Ha. Ik denk niet dat ik een leuke toevoeging ben voor dit topic, laat staan een goede aftrapper, maar goed, het geeft wel een eerlijker beeld :')
Dit jaar was het zwaarste jaar van mijn leven. Ik ben mijn grootmoeder verloren, en de oom van mijn vriend overleed plotseling veel te jong. Waar ik vorig jaar zomer nog beter leek te worden, kwam ik begin dit jaar in een flinke terugval van mijn ziekte, en daardoor kreeg mijn vriend het ook heel zwaar, wat bij mij volledige paniek activeerde waardoor ik in het diepste dal in mijn leven kwam begin maart dit jaar, waarin ik geen enkele positiviteit, blijdschap of verbinding meer kon voelen en er alleen nog maar angst en verdriet was :')
De rest van het jaar ben ik bezig geweest om uit dat diepe dal te klimmen, maar daarvoor moet ik mijn grootste angsten in de ogen kijken ipv ze weg te stoppen. Ik ben elke dag meerdere keren aan het huilen, rakel heel diep weggestopte emoties uit het verleden op, en visualiseer de scenario's die ik boven alles vrees. Ondertussen probeer ik hoop te houden op een goede toekomst, terwijl ik ondertussen al mijn toekomstplannen in het water zie vallen (ik had willen reizen, trouwen en kinderen wonen krijgen rondom mijn 30e). En moet ik toezien hoe mijn vrienden die plannen wel allemaal uitvoeren, terwijl ik de ene na de andere bruiloft mis.
En ondertussen heb ik dagelijks de meest bizarre pijnklachten, moet ik om de anderhalf uur naar bed, slaap ik als een krant en kan ik nog steeds nauwelijks prikkels aan, waardoor ik ook bijna geen mensen kan zien of het huis uit kan. Ik ben blij als ik twee keer per week iemand anders spreek dan mijn vriend, en dan niet langer dan een uur. Oja en ik zit middenin het proces om ontslagen te worden en zit nu in de ziektewet, waardoor ik ook financieel flink in heb moeten leveren.
Al met al een klotejaar, maar de uitspraak "niet elke dag is goed maar er zit wel iets goeds in elke dag" is ook hier toepasselijk. Ik ben namelijk ook tante geworden van 2 neefjes en een nichtje dit jaar, waar ik al twee nichtjes van 2 heb die de lichtpuntjes in mijn leven zijn. En ik ben ook belachelijk trots op hoe ik met alles gedeald heb dit jaar, hoe ik mezelf nu ontwikkel en wat een ongelooflijke stappen ik zet. En het feit dat ik die trots kan voelen, is echt al een mega vooruitgang.
Toch geef ik 2025 het cijfer 2,5. Het kan nog erger, maar ik denk niet veel. En het betekent ook dat 2026 alleen maar beter kan worden.
Ergens voelt het wel even heel lekker om dit allemaal van me af te schrijven 🙈 Probeer zoveel mogelijk positief te zijn maar ik mag ook best erkennen dat het gewoon een heel erg zwaar jaar is geweest
If you want the rainbow, you gotta put up with the rain