Ik voel me edus áltijd bekeken, echt niet normaal. het is zo erg dat ik s'avonds echt bijna niet naar buiten durf, en ik vind mezelf focking paranoïde, maar het is toch zo. van het kleinste geluidje schrik ik en ik voel overal waar ik ben ogen in mijn rug. dus ik ben gewoon gestoord want ik weet ook dat ernooit iemand is, maar toch ben ik bang en controleer ik of er niemand is :x
We can only learn to love by loving.