Ja, serieus. ._.
Ongeveer twee maanden geleden is er een boekje uitgekomen met twee van mijn verhalen in. Het boekje is een verhalenbundel van alle winnende verhalen uit 2009 van een bepaalde schrijfwedstrijd. Toen ik het boekje eindelijk thuis aankreeg, wilden m'n vriendinnen op school het boekje zien, dus nam ik het mee naar school. Tijdens een les Engels liet ik het dan zien, omdat we dan toch geen hol doen. Natuurlijk had die leerkracht het door en wilde hij het ook lezen. Op het einde van de les vroeg hij of hij die verhalen in het jaarboek van onze school mocht zetten. Ik zei ja, want wat had ik te verliezen?
Maargoed, gisteren kwam die leerkracht Engels ineens naar me toe stormen, omdat hij me wat moest vragen. Vanmiddag moest ik daarvoor dan naar hem toe gaan.
Vraagt hij me of ik volgend jaar de schoolkrant wil leiden en de hoofdartikels ervan wil schrijven.
Leuk dat ik gevraagd wordt, dat wel. Maar ik heb echt absoluut NIETS met die krant. Het boeit me niet, die stomme snobschool kan m'n rug op en ik heb nu al te weinig tijd voor m'n huiswerk. Dus daar stond ik dan, met die leerkracht voor me. En hij verwacht dus écht dat ik ga toezeggen, maar eh? Nee bedankt?
._____.