Het getik van mijn hakken klinken door de straat. De regen spat op de grond en op mijn hoofd. Ik zet mijn capuchon op en loop langzame hand verder de straat in. Het is donker, en de gordijnen gaan dicht, of zijn dicht. Donker, de tijd, het moment dat ik begin, dat ik besta en tot leven kom. Ik gooi mijn sigaret op de grond en lik aan mijn lippen. De tijd is gekomen, de tijd, van de dood, voor iemand. Over 5 minuten, zal een heel gezin, met 3 kinderen en een vrouw verdrinken in hun tranen. Ik pak mijn pistool tussen mijn topje vandaan en laad het geweer. Ik hou het in mijn hand en richt op een voorbij rennende kat. Ik ga staan, en kijk achterom. Niemand, alles is leeg. Ik loop een steegje links in, en loop een noodtrap op. Alles gaat, altijd, als dit moment er is, in slowmotion. Ik kom bij een deur, open het zachtjes, en loop naar binnen. Druppels van mijn capuchon vallen op het tapijt, in de gang. 34, 35, 36... lees ik op de nummerbordjes van de deuren. Ik hou mijn geweer omhoog, en klop aan bij nummer 41. Ik doe mijn monddoekje om, zodat alleen nog maar mijn ogen zichtbaar zijn van mijn gezicht. De deur gaat langzaam open. Geoffery Parker, 37 jaar, vader van 3 kinderen en man van Linda Parker, 1972 - 2009. 'Game Over, Geoffery.' fluister ik, en haal de trekker over. Een gat ontstaat tussen zijn wenkbrauwen en rood water loopt eruit. Voordat ik zijn vrouw het bed uit hoor rennen, ben ik het gebouw al uitgelopen, richting mijn huis, richting mijn kindjes..
Brandy, op het eerste gezicht, een huisvrouw en moeder van 2 prachtige kinderen, Jake en Billy. Maar schijn bedriegt. Brandy is een proffesioneel huurmoordenaares en vertrouwelijk contact van dealers en maffia. Niemand, haar man en haar kinderen, niemand, weet hier van. Of.. denkt ze dat?
-- over paar dagen het 1ste deel online,
ik ben overal te zien, maar nergens verkrijgbaar!