• Ik had een tijdje geleden een topic geopend over Eva*. Eva zit in een kliniek voor mensen met een depressie/eetstoornis. Zij heeft het dus allebei. Daar gaat het nu niet helemaal om, het gaat om iets anders.

    Ze is –zover dat kan- verslaafd aan joints geworden. Ze heeft daar van iemand een keer een joint gehad en toen vond ze het niets. Nu is ze iedere dag aan het blowen, ongeveer twee joints per dag. Ik ben er vandaag achter gekomen, ze belde me heel erg stoned op en vertelde het. Volgens mij wilde ze het niet vertellen en zou ze dat ook niet gedaan hebben als ze helemaal clean was.
    Door haar medicijnen wordt het ook nog verergerd, dat effect van die joint.

    Ik voel me nu zo ontzettend kut en ik loop de hele tijd te janken. Mijn ouders weten het, maar gaan niet doorbellen naar haar ouders omdat ik dat niet wil. Ze had het mij in vertrouwen verteld en ik mocht het aan niemand door vertellen, maar ik kan dit gewoon allemaal niet aan. Ik ben ook maar een mens en ik kan ook niet alles op mijn schouders dragen. Ik kan af en toe ook er helemaal doorheen zitten en geen problemen meer aan kunnen.
    Het lijkt gewoon af en toe alsof ik nooit uit de problemen, alsof ik nooit gelukkig kan zijn. Iedere keer als ik denk dat ik alles heb, tenminste bijna alles, dan gaat alles weer kapot. Ik haat dit gewoon, dit hele kutleven kan barsten wat mij betreft.

    * Naam vervangen i.v.m. privacy

    [ bericht aangepast op 28 april 2010 - 23:00 ]


    Je bent zowel de weg als degene die hem bewandelt.

    Als je een vriendin van haar bent, zeg je dit gewoon tegen haar ouders. Dan ís ze boos op je, omdat je het doorverteld. Maar dan red je haar wel. Soms moet je keuzes maken, altijd haar lieve vriendin blijven, en hierbij gewoon alles accepteren. Of ruzie, maar wel ervoor gezorgd dat het uiteindelijk beter met haar zal gaan.

    Sterkte, in elk geval.


    Save me with your love tonight.

    Lau, wat enorm klote voor je! Ik snap wel dat je het niet wilt vertellen aan haar ouders, maar ik denk echt dat dat het beste is. Soms moet je wel, en ik denk dat dit zo'n geval is. Heeeeeel veel sterkte en als er iets is mag je altijd smsen/bellen. <333


    'I would rather fight with you, than make love to anyone else.'

    Ik wil het zeggen, maar het voelt verkeerd. Als verraad. Ik weet het echt niet meer, het liefst zou ik met haar willen ruilen.


    Je bent zowel de weg als degene die hem bewandelt.

    Utopia schreef:
    Als je een vriendin van haar bent, zeg je dit gewoon tegen haar ouders. Dan ís ze boos op je, omdat je het doorverteld. Maar dan red je haar wel. Soms moet je keuzes maken, altijd haar lieve vriendin blijven, en hierbij gewoon alles accepteren. Of ruzie, maar wel ervoor gezorgd dat het uiteindelijk beter met haar zal gaan.

    Sterkte, in elk geval.
    Ik sluit mij hierbij aan. Ik red liever het leven van mijn vriendin, dan maar ruzie, dan dat ik lief ben en maar toekijk hoe zij zichzelf de dood in gooit.


    Life is hard and then we die

    Je moet proberen die vriendin duidelijk te maken dat ze echt verkeerd bezig is. Maar ik zou het niet zeggen, nuja als het niet anders kan wel. Maar dan zal ze jou waarschijnlijk niet meer vertrouwen en zal je haar helemaal niet meer kunnen helpen denk ik.


    Poor and content is rich, and rich enough

    Ik denk dat je het tegen haar ouders moet zeggen. Eerst zal ze waarschijnlijk boos zijn, maar later zal ze je dankbaar zijn. Voor mij is het nu natuurlijk makkelijk gezegt. Maar ik denk echt dat je haar het beste helpt door het tegen haar ouders te zeggen.

    Heel veel sterkte!

    [ bericht aangepast op 29 april 2010 - 17:30 ]


    Best way not to get your heart broken, is to pretend you don't have one.