen. De man erachter moest moeite doen ze te pakken zodat ze niet op de grond zouden kletteren. De dumbass. Maar ik had tenminste de krant. Toen moest ik nog opzoek naar het huis waar ik verbleef en,” Abrupt onderbreek je me. “Ja, juffrouw dat moeten we niet weten, we willen weten wat je de aanleg gaf tot,” “Ja, ja, dat komt, ik was nog niet klaar -“
Face down.
Alvast dankje voor de moeite en het reageren.
[ bericht aangepast op 10 juli 2010 - 19:30 ]
"You move me, Kurt." ~ Blaine Anderson
