• Hello mensen ^^
    Om te beginnen; ik ben DarkPassion, dan weten jullie meteen allemaal mn nieuwe inlognaam.
    Ik heb zojuist een nieuwe Stand Alone online gezet. Ik zal er niet teveel over zeggen, maar ik ga wel even een voorproefje geven;
    De klokken in het dorp luiden, de mensen springen en zingen. Ze gooien met tulpen en in ieder huis hangt de Nederlandse vlag uit. “Leve de koningin!” “Leve Nederland!” De alcohol vloeit rijkelijk, het Wilhelmus galmt door de dorpsstraten. Opluchting en geluk sieren de gezichten van de dorpsbewoners. En zij?

    Zullen jullie weer zo lief willen zijn om hem te lezen en dit keer even goed na te denken over een reactie? Even stil willen staan bij wat er gebeurt is?
    De link;
    http://www.quizlet.nl/quiz/273282/de-zon-der-eeuwigheid/

    NouszKITTEN zei op 25 jan 2009 - 20:23:
    Dat is zo ontroerend, prachtig en met zoveel gevoel geschreven. Elke zin die door jou gedachten gaat en dan door je vingers heen vloeit. Ze laten me betoveren. De gruwel die vooraf ging, maar dat nu eindelijk alles toch goed komt. Maakt het net een sprookje. Maar het is echt. Mensen hebben wat jij hebt omschreven echt meegemaakt.
    Duizenden mensen zijn gestorven, gemarteld en gekweld. Men zag het licht niet meer. Alleen de donkere tijden. De hoop was verwelkt. Bij sommigen was de hoop compleet weggevaagd. Maar uiteindelijk kwam toch die dag. De dag dat alles anders werd. Dat ze bevrijd werden uit hun kooien, uit hun kwellingen, uit hun waanzin. Op die dag zijn er vele mensen met treinen terug naar huis gekeerd. Maar ook velen werden verscheurd door hun pijn. De hoop dat hun geliefde het daar had overleefd. Maar uiteindelijk nooit meer terug kwam.

    Mariko al ik en ik jou persoonlijk niet. Ik wil je echt complimenteren met wat je hier op papier hebt gezet.


    Alvast bedankt.
    Abby Rose.


    Bored.

    Hij is prachtig.

    Hij is prachtig.

    Thanks ^^


    Bored.

    Hij is echt mooi =]

    NouszKITTEN zei op 25 jan 2009 - 20:23:
    Dat is zo ontroerend, prachtig en met zoveel gevoel geschreven. Elke zin die door jou gedachten gaat en dan door je vingers heen vloeit. Ze laten me betoveren. De gruwel die vooraf ging, maar dat nu eindelijk alles toch goed komt. Maakt het net een sprookje. Maar het is echt. Mensen hebben wat jij hebt omschreven echt meegemaakt.
    Duizenden mensen zijn gestorven, gemarteld en gekweld. Men zag het licht niet meer. Alleen de donkere tijden. De hoop was verwelkt. Bij sommigen was de hoop compleet weggevaagd. Maar uiteindelijk kwam toch die dag. De dag dat alles anders werd. Dat ze bevrijd werden uit hun kooien, uit hun kwellingen, uit hun waanzin. Op die dag zijn er vele mensen met treinen terug naar huis gekeerd. Maar ook velen werden verscheurd door hun pijn. De hoop dat hun geliefde het daar had overleefd. Maar uiteindelijk nooit meer terug kwam.

    Mariko al ik en ik jou persoonlijk niet. Ik wil je echt complimenteren met wat je hier op papier hebt gezet.


    Bored.

    Beautiful (: