Demure schreef:
(...)
Dat is dan weer zo jammer bij mij. Als ik spontaan zou bellen; 'Hé, kan ik naar je toekomen?' Hebben de meesten allemaal training, doen al wat, hebben veel hsuiwerk en ga zo maar door. Ook al vind ik het niet erg om gewoon in mn bed een goed boek te lezen.
Ik lees in bed ook altijd boeken. Anders ga ik piekeren in bed over van alles en nog wat. Dan kan je dus nooit slapen, want op een gegeven moment zit je jezelf wijs te maken dat je bijna werd aangevallen door een man met een neus op zijn voorhoofd.
Nee, dat is overdreven.
Maar je snapt wat ik bedoel.
Je bent zowel de weg als degene die hem bewandelt.