Dan nog als je me nu zielig vindt, i don't care! - Stamcafé

Kijk, ik en mijn zus hebben al sinds mensengeheugenis (al 8 jaar) de grote kamer, mijn broer het kleine kamertje. Soms als mijn sietfbroer er is, slaapt hij ook in het kleine kamertje. Maar hij was er altijd maar een paar dagen. En ik ben bijna 16 dus ik verdien gwn een grote kamer. Nou, mijn stiefbroer woont sinds kort bij ons en mijn mam vond er niets beter op dan om van kamer te wisselen.

1. Ben ik mijn superduperkoele bed kwijt, de ruimte, blabla
2. Ik heb in die kamer zoveel meegemaakt, mijn eerste kus, mijn eerste liefdesverdriet, mijn eerste keer echt huilen, mijn eerste keer logeerpartijtje, er volgden er nog een hele hoop maarja. Heel die kamer zit vol herinneringen. En mijn moeder lijkt dat niet te snappen.

Deze ochtend zijn ze begonnen met alles af te breken, mijn bed mijn kast blabla en zitten ze de nieuwe meubels van mijn broers erin te doen. Ik heb zeker een uur gehuild vannacht alleen in mijn kamer (mijn zusje is er niet)

Wou ik even zeggen, en als je me nu zielig vindt, dan is dat maar zo. -,-'

Don't walk away and leave without a reason.

Ik snap je en ik vind het vet erg voor je

Only losers can act the way you do

ö en waarom moet jou stiefbroer en je broer die kamer krijgen?

Don't let 'em say you ain't beautiful.

Dat is echt zo lullig.

Be here, be alive, and be the means to a worthwhile end. Head down, chin up, eyes on the horizon. Don’t blow it.

Ik vond het echt verschrikkelijk toen ik m'n liefdevolle huisje -vol met herinneringen [;- te verlaten ook ik zat uren te wenen. Probeer rustig met je broer te praten en dan vervolgens met je ouders / moeder. Vertel in dat gesprek wat je zo speciaal aan die kamer vind. Som ook een paar herinneringen op zoals je in je bericht schrijft. Vooral kalm blijven ook al zeggen ze iets kwetsend / negatief en probeer voor al niet woedend te klinken of agressief, maar blijf emotioneel -werkt meestal [;- en rustig.

Good luck

[ bericht aangepast op 9 aug 2009 - 16:29 ]

I found myself in Wonderland.

CherryLoser schreef:
Ik snap je en ik vind het vet erg voor je

Sorry, maar dat is vet gemeen, vooral tegenover jou. Je stiefbroertje woont er net en krijgt gelijk de grootste ruimte?
Not fair, dude.

-

mijn stiefbroer is 16, supergroot enzo
mijn mam geeft als reden dat je zo'n 2 'kleppers' toch niet in zo'n klein ding kan steken
maar mij dus wel ;l

Don't walk away and leave without a reason.

Ik zou weglopen. Klinkt heel traumatisch, maar ik zou het ZO niet pikken.

Life is hard and then we die

Dat is freaking oneerlijk. oô

Waarom hebben zij meer recht op die kamer? Dat is echt fxcking oneerlijk! Ö

You're a star in heaven.

Esmaye schreef:
Sorry, maar dat is vet gemeen, vooral tegenover jou. Je stiefbroertje woont er net en krijgt gelijk de grootste ruimte?
Not fair, dude.

Alcohol is for people who can afford to lose some braincells

Zo erg voor je. Eens met je ouders praten kan misschien helpen.

Everyone smiles in the same language.

Jeezes dude , echt niet cool.
Ik zou zoo Freaken!
No way , dat ik even míjn kamer aan iemand anders moet afgeven.

Ik proefde meer dan eens verlangen

Jezus heey
jij was er toch het eerst
ik zou dat niet pikken
maar ik ben echt heel opvliegend, dus ik zou weaarsgijnlijk iedereen de huid vol schelden en dan mezelf daar op sluiten, of weglopen

We can only learn to love by loving.

Dat slaat eigenlijk nergens op...
Je broers zijn met zijn tweeën en jij en je zus zijn met zijn tweeën, dan kunnen jullie toch net zo goed in die kamer blijven?

If I die young, send me away with the words of a lovesong.