De band tussen mij en mijn broer is nu niet echt heel erg speciaal en ik wilde dit weekend graag met hem naar Parkpop zodat we eindelijk weer een keer iets deden. We zijn gewoon heel erg uit elkaar gegroeid en hij lijkt ontzettend veel op mijn moeder en mijn moeder en ik is olie op vuur, dus dan kun je ook wel indenken dat het met mij en mijn broer lang niet altijd goed gaat.
Maar dus, ik stelde het voor. En het eerste wat hij zei was ‘Nee, dan zou ik voor jou mee gaan..’ Ik weet dat het heel stom en zielig is, maar ik voelde me zo ontzettend gekwetst. Ik zei ‘Nou, meegaan voor mij.. daar zou je niet dood aan gaan, we kunnen toch wat leuks doen samen.’ Nena komt op Parkpop en dat zal dus heel speciaal voor mij worden en daar wilde ik hem in betrekken. Want, voor de mensen die me inmiddels kennen, is naar een concert van Nena gaan niet zomaar een beetje muziek luisteren. Maar hij snapte dus niet dat ik wat teleurgesteld was waardoor hij boos op me werd en me zei dat ik me niet aan moest stellen. –Mijn broer is trouwens 22 en ik 19-
En, sinds mijn vader is overleden is ons gezin helemaal uit elkaar gevallen en deden mijn zus en ik heel hard ons best om het bij elkaar te houden, maar nu wij uit huis zijn word het helemaal erg. Laatst waren er weer dingen voorgevallen en ik had me nu voorgenomen dat ik nog een keer wilde proberen, om het te beteren.. En ik had echt goede moed en hoop en ik dacht echt dat het heel leuk zou worden en ik zag al helemaal voor me hoe we helemaal aan het chillen waren met kennissen van me en alles..
.. en dan komt het best wel hard aan als hij dan ook nog zegt. ‘Nouja, dan maakt het toch niet uit als het maar een uurtje optreden was, dan mis je niks.’ Hij weet verdomme dat Nena belangrijk voor me is en het ging me niet eens om Nena, het ging me erom dat hij met me mee zou gaan. En omdat hij niet wilt, omdat ‘hij dan zou mee gaan voor mij’ dat vind ik zo aso?.. Ik bedoel Hallo? Ik ben zijn kleine zusje, zijn familie. Die gaan toch samen dingen doen enzo? Ik zou alles voor hem doen en alles voor hem over hebben.. Ik snap dat veel mensen nu misschien zoiets hebben van ‘ach dat heb ik ook met mijn broer/zus’ Maar als je ouder word veranderd die band, je gaat anders met elkaar om en al helemaal na wat ik met mijn broer en zus meegemaakt heb..
Maar ik heb besloten dat ik nu ook klaar met hem ben. We zitten niet meer op een hoogte en ik heb niet eens meer het gevoel alsof we familie zijn. We hebben niets meer gemeen, we lijken niet op elkaar, we zijn niet op elkaar afgestemd, hij kan helemaal niet op me invullen of weet ik wat dan ook.
Okey, dit topic gaat ineens heel ergens anders heen en word veel langer dan eigenlijk mijn bedoel was.. Maar waar het eigenlijk op neer komt.. Ik denk dat ik hem na vandaag niet meer hoef te zien. Mensen die mij energie kosten en me enkel pijn doen terwijl ik er niet een klein beetje liefde voor terug krijg, die zijn me gewoon niet meer waard. Ik heb echt heel hard zitten huilen daarnet, omdat het besef dat ik gewoon geen familie meer heb buiten mijn zus om toch wel heel pijn doet. Maar dat is gewoon beter zo. En ik voel me nu al weer een heel stuk opgeluchter nu ik dit allemaal opgeschreven heb en alles. Ik ben er gewoon echt klaar mee nu.
En dankjewel voor iedereen die dit serieus gaat lezen/ heeft gelezen.
Wie du mir, so ich dir.
. Je hebt ook wel gelijk in veel dingen.
