Oude story opnieuw geactiveerd, na het wat aangepast te hebben.
Klik voor het verhaal
Een grote, witte, lege gang.
Witte deuren aan elke zijde van deze gang.
Een doel, opzoek naar dat ene kamertje.
Dat ene kamertje waar zij zou liggen.
Al die tijd, bang voor de realiteit.
Wetend dat het wezentje, in haar buik, gecreëerd is door mij.
Weggerend van haar, haar in de steek gelaten,
puur omdat ik bang was om te falen.
Te falen als vriendje, als liefde, als vader.
Bang om haar leven nog meer te verpesten.
De dag dat ik het hoorde,
ik schreeuwde "Ik walg van je!".
Maar eigenlijk walgde ik van mezelf.
Voor mijn gevoel had ik nog nooit zo hard gefaald.
En nee, hij is niet zo standaard als het lijkt 
[ bericht aangepast op 8 maart 2010 - 19:48 ]
Life is hard and then we die
