Wat ging er mis.. - Stamcafé

Hebben jullie ook zo'n punt in je leven gehad dat het totaal mis ging? Dat je het écht even niet zag zitten.

Op mijn vierde scheidden mijn ouders. Op mijn zesde liet ik mijn school met al mijn vriendinnen in België achter om in Nederland een nieuw leven te starten.
Nooit heb ik problemen gehad. Tot mijn zesde niet. Toen ik in Nederland kwam ben ik gepest. Van groep 4 tot het tweede van het middelbaar.

Willen jullie ook een keer één moment van je leven overdoen? Zoja, welk moment zouden jullie over willen doen?

Ik het moment dat ik naar mijn school keek, mijn oude school, en dacht: "dat was het dan."

God, ik voel me zo slecht op dit moment. Ik heb echt álles achtergelaten. Van de zo veel vriendinnen die ik in België had, heb ik er nog met maar één contact. Met maar één! Ik zou zo graag willen dat ik nooit in Nederland was komen wonen. En ik weet dat ik een hele boel mooie dingen hier ook zou hebben opgegeven, maar ik mis het zo. Ik mis iedereen zo. Ik ben verdomme zó aangepast de laatste paar jaren.

Hé. En niet dat iemand het leest, maar het is toch fijn even mijn hart te luchten door het er even uit te schrijven.

rules don't stop me

Laten we het over mij maar niet gaan hebben x]. Daar ben ik nooit zo goed in. Maar wel rottig voor alles wat ik hier lees. Als je maar weet dat het wel allemaal goedkomt. Iedereen komt uiteindelijk toe wat de persoon verdient.. Een gelukkig en liefdevol leven! <3

Wie du mir, so ich dir.

Als je wil praten, I'm here.

Is est non 'Carpe Diem', is est 'Carpe Corpus'.

Ik ben ook net verhuist, en dat is pas 5 maandem geleden en ik heb allen nog maar met 5 vrienden van o zo vele die ik had contact. Nou weet ik meteen wie mijn echte vrienden zijn en wie niet! T_T
Ik wou dat mijn ouders dit kut huis nooit hadden gevonden! Het is wel mooi ofzo, maar ze hebben nu steeds vaker ruzie en ik bn bang dat ze dat niet lang meer vol houden...
Er is 1 moment die ik over wil doen, mijn afscheidsfeestje met mijn lieve vrienden. Omg, ik mis zo zo erg hea :'(

Tears are crashing out of my eyes

Laat ik beginnen :]
Toen ik 6 was, kwam ik erachter dat mijn vader vreemd ging met iemand die ik dus al mijn hele leven ken.
In groep 2 kwam ik erachter dat ik blaasontsteking had. Natuurlijk is die ziekte niet al te hygiënisch, dus vond de rest van de klas het nodig om me ervoor uit te schelden. Tot groep 8.
Maar wanneer het echt mis ging, is in 2007.
Ik zat net op de middelbare school, en alles ging.. fout. Ik kwam vaak te laat, ik haalde slechte cijfers, en ik werd bang. Niet gewoon bang, echt vreselijk bang. Ik ging niet meer. Ik liep stiekem weg, ik fietste naar Amsterdam, alleen maar om niet naar school te hoeven. Toen mijn ouders daar achter kwamen, moest ik naar een psychologe. Zij heeft me op gegeven als ziek, voor de rest van het jaar, en de conclusie getrokken dat ik depressief ben. Wat dus inderdaad óók telt als ziek. Het gedoe met mijn vader werd erger, hij ging steeds meer weg, en ik wist precies wanneer hij weg zou gaan. Ik begon hem te haten, wat ik trouwens nog steeds doe. Ik was de rest van het jaar niet naar school geweest, en zou het volgende jaar dus wéér in de eerste zitten. Dat ging ook helemaal fout..
Maar ja.
Als ik het allemaal terug kon draaien, zou ik dat zeker wel doen..

all I want for christmas is a girlfriend