Hij is lang, dus als je geen zin hebt om het te lezen, houd je mond en ga terug naar Actieve topics 
Het gaat over het gemis van je liefde / liefdesverdriet.
Het masker voor m'n gezicht lijkt steeds meer te vervagen, mensen lijken opeens wel door te hebben hoe ik me voel. Ze hebben het door, ze hebben door dat ik niet meer vrolijk ben, dat ik me afsluit van iedereen, en dat ik nergens meer zin in heb.
Alles laat ik vallen, m'n school, m'n vrienden, de rest van mijn sociale leven. Ik "sluit me op" in mezelf, hopend dat het goed komt. Hopend dat op een dag je me weer in je armen kunt nemen, hopend dat je kunt zeggen: "Ik hou van je" zonder van een ander te houden.
Het is zo moeilijk je te moeten negeren van mezelf, alleen maar zodat ik je misschien wel vergeten kan, en misschien wel mijn gevoel voor jou kwijt raak. Het is zo moeilijk om naar mezelf te luisteren, het is zo tegenstrijdig.
90% van m'n lichaam wil jou, maar de andere 10% wil dat ik gelukkig ben. 90% van m'n lichaam zegt: "Wacht op hem, hij komt terug!" 10% van m'n lichaam zegt: "Vergeet hem, sluit hem op in een klein kamertje van je hersencellen en ga verder met leven"
Ik zou eigenlijk naar die 10% moeten luisteren, ik verpest m'n vriendschappen, m'n toekomst, m'n hele leven. Maar die 90% is zo overheersend, je bent als drugs, en afkicken van jou is ontzettend moeilijk.
Was er maar een afkickkliniek, een afkickkliniek voor liefde. Ik weet zeker dat het kliniek vol zou zitten met mensen zoals ik. Vooral je eerste liefde, degene die jou voor het eerst zo liet voelen, juist diegene is zo moeilijk te vergeten.
Ik weet niet wat ik moet, ik ben hopeloos, ik voel me opgesloten en ik kan er niet uit, ik verdrink in een zee van droevige en romantische liederen. Liederen die ik ooit zong met jou, in de taal van de liefde.
Wist ik nou maar zeker dat ik je terug kon krijgen, dan zou mijn leven er heel anders uitzien, dan zou ik kunnen genieten van alles wat zich afspeelt, en zou ik niet steeds hoeven huilen op momenten dat ik niets doe.
Kon ik haar maar verwijderen, verwijderen uit jouw harde schijf, verwijderen uit jouw hart, verwijderen uit jouw gedachte, kon ik het nou maar opvullen met mij, dan was ik de firewall en had ik het virus verwijderd.
Maar dit is de realiteit, en hier moet ik in zien te leven, ik leef mijn eigen drama-serie, ik schrijf zelf het script. En hoe ik het ga oplossen zonder mezelf iets aan te doen? Ik denk dat zelfs Joop van de Ende hier niets op weet te verzinnen.
Was ik maar nooit hieraan begonnen..
Life is hard and then we die