Ik kreeg daarnet een telefoontje van school, dat ik een B-attest heb. Ik mag dus niet over. Ik moet of zakken, of mijn jaar overdoen in mijnzelfde richting. Ik moet dat tweede doen. Dat maakt me niet zoveel, het is alleen; Mijn beste vriendinnen -A. en E.- zitten bij me in de klas, en zij zijn ook één voor één gebuisd, niet geslaagd. A. moet zakken én naar Aalst naar school nu, haar ben ik dus al kwijt. Rond E. is er nog discussie. Waarschijnlijk moet zij hetzelfde doen als A. Maar, héél héél misschien mag ze blijven op mijn school en dan ook haar jaar overdoen, bij mij in de klas dan. Die kans is wel héél klein. Maar dit jaar was écht een verschrikkelijk jaar qua personen. Die twee waren de enige die ik vertrouwde omdat de anderen zich allemaal héél verschrikkelijk tegen me gedroegen en mijn leven écht ziek maakten. En ja raad maar, diegene die dat veroorzaakten blijven ook weer zitten, dus ik moet nog een jaar met hun doen. Ik ben echt godsebang nu dat ik weer zo'n jaar tegemoet ga, maar dan erger ofzo.. A. en E. waren diegene die ervoor zorgden dat ik nét niet men hoofd verloor. Morgen moeten we allemaal gezamelijk naar school om ons rapport, en ik weet nu al, dat we alle drie ons ogen eruit zullen huilen. Ik ben écht bang nu.. ;s
Respect als je dit hebt gelezen.
[ bericht aangepast op 29 juni 2010 - 20:40 ]
Life begins at the end of your comfort zone