Deze gedichtje had ik een jaar geleden geschreven omdat ik in een moeilijk periode zat maar nu ben ik er gelukkig eruit geraakt...
Leven met geluk
werd door iemand één voor één uitgerukt
mijn leven valt stilaan uit elkaar
niks is aanneembaar
omdat alles een leugen is
ik kan niemand meer vertrouwen
ook niet van iemand houden
mijn leven is verknald
ik wil zo niet meer verder leven
maar zo is het leven eenmaal
veel mensen leven in blijheid
maar niet iedereen in vrijheid
ik ben geen van beiden
niemand moet zo lijden
in verdriet of angst
niemand kan me bevrijden
zodat ik in vrijheid kan leven
of door de blauwe lucht zweven
niemand kan het me geven
ik blijf eenzaam achter in de
schaduw te wachten op een oplossing
om mij te verlossen van mijn problemen
Tot die tijd zit ik in het donker
helemaal alleen
zonder lichtje
en dit was mijn gedichtje..
FireFlies Above My Head
