Ik begin aan een verhaal over Damon Salvatore.
verhaal
Hij zei vaarwel tegen me, gedag, en vaarwel. Je komt niet meer terug. Gierende tranen rollen langs mijn wang, langs mijn hals, op de grond. Ik hield voor het laatst je hand vast en je zei gedag. Het kon niet langer zo in Mystic Falls. Hij kon zich zelf niet meer beheersen in mijn buurt. Hij had zin in mijn bloed, en hij mag het hebben. Mijn hart gaat nooit meer het zelfde voelen voor wat ik voor hem voelde. Vaarwel, mijn liefste, het gaat je goed. Met een windvlaag was hij verdwenen, en een stortbui van regen viel uit de hemel. Het kon me niet meer schelen, het leven kon me niks meer schelen. Ik zal altijd van je blijven houden, mijn liefste.
Is het te overdreven, of niet?
Hij wordt btw best zielig in het begin.
“She was another broken doll dreaming of a boy with glue.” - Atticus